της Αρετής Διαμάντη
Οι άντρες και οι γυναίκες φαίνεται να διαφέρουν, όσον αφορά τον κίνδυνο για την εμφάνιση μετεγχειρητικών λοιμώξεων στην περιοχή της επέμβασης, σύμφωνα με μια νέα γερμανική επιστημονική έρευνα. Από το είδος της επέμβασης εξαρτάται ποιό από τα δύο φύλα είναι πιο ευάλωτο στην κάθε περίπτωση. Οι γυναίκες είναι π.χ. πιο τρωτές σε εγχειρήσεις αορτοστεφανιαίας παράκαμψης (μπάι-πας) ή κήλης, ενώ οι άντρες σε ορθοπεδικού τύπου εγχειρήσεις και μετά από τραυματισμούς. Η παρουσίαση της νέας έρευνας, με επικεφαλής τον δρα Σέβεν Αγκντάσι του Ιατρικού Πανεπιστημίου Charite του Βερολίνου, έγινε στο φετινό Ευρωπαϊκό Συνέδριο Κλινικής Μικροβιολογίας και Λοιμωδών Νόσων, που διεξήχθη στο ‘Αμστερνταμ της Ολλανδίας.
Οι μετεγχειρητικές λοιμώξεις είναι από τις συχνότερες διεθνώς στα νοσοκομεία και σχεδόν οι μισές θεωρείται ότι θα μπορούσαν να αποφευχθούν. Σύμφωνα με τα δεδομένα που υπήρχαν μέχρι σήμερα, οι μετεγχειρητικές επιπλοκές είναι γενικά συχνότερες στους άντρες από ό,τι στις γυναίκες. Αν όμως ληφθούν υπόψη συγκεκριμένες χειρουργικές επεμβάσεις, όπως έκανε η νέα έρευνα, αυτό δεν φαίνεται να επιβεβαιώνεται.
Στη νέα έρευνα, στην οποία συμπεριλήφθηκαν 16 τύποι εγχειρήσεων, με 1.266.782 περιπτώσεις ατομικών εγχειρήσεων και 18.824 περιπτώσεις μετεγχειρητικών λοιμώξεων, οι ερευνητές συνέλεξαν και ανέλυσαν δεδομένα από το γερμανικό εθνικό σύστημα παρακολούθησης των νοσοκομειακών λοιμώξεων, στοχεύοντας να εξετάσουν σε ποιές εγχειρήσεις παρατηρούνται διαφορές στις μολύνσεις μεταξύ των δύο φύλων και ποιοί ενδέχεται να είναι οι αιτιολογικοί παράγοντες.
Τα αποτελέσματα έδειξαν πως οι άνδρες που υποβλήθηκαν σε επεμβάσεις ορθοπεδικές (π.χ. αρθροπλαστική ισχίου, αρθροσκόπηση γόνατος) και κοιλίας (π.χ. εντέρου), είναι πιο πιθανό να παρουσιάσουν κάποια λοίμωξη σε σχέση με τις γυναίκες. Αντίθετα, τέτοιες λοιμώξεις είναι πολύ πιο πιθανό (σχεδόν διπλάσιος κίνδυνος) να παρατηρηθούν σε γυναίκες μετά από εγχειρήσεις bypass ή γενικού τύπου εγχειρήσεις, π.χ. για κήλη ή θυρεοειδή. Η σημασία της νέας μελέτης, σύμφωνα με τους ερευνητές, έγκειται στο ότι φαίνεται να υπάρχουν διαφορετικού τύπου υποβόσκουσες βιολογικές απαντήσεις μεταξύ των φύλων μετά από κάθε επέμβαση, οι οποίες αξίζει να μελετηθούν, ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι επίπονες, δαπανηρές και δυνητικά θανατηφόρες μετεγχειρητικές λοιμώξεις.
