Η συστηματική μαστοκυττάρωση είναι μια σπάνια, χρόνια, μη-θεραπεύσιμη νόσος που επηρεάζει περίπου 1 στα 10.000 άτομα. Είναι μια αιματολογική κακοήθεια, παρόμοια με λευχαιμία, στην οποία ο μυελός των οστών και άλλα όργανα, όπως είναι το έντερο, το ήπαρ ή ο σπλήνας, έχουν διηθηθεί από μαστοκύτταρα (σιτευτικά κύτταρα). Σε πειραματόζωα, ερευνητές στο Ινστιτούτο Εργαστηριακής Ιατρικής MedUni του πανεπιστημίου της Βιέννης ανακάλυψαν μια νέα προγνωστική και θεραπευτική προσέγγιση που θα μπορούσε τουλάχιστον να παρεμποδίσει την ταχεία εξέλιξη της νόσου. Η εργασία δημοσιεύθηκε στο κορυφαίο επιστημονικό περιοδικό Blood.
Η μαστοκυττάρωση χαρακτηρίζεται από διαφορετικές πιθανές μορφές. Στην επιθετική μορφή, το προσδόκιμο ζωής είναι περίπου πέντε χρόνια. Η ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Gregor Hörmann έχει πλέον επιτύχει να εντοπίσει κυτοκίνες – πρωτεΐνες που ρυθμίζουν την ανάπτυξη των κυττάρων – ως σημαντικούς παράγοντες στην εξέλιξη της νόσου. Αυτές οι κυτοκίνες επηρεάζουν το μικροπεριβάλλον των μαστοκυττάρων στο μυελό των οστών και την αγγειογένεση, καθώς και τον παθολογικό πολλαπλασιασμό του συνδετικού ιστού. Αναφέρει ο Hörmann: «Σε μια σύνθετη αλληλεπίδραση μεταξύ νεοπλασματικών μαστοκυττάρων και στρωματικών κυττάρων του μυελού των οστών, αυτές οι κυτοκίνες παίζουν ένα σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της νόσου προς την επιθετική μορφή της».
Οι ασθενείς που πάσχουν από συστημική μαστοκυττάρωση εμφανίζουν κυρίως αυξημένη συγκέντρωση της κυτοκίνης CCL-2 στον ορό του αίματος. Το γονίδιό της βρίσκεται μαζί με γονίδια άλλων κυτοκινών στο μακρύ σκέλος του χρωμοσώματος 17. «Η CCL-2 είναι ένας σημαντικός διαμεσολαβητής στη φλεγμονώδη απόκριση και στους στέρεους όγκους οδηγεί σε αγγειογένεση». Ανάλυση των κλινικών δεδομένων, έδειξε ότι, στην μαστοκυττάρωση , τα υψηλά επίπεδα CCL-2 στον ορό συνδέονται με προχωρημένα στάδια της νόσου και σημαντικά μικρότερο συνολικό χρόνο επιβίωσης. «Ο προσδιορισμός των επιπέδων αυτής της κυτοκίνης μπορεί συνεπώς να βοηθήσει στο να γίνεται μια πιο ακριβής εκτίμηση της πρόγνωσης του ατόμου με μαστοκυττάρωση».
Οι ερευνητές απέδειξαν ότι η CCL-2 αποτελεί βασικό παράγοντα για την ανάπτυξη των όγκων μαστοκυττάρων. Αντισώματα που έχουν ήδη δοκιμαστεί για τη θεραπεία των καρκίνων του μαστού και του προστάτη (όπου είναι παρόντα αυξημένα επίπεδα CCL-2) είναι επίσης πιθανό να μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη θεραπεία της μαστοκυττάρωσης ή να προσφέρουν μια νέα θεραπευτική επιλογή σε συνδυασμό με άλλες ήδη χρησιμοποιούμενες μεθόδους.