Η επαρκής και σωστά επιλεγμένη ως προς την οδό χορήγησης θρέψη αποτελεί τη βάση της θεραπευτικής αντιμετώπισης κάθε παθολογικής κατάστασης. Είτε πρόκειται για μεταβολική διαταραχή, μετεγχειρητική κατάσταση, νόσο που αφορά το γαστρεντερικό σύστημα ή άλλη πάθηση ο ασθενής πρέπει να καλύπτει διατροφικά τις βασικές του ανάγκες. Δυστυχώς ένα μεγάλο ποσοστό των νοσηλευομένων ασθενών δεν καταφέρνουν να σιτιστούν επαρκώς και οδηγούνται στην δυσθρεψία.
Το πρόβληµα της νοσοκοµειακής δυσθρεψίας έχει εντοπισθεί και µελετηθεί εδώ και τουλάχιστον τρεις δεκαετίες και αποτελεί ένα μεγάλο πρόβληµα που αφορά τόσο τους ασθενείς στα νοσοκοµεία, όσο και άτομα που βρίσκονται σε χώρους όπως γηροκοµεία, οίκους ευγηρίας και ιδιωτικές κλινικές και αφορά ένα μεγάλο μέρος αυτού του ευπαθούς πληθυσμού. Η κακή θρέψη στους νοσοκομειακούς χώρους δεν αφορά μόνο τις «φτωχές» χώρες, αλλά εμφανίζεται μέσα από στατιστικά στοιχεία και σε πιο προηγμένες και «πλούσιες» χώρες. Αποτελεί ένα σημαντικό πρόβλημα για τη Δημόσια Υγεία και την οικονομία, καθώς πλήττει έως και 15% των ασθενών γενικά, το 40% των ασθενών που εισάγονται στο νοσοκομείο και το 60% των ατόμων που ζουν στα γηροκομεία.
Είναι πολλές οι δημοσιευμένες μελέτες που έχουν καταδείξει ότι όταν ο ασθενής σιτίζεται επαρκώς και σωστά μπορεί να αναρρώσει γρηγορότερα, έχει μικρότερη χρονικά νοσηλεία στο νοσοκομείο και επιβαρύνει λιγότερο τα ταμεία ενώ παρουσιάζει λιγότερες επιπλοκές. Τόσο η απουσία διατροφικής αξιολόγησης και εκτίμησης διατροφικού κινδύνου, η απουσία ομάδας θρέψης και η συνολική υποτίμηση του ρόλου της διατροφής στην πορεία της νόσου, ο μειωμένος αριθμός κλινικών διαιτολόγων στα νοσοκομεία και ο υποτιμημένος ρόλος τους, η μη εφαρμογή των διατροφικών πρωτοκόλλων αλλά και η μειωμένη δαπάνη για τη σίτιση και τη διατροφή των ασθενών.
Θα μπορούσε το νοσοκομείο να είναι μια δομή εκπαίδευσης σχετικά με τη διατροφή;
Τα τελευταία χρόνια είναι σαφώς αναγνωρισμένος ο ουσιαστικός ρόλος της διατροφής στην προαγωγή της υγείας αλλά και της εκπαίδευσης των ασθενών στην υγιεινή διατροφή και τις συστάσεις που αφορούν την κάθε παθολογική κατάσταση. Τα Νοσοκομεία στελεχώνονται πια με νέο καταρτισμένο προσωπικό και οι διεθνείς οργανισμοί έχουν εκδώσει συγκεκριμένες οδηγίες διατροφικής αντιμετώπισης των περισσοτέρων ασθενειών οι οποίες αποτελούν σημαντικά εργαλεία που κάνουν ευκολότερη την παροχή ολοκληρωμένων οδηγιών.
Ποιος ο ρόλος του διαιτολόγου στο σχεδιασμό της διατροφής;
Ο κλινικός διαιτολόγος είναι υπεύθυνος για τη σύνταξη των διαιτολογίων των ασθενών μέσα από τη διαμόρφωση εβδομαδιαίου διαιτολογίου για όλες τις παθήσεις (διαβητικού, υπερλιπιδαιμίας, ηπατοπαθούς, νεφροπαθούς κτλ). Ταυτόχρονα ο ρόλος περιλαμβάνει τη χορήγηση διαιτολογικών οδηγιών σε εξωτερικούς και νοσηλευόμενους ασθενείς. Η διατροφή του ασθενούς είναι μια πολυδιάστατη προσέγγιση και χρειάζεται μία ομάδα που να αποτελείται από τον θεράποντα ιατρό, τον ειδικό κλινικό διαιτολόγο, τον φαρμακοποιό και το νοσηλευτή. Η επιτυχία της διατροφικής υποστήριξης όχι μόνο των υποθρεπτικών ασθενών αλλά και όλων των νοσηλευομένων ασθενών, βασίζεται στην καλή συνεργασία αυτής της ομάδας, στην καθημερινή παρακολούθηση των ασθενών και στην σωστή χρήση των πρωτοκόλλων σίτισης.
