Αιματολογία

Νέα επιστημονικά δεδομένα για τη θεραπεία του λεμφώματος Hodgkin

Νέα επιστημονικά δεδομένα για τη θεραπεία του λεμφώματος Hodgkin
Your browser does not support the video tag. Η θεραπεία του λεμφώματος Hodgkin είναι τώρα τόσο αποτελεσματική ώστε οι νεαροί ασθενείς που δεν παρουσιάζουν υποτροπή μέσα σε δύο χρόνια θεραπείας έχουν προσδόκιμο ζωής παρόμοιο με εκείνο των υγιών συνομηλίκων τους, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό «The Journal of Clinical Oncology» […]

Your browser does not support the video tag. https://grx-obj.adman.gr/grx/creatives/sanofi/20876/better-understanding-insulin.mp4

Η θεραπεία του λεμφώματος Hodgkin είναι τώρα τόσο αποτελεσματική ώστε οι νεαροί ασθενείς που δεν παρουσιάζουν υποτροπή μέσα σε δύο χρόνια θεραπείας έχουν προσδόκιμο ζωής παρόμοιο με εκείνο των υγιών συνομηλίκων τους, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό «The Journal of Clinical Oncology» από τους ερευνητές του Karolinska Institutet και τους συναδέλφους τους στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Aalborg στη Δανία και το Radiumhospitalet στο Όσλο.

Το λέμφωμα Hodgkin είναι ένας καρκίνος του λεμφικού συστήματος που επηρεάζει κυρίως τους ανθρώπους στις ηλικίες των 20 ετών. Ενώ η ασθένεια είναι θανατηφόρος εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, οι περισσότεροι πάσχοντες θεραπεύονται. Οι ερευνητές που ασχολήθηκαν με την παρούσα μελέτη ανέλυσαν δεδομένα από περισσότερους από 2.500 ασθενείς στη Σουηδία, τη Νορβηγία και τη Δανία, ηλικίας μεταξύ 18-49 ετών, για να διαπιστώσουν το μέγεθος του κινδύνου υποτροπής.


Σήμερα, αυτοί οι ασθενείς παρακολουθούνται για έως και πέντε χρόνια μετά τη θεραπεία. Ωστόσο, τα αποτελέσματα της μελέτης δείχνουν ότι ακόμη και μετά από δύο χρόνια, οι ασθενείς έχουν κατά μέσο όρο το ίδιο προσδόκιμο ζωής με άτομα της ίδιας ηλικίας και φύλου χωρίς λέμφωμα Hodgkin και ότι ο κίνδυνος υποτροπής είναι κατά μέσο όρο μόλις 4%.

Όπως αναφέρει η μία εκ των συγγραφέων της μελέτης Karin Ekström Smedby, ερευνήτρια στο Τμήμα Ιατρικής του Karolinska Institutet στο Σόλνα, λαμβάνοντας υπόψη το καλό ποσοστό επιβίωσης και τον χαμηλό κίνδυνο υποτροπής μετά από δύο χρόνια, η συχνότητα των εξετάσεων για την ανίχνευση υποτροπής θα μπορούσε να μειωθεί σημαντικά μετά από αυτό το διάστημα. Συμπλήρωσε ωστόσο, ότι  χρειάζονται περαιτέρω έλεγχοι σε μεταγενέστερο στάδιο για να βρεθούν και να αντιμετωπιστούν καθυστερημένες ανεπιθύμητες αντιδράσεις από τη θεραπεία.