Eλεύθερα Σάκχαρα: Η υψηλότερη πρόσληψη ελεύθερων σακχάρων – πρόσθετα σάκχαρα και αυτά που υπάρχουν φυσικά στο μέλι και τους χυμούς φρούτων – συνδέεται με υψηλότερο κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου, αναφέρει μελέτη που δημοσιεύθηκε στο BMC Medicine. Τα ευρήματα ενισχύουν τα στοιχεία για την παγκόσμια διατροφική σύσταση για μείωση της κατανάλωσης ελεύθερων σακχάρων σε ποσοστό κάτω του 5% της συνολικής ημερήσιας ενέργειας.
Η Rebecca Kelly και οι συνεργάτες της ανέλυσαν δεδομένα από 110.497 άτομα από τη βρετανική βιοτράπεζα που είχαν ολοκληρώσει τουλάχιστον δύο διατροφικές αξιολογήσεις. Οι ερευνητές παρακολούθησαν τα άτομα για περίπου 9,4 χρόνια και κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου, η συνολική καρδιαγγειακή νόσος (καρδιακές παθήσεις και εγκεφαλικά επεισόδια μαζί), η καρδιακή νόσος και το εγκεφαλικό επεισόδιο εμφανίστηκαν σε 4.188, 3.138 και 1.124 συμμετέχοντες, αντίστοιχα. Οι συγγραφείς διαπίστωσαν ότι η συνολική πρόσληψη υδατανθράκων δεν συσχετίστηκε με τα αποτελέσματα καρδιαγγειακών παθήσεων. Ωστόσο, όταν εξέτασαν τους τύπους και τις πηγές των υδατανθράκων που καταναλώθηκαν, διαπίστωσαν ότι η υψηλότερη πρόσληψη ελεύθερης ζάχαρης από τρόφιμα όπως τα ζαχαρούχα ποτά, οι χυμοί φρούτων και τα γλυκά συσχετίστηκε με αυξημένο κίνδυνο για όλες τις εκβάσεις καρδιαγγειακής νόσου. Για κάθε 5% υψηλότερη συνολική ενέργεια από ελεύθερα σάκχαρα, ο σχετιζόμενος κίνδυνος συνολικής καρδιαγγειακής νόσου ήταν 7% υψηλότερος. Οι συγγραφείς διαπίστωσαν ότι ο κίνδυνος καρδιακής νόσου ήταν 6% υψηλότερος, ενώ ο κίνδυνος εγκεφαλικού επεισοδίου ήταν 10% υψηλότερος. Επιπλέον, η κατανάλωση πέντε γραμμαρίων περισσότερων φυτικών ινών την ημέρα συσχετίστηκε με 4% χαμηλότερο κίνδυνο συνολικής καρδιαγγειακής νόσου, αλλά η συσχέτιση αυτή δεν παρέμεινε σημαντική μετά τη συνεκτίμηση του δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ).
Οι συγγραφείς προτείνουν ότι η αντικατάσταση των ελεύθερων σακχάρων με μη ελεύθερα σάκχαρα -κυρίως αυτά που απαντώνται φυσικά σε ολόκληρα φρούτα και λαχανικά- και η υψηλότερη πρόσληψη φυτικών ινών μπορεί να συμβάλει στην προστασία από καρδιαγγειακές παθήσεις. Οι συγγραφείς καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι δεν είναι δυνατόν όλοι οι υδατάνθρακες να συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου και ότι είναι σημαντικό να λαμβάνεται υπόψη ο τύπος και η πηγή των υδατανθράκων που καταναλώνονται κατά την έρευνα για την καρδιαγγειακή υγεία.
