Μια νέα μελέτη υποδηλώνει ότι μια τραυματική εγκεφαλική βλάβη (TBI) μπορεί να έχει μακροπρόθεσμα αποτελέσματα παρόμοια με μια χρόνια πάθηση. Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι προβλήματα που σχετίζονται με ΤΒΙ, συμπεριλαμβανομένων προβλημάτων μνήμης, γνωστικών δυσκολιών και καθημερινών λειτουργικών προκλήσεων, μπορούν να επιμείνουν για χρόνια, με τους ασθενείς να παρουσιάζουν τόσο βελτιώσεις όσο και μειώσεις σε διαφορετικές χρονικές στιγμές. Αυτά τα ευρήματα υπογραμμίζουν την ανάγκη για συνεχή παρακολούθηση και θεραπεία πέρα από την αμέσως μετά την περίοδο του τραυματισμού.
Τραυματική εγκεφαλική βλάβη
Ο επικεφαλής ερευνητής Benjamin Brett, επίκουρος καθηγητής στο Ιατρικό Κολλέγιο του Ουισκόνσιν, τονίζει ότι η TBI θα πρέπει να θεωρείται ως μια χρόνια πάθηση, όπως και άλλες χρόνιες ασθένειες. Εξηγεί ότι τα συμπτώματα και οι συνέπειες των ΤΒΙ μπορεί να κυμαίνονται με την πάροδο του χρόνου, με ορισμένα άτομα να βιώνουν αλλαγές που βελτιώνουν την κατάστασή τους, ενώ άλλα μπορεί να αντιμετωπίζουν παρακμή. Για την αποτελεσματική διαχείριση της ΤΒΙ, θα πρέπει να δημιουργηθούν συστήματα φροντίδας για την παροχή συνεχούς παρακολούθησης και θεραπείας.
Ωστόσο, η έννοια του TBI ως χρόνιας πάθησης μπορεί να είναι αμφιλεγόμενη. Ο Δρ Ντάνιελ Τόρες, νευρολόγος στο Νοσοκομείο Northwell Lenox Hill, διαφωνεί με αυτήν την ταξινόμηση, σημειώνοντας ότι οι ΤΒΙ είναι απρόβλεπτες και μπορούν να έχουν εξαιρετικά ποικίλες συνέπειες μεταξύ διαφορετικών ατόμων. Ενώ οι χρόνιες παθήσεις συνήθως περιλαμβάνουν προβλέψιμες αλλαγές ή επιδείνωση μιας υποκείμενης νόσου, οι ΤΒΙ δεν ακολουθούν ένα σταθερό πρότυπο.
Η μελέτη εξέτασε περισσότερα από 900 άτομα με ήπιες TBIs (όπως διάσειση) και σχεδόν 200 άτομα με μέτριες έως σοβαρές TBIs (όπως κάταγμα κρανίου ή διεισδυτικά τραύματα). Οι ερευνητές συνέκριναν αυτούς τους ασθενείς με ΤΒΙ με μια ομάδα ελέγχου άνω των 150 ατόμων που είχαν ορθοπεδικά τραύματα αλλά δεν είχαν τραύματα στο κεφάλι. Οι συμμετέχοντες παρακολουθήθηκαν για έως και επτά χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων υποβλήθηκαν σε τεστ αξιολόγησης της γνώσης, της μνήμης, της ψυχικής υγείας και της καθημερινής λειτουργίας. Ανέφεραν επίσης τα συμπτώματά τους, συμπεριλαμβανομένων των πονοκεφάλων, της κόπωσης και των διαταραχών του ύπνου.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το 21% των ατόμων με ήπια TBI παρουσίασε μείωση στις συνολικές βαθμολογίες των τεστ, όπως και το 26% αυτών με μέτρια έως σοβαρή ΚΒΙ. Επιπλέον, το 15% των συμμετεχόντων χωρίς τραυματισμό στο κεφάλι παρουσίασαν πτώση. Η μείωση επηρέασε κυρίως την ικανότητα εκτέλεσης καθημερινών δραστηριοτήτων, όπως η αυτοφροντίδα, η ανεξάρτητη διαβίωση, η οδήγηση και η κοινωνική δέσμευση. Κατά τη διάρκεια δύο έως επτά ετών μετά τον τραυματισμό, το 29% των ατόμων με ήπια ΚΜΦ και το 23% των ατόμων με μέτρια έως σοβαρή ΚΜΕ παρουσίασαν πτώση στις καθημερινές τους ικανότητες. Ωστόσο, ένα υποσύνολο ασθενών παρουσίασε βελτίωση, με το 22% εκείνων με ήπια ΚΒΙ και το 36% εκείνων με μέτρια έως σοβαρή ΚΒΙ να παρουσιάζουν πρόοδο με την πάροδο του χρόνου.
Η ηλικία και το επίπεδο εκπαίδευσης φάνηκε να επηρεάζουν την τροχιά της ανάκαμψης, με τους ηλικιωμένους ασθενείς να παρουσιάζουν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν πτώσεις και τα πιο μορφωμένα άτομα να παρουσιάζουν περισσότερες πιθανότητες βελτίωσης.
Ενώ η μελέτη υποδηλώνει μια σύνδεση μεταξύ της ΤΒΙ και της λειτουργικής έκπτωσης, ο Δρ. Τόρες επισημαίνει ότι η μελέτη δεν καθιερώνει μια αιτιολογική σχέση. Παράγοντες πέρα από το ίδιο το TBI, όπως οι επιλογές του τρόπου ζωής και η συνολική υγεία, μπορούν να επηρεάσουν σημαντικά τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα των εγκεφαλικών κακώσεων. Οι αλλαγές στον υγιεινό τρόπο ζωής έχουν αποδειχθεί ότι έχουν σημαντικό αντίκτυπο στην ανάπτυξη και την εξέλιξη διαφόρων καταστάσεων που σχετίζονται με τον εγκέφαλο, συμπεριλαμβανομένης της άνοιας και των εκφυλιστικών ασθενειών.
Ο Δρ. Τόρες συνιστά στα άτομα που έχουν υποστεί ΚΒΙ και ανησυχούν για μακροχρόνιες επιπτώσεις ή συνεχιζόμενα συμπτώματα να αναζητήσουν ιατρική βοήθεια από επαγγελματίες με εμπειρία στη διαχείριση εγκεφαλικών κακώσεων. Τονίζει τη σημασία της παραμονής ενήμερου για το εξελισσόμενο πεδίο της έρευνας για την ΤΒΙ και την αναζήτηση φροντίδας από γιατρούς που διαθέτουν ενημερωμένη γνώση και εξειδίκευση σε αυτόν τον τομέα.