της Γεωργίας Αθ. Σκιτζή
Η επιδημία οπιοειδών έχει γίνει κρίση δημόσιας υγείας στις ΗΠΑ. Ενώ οι γιατροί πρωτοβάθμιας περίθαλψης γράφουν λιγότερες συνταγές οπιοειδών τα τελευταία χρόνια, οι νέες συνταγές οπιοειδών από χειρουργούς αυξήθηκαν κατά 18% από το 2010-2016. Ωστόσο, πολλοί χειρούργοι τώρα εργάζονται επιμελώς για να αλλάξουν τις συνταγογραφικές πρακτικές τους. Μια προσέγγιση ήταν να προσπαθήσουμε να μειώσουμε τις υπερβολικές συνταγές οπιοειδών με τη διερεύνηση στρατηγικών διαχείρισης πόνου που περιλαμβάνουν λιγότερα ή καθόλου οπιοειδή για χειρουργικούς ασθενείς.
Μία ομάδα μελέτης στο Πανεπιστήμιο του Μίτσιγκαν ήθελε να ανακαλύψει εάν μια στρατηγική για την προστασία των οπιοειδών θα ήταν εφικτή για τους ασθενείς που υποβάλλονταν σε έξι διαφορετικές διαδικασίες στο ίδρυμα τους. Τα αποτελέσματα από την πιλοτική μελέτη τους έδειξαν ότι περισσότεροι από τους μισούς ασθενείς δεν χρησιμοποίησαν κανένα οπιοειδές μετά την επέμβασή τους και σχεδόν όλοι οι ασθενείς ανέφεραν ότι ο πόνος τους ήταν διαχειρίσιμος, σύμφωνα με ευρήματα της μελέτης.
Η ομάδα μελέτης, με επικεφαλής τον Michael Englesbe, MD, FACS, εργάζεται για τη βελτίωση της συνταγογράφησης οπιοειδών στο Μίτσιγκαν για δύο χρόνια. Η δουλειά τους οφείλεται στο γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι που δεν λαμβάνουν οπιοειδή πριν από τη λειτουργία τους («οινοπνευματώδη») γίνονται νέοι χρήστες χρόνιων οπιοειδών μετά τις επεμβάσεις τους, δήλωσε ο Δρ Englesbe, ο αντίστοιχος συγγραφέας της μελέτης και καθηγητής χειρουργικής στο Πανεπιστήμιο Michigan, Ann Arbor.
“Πιστεύουμε ότι μια θεμελιώδης αιτία της επιδημίας οπιοειδών είναι οι ασθενείς που δεν έχουν λάβει οπιοειδή να εκτίθενται σε οπιοειδή και στη συνέχεια να αγωνίζονται πραγματικά να σταματήσουν να τα παίρνουν μετεγχειρητικά και στη συνέχεια να προχωρήσουν σε χρόνια χρήση οπιοειδών, κατάχρηση, εθισμό και υπερβολική δόση”, λέει ο Englesbe. Για τη μελέτη αυτή, ο στόχος ήταν η πλειοψηφία των ασθενών να μην χρειάζονται χάπια οπιοειδών μετά την επέμβαση τους.
Οι ερευνητές εντάχθηκαν σε 190 ασθενείς που δεν είχαν λάβει οπιοειδή και υποβλήθηκαν σε έξι χειρουργικές επεμβάσεις στο ιατρείο: λαπαροσκοπική χολοκυστοεκτομή, λαπαροσκοπική αποκατάσταση της βουβωνικής κήλης, θυρεοειδεκτομή / παραθυρεοειδεκτομή, ροοτική προστατεκτομή, ενδοσκοπικές φλεβοκομβικές λειτουργίες και λαπαροσκοπική γαστρεκτομή. Οι συμμετέχοντες έλαβαν συγκεκριμένες οδηγίες σχετικά με τον έλεγχο του μετεγχειρητικού πόνου, τις προσδοκίες για πόνο και την παροχή συμβουλών για να μάθουν να διαχειρίζονται τον πόνο χωρίς οπιοειδή. Κατά τις επισκέψεις τους σε προεγχειρητική κλινική, οι ασθενείς ειδοποιήθηκαν να λαμβάνουν ακεταμινοφαίνη ή ιβουπροφαίνη κάθε έξι ώρες όλο το εικοσιτετράωρο και να κλιμακώνουν αυτά τα φάρμακα κάθε τρεις ώρες για μέγιστο έλεγχο συνεχούς πόνου.
