Ανισότητες Διακρίσεις: Ο εκπαιδευτής ηγεσίας και ποικιλομορφίας Glenn Singleton απευθύνεται σε φοιτητές του Πανεπιστημίου του Τέξας στο Ώστιν και στους ηγέτες της κοινότητας στο Dolph Briscoe Center for American History στο UT. Ο Singleton είναι ο δημιουργός της κουραστικής συνομιλίας, ένα πρωτοποριακό εκπαιδευτικό πρωτόκολλο διαφυλετικού διαλόγου και εργάζεται για την εδραίωση της φυλετικής ισότητας παγκοσμίως. – Δημόσιος τομέας Ο πρώην Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ εξέδωσε εκτελεστική εντολή τον Σεπτέμβριο του 2020, αποκλείοντας από τις ομοσπονδιακές συμβάσεις οποιαδήποτε εκπαίδευση ποικιλομορφίας και ένταξης που ερμηνεύτηκε ως περιέχουσα «Διαχωριστικές έννοιες» σχετικά με τη φυλή, το σεξ ή τα στερεότυπα Μία από τις έννοιες που θεωρούνται «διχαστικές» ήταν η κριτική θεωρία των φυλών (CRT).
Εκείνη την εποχή, ο Τραμπ στόχευσε επίσης στο Πρόγραμμα του 1619 ως μέρος μιας εκδήλωσης του Λευκού Οίκου που επικεντρώθηκε στην ιστορία του έθνους.
Αποκάλεσε τόσο το CRT όσο και το Project 1619 «σταυροφορία ενάντια στην αμερικανική ιστορία» και «ιδεολογικό δηλητήριο που… θα καταστρέψει τη χώρα μας». Είναι αμφίβολο ότι ο Τραμπ πραγματικά ήξερε ποια ήταν η κριτική θεωρία των φυλών, απλώς και μόνο επειδή είναι ένα σκοτεινό, χαλαρά οργανωμένο πνευματικό κίνημα.
Η CRT δεν είναι «εκπαίδευση» πολυμορφίας και ένταξης, αλλά πρακτική αμφισβήτησης του ρόλου της φυλής και του ρατσισμού στην κοινωνία.
Η ιδέα της CRT οργανώθηκε επίσημα το 1989, στο πρώτο ετήσιο εργαστήριο για τη θεωρία της κριτικής φυλής, αν και η πνευματική του προέλευση ανάγεται πολύ πιο μακριά, στις δεκαετίες του 1960 και του ’70. Πριν από το 1989, το CRT επικεντρώθηκε σε ένα κίνημα γνωστό ως κρίσιμες νομικές μελέτες (CLS), το οποίο επικεντρώθηκε στην εξέταση του τρόπου με τον οποίο ο νόμος και οι νομικοί θεσμοί εξυπηρετούν τα συμφέροντα των πλούσιων και ισχυρών εις βάρος των φτωχών και περιθωριοποιημένων.
Η ιστορία πίσω από την ιστορία
Η κίνηση προς την CRT ξεκίνησε τη δεκαετία του 1970 καθώς νομικοί μελετητές, ακτιβιστές και δικηγόροι προσπάθησαν να καταλάβουν γιατί είχαν σταματήσει όλες οι νίκες της εποχής των πολιτικών δικαιωμάτων.
Λίγα χρόνια αργότερα, στις αρχές της δεκαετίας του 1980, φοιτητές χρώματος στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ διοργάνωσαν διαμαρτυρίες για την έλλειψη φυλετικής ποικιλομορφίας του Χάρβαρντ στο πρόγραμμα σπουδών του.
Αυτοί οι μαθητές υποστήριξαν τον καθηγητή Derrick Bell, ο οποίος εγκατέλειψε το Harvard Law το 1980 και στη συνέχεια έγινε πρύτανης στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Όρεγκον.
Ενώ στο Harvard ο Bell είχε αναπτύξει νέα μαθήματα που μελετούσαν το αμερικανικό δίκαιο μέσω φυλετικών φακών.
Αφού έφυγε ο Μπελ, οι μαθητές του χρώματος ήθελαν να προσλάβει το Χάρβαρντ ένα καθηγητή εγχρώμων για να διδάξει τα νέα μαθήματα απουσία του.
Το Χάρβαρντ απέρριψε τα αιτήματα των μαθητών, λέγοντας ότι δεν υπήρχε επαρκώς ειδικευμένος μαύρος εκπαιδευτής.
Σε απάντηση, πολλοί μαθητές, συμπεριλαμβανομένης της Kimberlé Crenshaw και της Mari Matsuda, μποϊκοτάρισαν και οργάνωσαν την ανάπτυξη ενός «εναλλακτικού μάθηματος» χρησιμοποιώντας το Bell’s Race, Racism και American Law (1973, 1η έκδοση) ως βασικό κείμενο.
Αυτή η κίνηση οδήγησε στην πρώτη επίσημη συνάντηση που επικεντρώθηκε στην κριτική θεωρία των αγώνων – το εργαστήριο «Νέες εξελίξεις στη θεωρία της κριτικής φυλής» του 1989, το οποίο έχει γίνει ετήσιο γεγονός.
Όπως δηλώνει ο Crenshaw, μόνο αυτή, η Matsuda, η Gotanda, ο Chuck Lawrence και μερικοί άλλοι ήξεραν ότι «δεν υπήρχαν νέες εξελίξεις στη θεωρία της κριτικής φυλής, επειδή η CRT παλιά – δεν υπήρχε, φτιάχτηκε ως όνομα. ” «Μερικές φορές πρέπει να το πλάσεις μέχρι να το καταφέρεις», είπε ο Crenshaw. Ο Crenshaw γράφει, «θα μπορούσε κανείς να πει ότι η CRT ήταν ο απόγονος ενός θεσμικού ακτιβισμού μετά τα πολιτικά δικαιώματα που δημιουργήθηκαν και ενημερώθηκαν από έναν αντιπολιτευτικό προσανατολισμό προς τη φυλετική εξουσία».
Το CRT είναι μια έννοια που πρέπει να συζητηθεί Για να συντομεύσουμε μια μακρά ιστορία, να κατανοήσουμε πώς δημιουργούνται τα νομικά πλαίσια και η σχέση μεταξύ νόμων και ανθρώπων με χρώμα είναι, υπό την ευρύτερη έννοια, σημαντική για τη σημερινή κοινωνία.
Τα παρακλάδια της CRT είναι πολλά και ποικίλα και περιλαμβάνουν μια σειρά κινήσεων που εστιάζουν στα δικαιώματα των γυναικών, την αστυνομική βαρβαρότητα, τα εγκλήματα μίσους, την υγειονομική περίθαλψη, τη φτώχεια και την ευημερία και τα δικαιώματα ψήφου.
Πολλά από αυτά τα ζητήματα χρησιμοποιούνται από τους Ρεπουμπλικανικούς νομοθέτες και τους κρατικούς νομοθέτες ως πολιτικά εργαλεία.
Η καταστολή των δικαιωμάτων ψήφου, η μη δίκαιη υγειονομική περίθαλψη και οτιδήποτε άλλο οδηγεί σε ανισότητα είναι εγγενώς λάθος, ανεξάρτητα από το χρώμα ή την εθνικότητα που ισχυρίζεται ένα άτομο.
Αυτό φοβούνται οι Ρεπουμπλικάνοι νομοθέτες, παρόλο που πραγματικά δεν καταλαβαίνουν την ιδέα.