Αλτσχάιμερ μελέτη: Ερευνητές στην Ιατρική Σχολή Icahn στο Όρος Σινά έχουν εντοπίσει τρεις κύριους μοριακούς υποτύπους της νόσου του Alzheimer (AD) χρησιμοποιώντας δεδομένα από την αλληλουχία RNA. Η μελέτη προάγει την κατανόησή μας για τους μηχανισμούς της AD και θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο για την ανάπτυξη νέων, εξατομικευμένων θεραπευτικών. Το έργο χρηματοδοτήθηκε από το Εθνικό Ινστιτούτο Γήρανσης, μέρος των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας (NIH), και δημοσιεύθηκε στο Science Advances στις 6 Ιανουαρίου 2021.
Η νόσος του Alzheimer είναι η πιο κοινή μορφή άνοιας, αλλά είναι αρκετά διαφορετική στις βιολογικές και παθολογικές της εκδηλώσεις. Υπάρχουν αυξανόμενες ενδείξεις ότι η εξέλιξη της νόσου και οι απαντήσεις σε παρεμβάσεις διαφέρουν σημαντικά μεταξύ των ασθενών με Αλτσχάιμερ. Μερικοί ασθενείς έχουν αργή γνωστική μείωση, ενώ άλλοι μειώνονται γρήγορα. Μερικοί έχουν σημαντική απώλεια μνήμης και αδυναμία να θυμούνται νέες πληροφορίες, ενώ άλλοι όχι. και ορισμένοι ασθενείς παρουσιάζουν ψύχωση και / ή κατάθλιψη που σχετίζεται με AD, ενώ άλλοι όχι. “Τέτοιες διαφορές υποδηλώνουν έντονα ότι υπάρχουν υποτύποι AD με διαφορετικούς βιολογικούς και μοριακούς παράγοντες που οδηγούν στην εξέλιξη της νόσου”, δήλωσε ο Bin Zhang, Ph.D., επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, Διευθυντής του Κέντρου Μοντελοποίησης Μεταμορφωτικών Νόσων και Καθηγητής Γενετικής και Γονιδιωματικές Επιστήμες στην Ιατρική Σχολή Icahn.
Για τον εντοπισμό των μοριακών υποτύπων της AD, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μια υπολογιστική προσέγγιση της βιολογίας για να φωτίσουν τις σχέσεις μεταξύ διαφορετικών τύπων RNA, κλινικών και παθολογικών χαρακτηριστικών και άλλων βιολογικών παραγόντων που πιθανώς οδηγούν την πρόοδο της νόσου. Η ερευνητική ομάδα ανέλυσε δεδομένα αλληλουχίας RNA για περισσότερα από 1.500 δείγματα σε πέντε περιοχές του εγκεφάλου από εκατοντάδες νεκρούς ασθενείς με AD και φυσιολογικούς μάρτυρες, και εντόπισε τρεις κύριους μοριακούς υποτύπους της AD. Αυτοί οι υπότυποι AD ήταν ανεξάρτητοι από την ηλικία και το στάδιο της νόσου, και αντιγράφηκαν σε πολλές περιοχές του εγκεφάλου σε δύο μελέτες κοόρτης. Αυτοί οι υπότυποι αντιστοιχούν σε διαφορετικούς συνδυασμούς πολλαπλών μη ρυθμισμένων βιολογικών οδών που οδηγούν σε εκφυλισμό του εγκεφάλου. Το νευροϊνιδιακό σύμπλεγμα Tau και η πλάκα αμυλοειδούς-βήτα, δύο νευροπαθολογικά χαρακτηριστικά της AD, αυξάνονται σημαντικά μόνο σε ορισμένους υποτύπους.
Πολλές πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι η αυξημένη ανοσοαπόκριση μπορεί να βοηθήσει στην πρόκληση του Αλτσχάιμερ. Ωστόσο, περισσότεροι από τους μισούς εγκεφάλους AD δεν παρουσιάζουν αυξημένη ανοσοαπόκριση σε σύγκριση με τους φυσιολογικούς υγιείς εγκεφάλους. Η ανάλυση αποκάλυψε περαιτέρω μοριακούς οδηγούς για συγκεκριμένους υποτύπους στην εξέλιξη της AD σε αυτά τα δείγματα. Η έρευνα εντόπισε επίσης την αντιστοιχία μεταξύ αυτών των μοριακών υποτύπων και των υπαρχόντων ζωικών μοντέλων AD που χρησιμοποιήθηκαν για μηχανιστικές μελέτες και για τη δοκιμή υποψήφιων θεραπειών, τα οποία μπορεί να εξηγήσουν εν μέρει γιατί μια μεγάλη πλειονότητα φαρμάκων που πέτυχαν σε ορισμένα μοντέλα ποντικών απέτυχαν σε δοκιμές ανθρώπινης AD, οι οποίες πιθανώς είχαν συμμετέχοντες που ανήκουν σε διαφορετικούς μοριακούς υποτύπους.
