Επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Όστιν ανακάλυψαν πώς μια επιθετική και θανατηφόρα μορφή λευχαιμίας τροφοδοτεί την ανάπτυξή της. Σε μια πειραματική μελέτη, κατάφεραν να περιορίσουν την ανάπτυξη του καρκίνου χωρίς να βλάψουν τα υγιή κύτταρα. Το εύρημα παρέχει ενδείξεις για τους μελλοντικούς προγραμματιστές φαρμάκων σχετικά με το πώς να αυξήσουν την αποτελεσματικότητα ενός τύπου χημειοθεραπείας. Η μελέτη, με επικεφαλής τον Xiaolu Cambronne του Τμήματος Μοριακών Βιοεπιστημών, σε συνεργασία επίσης με ερευνητές της Ιατρικής Σχολής Dell και του Τμήματος Επιστημών Διατροφής, δημοσιεύεται στο Cell Metabolism.
Η οξεία μυελογενής λευχαιμία (AML) είναι ένας επιθετικός καρκίνος που ξεκινά από τα αιμοφόρα κύτταρα του μυελού των οστών. Γνωστός για την ταχεία επέκταση του, ο καρκίνος σκοτώνει περίπου 11.000 Αμερικανούς κάθε χρόνο. Οι περισσότερες από τις περιπτώσεις ΟΜΛ εμφανίζονται σε ενήλικες άνω των 65 ετών, έναν πληθυσμό που συχνά ανταποκρίνεται ελάχιστα σε επιθετικές θεραπείες, όπως μεταμοσχεύσεις μυελού των οστών, και επομένως έχει περιορισμένες επιλογές.
Η Cambronne και οι συνεργάτες της αποκάλυψαν μια σημαντική ένδειξη για τον καρκίνο όταν ανακάλυψαν ότι οι ασθενείς με AML με χειρότερα αποτελέσματα είχαν αυξημένα επίπεδα ενός κυτταρικού μεταφορέα που ονομάζεται SLC25A51. Στα υγιή κύτταρα, αυτός ο μεταφορέας μετακινεί το κυτταρικό καύσιμο στα μιτοχόνδρια ενός κυττάρου, παρέχοντας ενέργεια για τις διαδικασίες του κυττάρου. Σκεφτείτε το σαν μια γραμμή καυσίμου σε έναν κινητήρα. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι στις κυψέλες AML, τα επίπεδα μεταφορέα είναι αυξημένα, όπως η εγκατάσταση μιας μεγαλύτερης γραμμής καυσίμου, στέλνοντας την κυτταρική αναπαραγωγή σε υπερκίνηση.
Μειώνοντας τα επίπεδα του μεταφορέα, οι ερευνητές έβαλαν αποτελεσματικά έναν σφιγκτήρα στη γραμμή καυσίμου: τα καρκινικά κύτταρα πέθαναν, η ασθένεια προχώρησε πολύ πιο αργά και τα ζωικά μοντέλα επιβίωσαν περισσότερο. «Αυτός είναι ένας νέος δυνητικός θεραπευτικός στόχος για μια ασθένεια που είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί», είπε ο Cambronne. «Είναι γνωστό για την επιθετική επέκταση και ότι γίνεται ανθεκτικό στη θεραπεία».
Η μείωση του SLC25A51 δεν έβλαψε τα φυσιολογικά κύτταρα του μυελού των οστών, παρά μόνο τα καρκινικά. «Φαίνεται ότι μπορούμε να επαναφέρουμε αυτά τα επίπεδα μεταφορέων σε μια κανονική γραμμή βάσης, ή ακόμα και λίγο πιο κάτω από αυτό, και τα υγιή κύτταρα δεν επηρεάζονται αρνητικά», είπε ο Cambronne. «Αυτό την κάνει πιο στοχευμένη θεραπεία».
Επιπλέον, όταν τα χαμηλά επίπεδα μεταφορέα συνδυάστηκαν με 5-αζακυτιδίνη, έναν τύπο χημειοθεραπείας που χρησιμοποιείται σε ασθενείς με ΟΜΛ, αύξησε τη δυνατότητα επιβίωσης και συρρίκνωση των όγκων. Φάνηκε ότι τα χαμηλότερα επίπεδα μεταφορέα έκαναν τα καρκινικά κύτταρα πιο ευάλωτα στο φάρμακο.
Αν και δεν υπάρχουν προς το παρόν φάρμακα που να μειώνουν το SLC25A51, οι ερευνητές λένε ότι το επόμενο βήμα είναι η ανάπτυξη μιας ένωσης που μπορεί να το κάνει αυτό με ασφάλεια στο ανθρώπινο σώμα. Σε αυτή τη μελέτη σε ζώα, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν την επεξεργασία γονιδίων στα κύτταρα για να δημιουργήσουν ευαισθησία σε ένα κοινό αντιβιοτικό προκειμένου να ελέγξουν τα επίπεδα μεταφορέων.