Διπλή Μαστεκτομή: Οι γυναίκες που έχουν διαγνωστεί με καρκίνο του μαστού στο ένα στήθος, ακόμη και στα αρχικά στάδια, μερικές φορές επιλέγουν τη διπλή μαστεκτομή, λόγω του φόβου ότι ο καρκίνος θα μεταναστεύσει στον άλλο μαστό. Αλλά αυτή η απόφαση μπορεί να μην προσφέρει κανένα πραγματικό όφελος όσον αφορά την επιβίωση, σύμφωνα με μια νέα εξαντλητική μελέτη περισσότερων από 600.000 ασθενών που παρακολουθήθηκαν για δύο δεκαετίες.
Καναδοί ερευνητές αναφέρουν ότι ενώ η αφαίρεση ενός μη προσβεβλημένου μαστού μείωσε τις πιθανότητες εμφάνισης καρκίνου σε αυτήν την περιοχή, αυτό δεν μεταφράστηκε σε καμία αλλαγή στις πιθανότητες θανάτου του ασθενούς από καρκίνο του μαστού. «Η πρόληψη του ετερόπλευρου [άλλου] καρκίνου του μαστού μέσω προληπτικής χειρουργικής επέμβασης δεν φάνηκε να μειώνει τον κίνδυνο θανάτου στην περίοδο των 20 ετών», κατέληξε μια ομάδα με επικεφαλής τον Δρ Στίβεν Ναρόντ, από το Νοσοκομείο Women’s College στο Τορόντο. Είναι επίσης καθηγητής μαιευτικής και γυναικολογίας στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο. Η ομάδα του δημοσίευσε τα ευρήματά της στις 25 Ιουλίου στο περιοδικό JAMA Oncology. Όπως παρατήρησαν οι ερευνητές, τα ποσοστά αμφοτερόπλευρης μαστεκτομής (και των δύο μαστών) αυξάνονται μεταξύ των γυναικών με καρκίνους που ανιχνεύονται μόνο σε έναν μαστό εδώ και χρόνια. «Αυτό παρά τις συναινετικές κατευθυντήριες γραμμές που αποθαρρύνουν τη διαδικασία σε γυναίκες μέσου κινδύνου», πρόσθεσαν. Θα μπορούσε η απόφαση μιας γυναίκας να αφαιρέσει το δεύτερο, ανεπηρέαστο στήθος της, να δικαιολογείται από την άποψη της επιβίωσης;
Για να το ανακαλύψει, η ομάδα του Narod εξέτασε δεδομένα για τον καρκίνο στις ΗΠΑ για περισσότερες από 661.000 γυναίκες που είχαν διαγνωστεί με καρκίνο σε ένα στήθος μεταξύ 2000 και 2019. Οι καρκίνοι κυμαίνονταν από το πιο πρώιμο στάδιο του καρκίνου του μαστού, που ονομάζεται καρκίνωμα πόρων in situ (DCIS), έως σε διηθητικούς καρκίνους σταδίου 3. Τα αποτελέσματα παρακολουθήθηκαν για τρεις ομάδες περίπου 36.000 γυναικών η καθεμία, χωρισμένες ανά τύπο θεραπείας. Μια ομάδα έκανε τον λιγότερο ριζικό τύπο χειρουργικής επέμβασης για τον καρκίνο του μαστού, που ονομάζεται ογκεκτομή. Η δεύτερη ομάδα επέλεξε να αφαιρέσει μόνο το προσβεβλημένο στήθος (μονομερής χειρουργική επέμβαση) και η τρίτη ομάδα αποφάσισε τη διπλή μαστεκτομή. Κατά τη διάρκεια των δύο δεκαετιών παρακολούθησης, πολύ λιγότερες γυναίκες ανέπτυξαν καρκίνο στο δεύτερο στήθος εάν είχαν υποβληθεί σε διπλή μαστεκτομή: Μόλις 97 τέτοιες περιπτώσεις από περίπου 36.000, σε σύγκριση με 766 περιπτώσεις μεταξύ των γυναικών που υποβλήθηκαν σε ογκεκτομή και 728 μεταξύ των γυναικών που είχε αφαιρέσει το ένα στήθος.
