Επιστήμονες από το πανεπιστήμιο Northwestern, Σικάγο, μελέτησαν τη γενετική βάση μίας σπάνιας και θανατηφόρου λευχαιμίας της παιδικής ηλικίας και ταυτοποίησαν ένα στόχο μοριακής θεραπείας που σταματά τον πολλαπλασιασμό των λευχαιμικών κυττάρων. Το εύρημα αυτό έχει επίσης επιπτώσεις για την θεραπεία άλλων τύπων καρκίνου.
Η λευχαιμία τύπου MLL εμφανίζεται κυρίως σε νεογνά και βρέφη. Λιγότερο από 10%-20% των παιδιών αυτών (300 περιπτώσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες ανά έτος) ζουν περισσότερο από πέντε χρόνια μετά τη διάγνωση. «Τα τελευταία 20 χρόνια στο εργαστήριό μου προσπαθούμε να κατανοήσουμε πώς οι μοριακές μεταθέσεις της MLL προκαλούν αυτή την σπάνια και καταστροφική μορφή λευχαιμίας στα παιδιά, έτσι ώστε να μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτές τις πληροφορίες για να αναπτύξουμε μια αποτελεσματική θεραπεία για αυτόν τον καρκίνο», δήλωσε ο κύριος ερευνητής Ali Shilatifard. «Τώρα έχουμε κάνει ένα θεμελιωδώς σημαντικό βήμα».
Το σχετικό άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Cell. O Shilatifard, πρόεδρος και καθηγητής βιοχημείας, μοριακής γενετικής και Παιδιατρικής, o μεταπτυχιακός φοιτητής του Kevin Liang και οι συνάδελφοί τους στο Northwestern University Feinberg School of Medicine είναι εξαιρετικά αισιόδοξοi για αυτό το επίτευγμα και βρίσκονται στη διαδικασία της προώθησης των ευρημάτων τους στην κλινική για τη θεραπεία της παιδικής λευχαιμίας.
«Η μικτής γενεαλογίας λευχαιμία προκαλείται με την ανακατάταξη του γονιδίου MLL (chr 11q23, που έχει σημαντικό ρόλο σε επιγενετικές και μεταγραφικές διαδικασίες κατά την ανάπτυξη και διαφοροποίηση αιμοποιητικών κυττάρων) και τη σύνδεσή του με άλλα χρωμοσώματα, όπως το χρωμόσωμα 19, όπου δεν ανήκει φυσιολογικά» είπε Liang, πρώτος συγγραφέας του άρθρου. «Η μετάλλαξη παράγει μια πρωτεΐνη που κινεί την παθογένεση της λευχαιμίας.» Οι περισσότερες έρευνες που σχετίζονται με τον καρκίνο αυτό έχει επικεντρωθεί στην παθολογία του χρωμοσώματος 11.
Όμως, υπάρχουν δύο αντίγραφα του χρωμοσώματος 11, και η ομάδα του Shilatifard ανακάλυψε ότι μεμονωμένα κύτταρα αυτής της παιδιατρικής λευχαιμίας είχαν εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα μιας πρωτεΐνης που παράγεται από το φυσιολογικό γονίδιο MLL (ή «άγριου τύπου»). Οι Shilatifard και Liang αναρωτήθηκαν εάν θα μπορούσαν να ενισχύσουν τα επίπεδα της φυσιολογικής πρωτεΐνης MLL ώστε να εκτοπίσουν την μεταλλαγμένη εκδοχή που οδηγεί σε καρκίνο, και εάν έτσι θα μπορούσαν να θεραπεύσουν τη λευχαιμία.
Στο εργαστήριο του Shilatifard εντοπίστηκε μια ένωση που σταθεροποίησε την φυσιολογική MLL και παρενέβη στην καθοδηγούμενη από την μεταλλαγμένη πρωτεΐνη λευχαιμία. Η αποτελεσματικότητά της δοκιμάσθηκε σε κυτταροκαλλιέργειες και σε ποντίκια-πειραματόζωα. Οι ερευνητές ελπίζουν να ξεκινήσουν μια σχετική δοκιμή φάσης Ι στο Σικάγο.