Η συνεχής φλεγμονή αποδυναμώνει την ικανότητα του σώματος να σκοτώνει τα καρκινικά αιμοσφαίρια σε άτομα με οξεία μυελογενή λευχαιμία (AML), δείχνει μια νέα μελέτη. Πειράματα σε ανθρώπινα κύτταρα αποκάλυψαν επίσης πώς τα αυξανόμενα επίπεδα φλεγμονής, που χαρακτηρίζονται από μια επιθετική αντίδραση των ανοσοκυττάρων στο μυελό των οστών, άλλαξαν επίσης την σύνθεση των ανοσοκυττάρων Β και των Τ κυττάρων που απαιτούνται για την καταπολέμηση της νόσου, όπως θα έκανε μια εισβολή βακτηρίων ή ιών.
Χρησιμοποιώντας δείγματα μυελού των οστών 20 ενηλίκων και 22 παιδιών με τη θανατηφόρα ασθένεια, οι ερευνητές στο NYU Langone Health και στο Κέντρο Καρκίνου Perlmutter κατάφεραν να βαθμολογήσουν το επίπεδο φλεγμονής κάθε ασθενή. Αυτά τα “iScores” συσχετίστηκαν στη συνέχεια με τα ποσοστά επιβίωσης, με εκείνα που έχουν τα χαμηλότερα iScore να επιβιώνουν συνήθως με τη μεγαλύτερη διάρκεια. Τα άτομα με AML που είχαν υψηλό iScore πέθαναν τουλάχιστον τέσσερα χρόνια νωρίτερα από εκείνους με χαμηλά επίπεδα φλεγμονής.
Το νέο σύστημα iScore μπορεί να προστεθεί στα υπάρχοντα εργαλεία για τη μέτρηση της σοβαρότητας της AML και να χρησιμοποιηθεί από γιατρούς και ασθενείς όταν αποφασίζουν για ανοσοθεραπεία, χημειοθεραπεία ή μεταμόσχευση μυελού των οστών, λένε οι ερευνητές του NYU Langone. «Το σύστημα βαθμολόγησης μας παρέχει ένα εύκολο εργαλείο για τους γιατρούς και τους ασθενείς να μετρήσουν τον κίνδυνο φλεγμονής που συνδέεται με τη λευχαιμία και να προσαρμόσουν ανάλογα τα θεραπευτικά τους σχέδια για να διαχειριστούν αυτόν τον κίνδυνο», λέει η επικεφαλής της μελέτης Audrey Lasry, PhD.
Οι μετρήσεις που απαιτούνται για τον υπολογισμό του iScore ενός ασθενούς, λέει, θα είναι ελεύθερα διαθέσιμες στο χειρόγραφο της μελέτης σε ακαδημαϊκούς ερευνητές και κλινικούς ιατρούς και θα δημοσιευθούν στο περιοδικό Nature Cancer online στις 29 Δεκεμβρίου. Ο Δρ Lasry, μεταδιδακτορικός συνεργάτης στο NYU Grossman School of Medicine and Perlmutter Cancer Center, λέει ότι ορισμένοι ασθενείς σε συνεννόηση με τους ιατρούς τους μπορεί να προτιμήσουν την ανοσοθεραπεία για την ενίσχυση των ανοσοκυττάρων που απαιτούνται για την καταπολέμηση του καρκίνου, εάν η βαθμολογία φλεγμονής τους είναι υψηλή.
Άλλοι μπορεί να προτιμούν εναλλακτικές θεραπείες σε περιπτώσεις χαμηλής φλεγμονής που συνδέεται με τον καρκίνο τους, επειδή το ανοσοποιητικό τους σύστημα δεν χρειάζεται απαραίτητα ενίσχυση. Η μελέτη έδειξε επίσης ότι τα επίπεδα του μυελού των οστών δυσλειτουργικών (άτυπων) ανοσοκυττάρων Β συνδέθηκαν επίσης με φλεγμονή τόσο σε ενήλικες όσο και σε παιδιά με ΟΜΛ. Αρκετές γονιδιακές μεταλλάξεις, ή λάθη στον γενετικό κώδικα, βρέθηκαν να συνδέονται με υψηλά iScore και ασθενείς με σοβαρές περιπτώσεις της νόσου.
