Η αιφνίδια απώλεια ακοής, που συχνά αναφέρεται ως ξαφνική νευροαισθητήρια απώλεια ακοής (SSNHL), είναι μια κατάσταση ταχείας έναρξης όπου τα άτομα εμφανίζουν σημαντική μείωση της ακοής, συνήθως μέσα σε 72 ώρες. Τα αίτια μπορεί να ποικίλλουν και σε πολλές περιπτώσεις, η ακριβής αιτία παραμένει ασαφής, αλλά αρκετοί παράγοντες συνδέονται συνήθως με το SSNHL.
Ιογενείς λοιμώξεις: Ορισμένες ιογενείς λοιμώξεις μπορεί να οδηγήσουν σε φλεγμονή και βλάβη στις δομές του εσωτερικού αυτιού, με αποτέλεσμα ξαφνική απώλεια ακοής. Συχνά εμπλέκονται ιοί όπως ο απλός έρπης, η παρωτίτιδα και ο κυτταρομεγαλοϊός.
Κυκλοφορικά προβλήματα: Προβλήματα με τη ροή του αίματος στο εσωτερικό αυτί, όπως από εγκεφαλικό επεισόδιο ή ανεπαρκή παροχή αίματος, μπορεί να προκαλέσουν ξαφνική απώλεια ακοής. Αυτό μπορεί να συμβεί λόγω αγγειακών παθήσεων ή εμβολής.
Αυτοάνοσες ασθένειες: Αυτοάνοσες παθήσεις όπως ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος ή η ρευματοειδής αρθρίτιδα μπορεί να αναγκάσουν το σώμα να επιτεθεί στους δικούς του ιστούς, συμπεριλαμβανομένων εκείνων στο εσωτερικό αυτί, οδηγώντας σε ξαφνική απώλεια ακοής.
Τραύμα: Ο σωματικός τραυματισμός στο κεφάλι ή το αυτί, συμπεριλαμβανομένης της έκθεσης σε δυνατούς θορύβους ή ακουστικό τραύμα, μπορεί να βλάψει το ακουστικό σύστημα, προκαλώντας ταχεία βλάβη της ακοής.
Φάρμακα: Ορισμένα φάρμακα, ιδιαίτερα ωτοτοξικά φάρμακα, όπως ορισμένα αντιβιοτικά ή παράγοντες χημειοθεραπείας, μπορεί να έχουν δυσμενείς επιπτώσεις στην ακοή, οδηγώντας δυνητικά σε ξαφνική απώλεια.
Όγκοι: Το ακουστικό νεύρωμα, ένας καλοήθης όγκος στο ακουστικό νεύρο, μπορεί να οδηγήσει σε ξαφνική απώλεια ακοής, αν και πιο συχνά προκαλεί σταδιακή μείωση της ακοής.
Νόσος Meniere: Αυτή η διαταραχή του εσωτερικού αυτιού, που χαρακτηρίζεται από κυμαινόμενη απώλεια ακοής, ίλιγγο και εμβοές, μπορεί μερικές φορές να εμφανιστεί με ξαφνική απώλεια ακοής κατά τη διάρκεια οξέων επεισοδίων.
Σε πολλές περιπτώσεις, παρά την ενδελεχή ιατρική αξιολόγηση, δεν εντοπίζεται συγκεκριμένη αιτία και η κατάσταση παραμένει ιδιοπαθής. Η έγκαιρη ιατρική φροντίδα είναι ζωτικής σημασίας για τη διαχείριση της αιφνίδιας απώλειας ακοής, καθώς η έγκαιρη θεραπεία μπορεί να βελτιώσει την πιθανότητα ανάρρωσης.