Ένα άλλο βασικό εύρημα ήταν ότι η αποτελεσματικότητα ορισμένων ανοσοκυττάρων Τ, που επιτίθενται άμεσα στα καρκινικά κύτταρα, καταστέλλεται σε παιδικές περιπτώσεις λευχαιμίας με υψηλή φλεγμονή, αλλά όχι σε ενήλικες περιπτώσεις υψηλής φλεγμονής. Οι ερευνητές λένε ότι αυτό μπορεί να εξηγήσει γιατί η ανοσοθεραπεία που βασίζεται στην ενίσχυση των Τ κυττάρων για την καταπολέμηση του καρκίνου συχνά δεν λειτουργεί σε αυτούς τους νεαρούς ασθενείς, αλλά μπορεί να ωφελήσει τις παιδικές περιπτώσεις στις οποίες η φλεγμονή είναι υψηλή.
«Η μελέτη μας παρέχει την πρώτη λεπτομερή περιγραφή του τρόπου με τον οποίο η φλεγμονή αλλάζει το μικροπεριβάλλον του όγκου στην οξεία μυελογενή λευχαιμία τόσο σε ενήλικες όσο και σε παιδιά», λέει η επικεφαλής ερευνήτρια Bettina Nadorp, PhD, επίσης μεταδιδακτορική στο NYU Grossman School of Medicine and Cancer. «Αυτά τα ευρήματα της μελέτης υποδεικνύουν ότι η παρακολούθηση της φλεγμονής σε ασθενείς με ΟΜΛ και πιθανώς η μείωση των επιπέδων φλεγμονής με φαρμακευτική θεραπεία θα πρέπει να θεωρείται ως μέρος της θεραπείας για τη νόσο», λέει ο ανώτερος ερευνητής της μελέτης Iannis Aifantis, PhD.
Ο Δρ. Aifantis, καθηγητής Hermann M. Biggs και πρόεδρος του Τμήματος Παθολογίας στο NYU Grossman School of Medicine and Perlmutter Cancer Center, λέει ότι η ομάδα σχεδιάζει να αναλύσει δείγματα μυελού των οστών από άτομα με μυελοδυσπλαστικό σύνδρομο, έναν άλλο καρκίνο του αίματος που σχετίζεται με την ΟΜΛ. για να δούμε αν ισχύει η ίδια διαστρωμάτωση κινδύνου με βάση τη φλεγμονή. Για την έρευνα, οι ερευνητές συνέκριναν δείγματα μυελού των οστών από ασθενείς με ΟΜΛ με δείγματα μυελού των οστών από 10 υγιείς ανθρώπους που δεν είχαν καρκίνο αλλά ήταν παρόμοιας ηλικίας, φυλής και φύλου.
Περίπου 246 γονίδια που συνδέονται με τη φλεγμονή βρέθηκαν να είναι πολύ ή λιγότερο ενεργά σε ενήλικες με τη νόσο, ενώ 187 γονίδια που συνδέονται με τη φλεγμονή ξεχώρισαν παρόμοια μεταξύ των παιδιών. Λαμβάνοντας υπόψη πόσο χρόνο έζησε κάθε ασθενής με τη νόσο, οι ερευνητές περιόρισαν την ανάλυσή τους σε 38 σχετικά γονίδια σε ενήλικες και 11 σε παιδιά και στη συνέχεια μπόρεσαν να υπολογίσουν μια βαθμολογία που συνέδεε τα επίπεδα φλεγμονής με τη δυνατότητα επιβίωσης. Όταν συγκρίθηκαν τα iScore ορισμένων ασθενών, οι ερευνητές λένε ότι είναι εύκολο να δούμε ποιανού το iScore είναι πάνω ή κάτω από το μέσο όρο και κατά πόσο, πληροφορίες που μπορούν στη συνέχεια να χρησιμοποιηθούν για να καθοδηγήσουν τη θεραπεία ενός ασθενούς.
Η ερευνητική ομάδα έχει εκκρεμή αίτηση για δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για το iScore για οποιαδήποτε εμπορική δραστηριότητα που προκύπτει από τη χρήση του. Η διαχείριση των όρων και προϋποθέσεων αυτού του διπλώματος ευρεσιτεχνίας γίνεται σύμφωνα με τις πολιτικές του NYU Langone. Η AML προέρχεται από τον μυελό των οστών & περιλαμβάνει τη συσσώρευση μη φυσιολογικών αιμοσφαιρίων, τα οποία μπορούν να επηρεάσουν την παραγωγή υγιών αιμοσφαιρίων. Αυτός ο κοινός καρκίνος του αίματος εμφανίζεται κυρίως σε ενήλικες, με αποτέλεσμα ετησίως το θάνατο περισσότερων από 11.500 Αμερικανών. Οι θεραπευτικές επιλογές περιλαμβάνουν χημειοθεραπεία, ακτινοβολία αλλά και ανοσοθεραπεία.