Συνολικά, ο κίνδυνος μιας γυναίκας με καρκίνο του μαστού να αναπτύξει καρκίνο αργότερα στον δεύτερο μαστό ήταν μικρός, λίγο κάτω από το 7%. Αυτό μεταφράστηκε σε περίπου 69 στις 1.000 γυναίκες με μονόπλευρο καρκίνο που ανέπτυξαν καρκίνο στον άλλο μαστό για 20 χρόνια. Αλλά παραδόξως, η μείωση του δεύτερου καρκίνου του μαστού μεταξύ των γυναικών που επέλεξαν τη διπλή μαστεκτομή δεν προσέφερε κανένα όφελος όσον αφορά την επιβίωση του καρκίνου του μαστού. Κατά τη διάρκεια των 20 ετών της μελέτης, οι θάνατοι από καρκίνο του μαστού ήταν παρόμοιοι σε όλες τις ομάδες: 3.077 (8,5%) των γυναικών στην ομάδα της ογκεκτομής, 3.269 (9%) στην ομάδα της μονόπλευρης μαστεκτομής και 3.062 (8,5%) στην ομάδα της διπλής ομάδας μαστεκτομής, διαπίστωσαν οι ερευνητές. Εάν η διπλή μαστεκτομή μειώνει την υποτροπή στον άλλο μαστό, γιατί αυτό δεν θα αυξήσει την επιβίωση;
Η απάντηση σε αυτό μπορεί να βρίσκεται στο γιατί οι γυναίκες με καρκίνο του μαστού πεθαίνουν αρχικά, είπε η ομάδα του Τορόντο. Συνήθως, ο θάνατος προκύπτει από την εξάπλωση του καρκίνου σε άλλα μέρη του σώματος. Τα νέα ευρήματα υποδηλώνουν ότι οι καρκίνοι που εμφανίζονται χρόνια αργότερα σε δεύτερο μαστό είναι και οι δύο σπάνιοι και μπορεί συχνά να είναι νέοι καρκίνοι, άσχετοι με τον προηγούμενο όγκο. Και σε πολλές από αυτές τις περιπτώσεις, αντιμετωπίζονται εύκολα πριν εξαπλωθούν, σκέφτηκε η ομάδα του Narod. Σημειώνουν ότι όταν εμφανίστηκαν καρκίνοι σε δεύτερο μαστό, «ήταν κατά μέσο όρο μικρότεροι» και λιγότερο πιθανό να είναι μια επιθετική μορφή όγκου του μαστού. Μιλώντας στους New York Times, ο Narod υπέθεσε ότι αυτό που σκοτώνει πιο συχνά γυναίκες με καρκίνο του μαστού δεν είναι ένας δεύτερος καρκίνος του μαστού, αλλά ο πρώτος όγκος που εξαπλώνεται σε άλλα μέρη του σώματος. Συνολικά, τα ευρήματα «θέτουν υπό αμφισβήτηση το μεταστατικό δυναμικό» νέων καρκίνων που εμφανίζονται σε δεύτερο μαστό μετά την αρχική θεραπεία για τον καρκίνο του μαστού, είπαν οι συγγραφείς της μελέτης.
Η Δρ Seema Asha Khan και η Masha Kocherginsky είναι ειδικοί στη φροντίδα του καρκίνου του μαστού στο Northwestern University στο Σικάγο και συν-συγγραφείς ενός σχολιασμού σε περιοδικό για τη νέα μελέτη. Ονόμασαν το ζήτημα των ετερόπλευρων καρκίνων του μαστού «σύνθετο βιολογικό αίνιγμα». Σημείωσαν ότι η μελέτη του Τορόντο βρήκε πράγματι ότι η μειοψηφία των γυναικών που συνέχισαν να αναπτύσσουν καρκίνο στο δεύτερο στήθος είχαν τέσσερις φορές περισσότερες πιθανότητες θανάτου από τη νόσο, σε σύγκριση με τις γυναίκες των οποίων το δεύτερο στήθος παρέμεινε υγιές. Δεδομένου αυτού του ευρήματος, γιατί οι διπλές μαστεκτομές δεν μεταφράστηκαν σε καλύτερη επιβίωση; Ο Khan και ο Kocherginsky συμφώνησαν ότι είναι ένα παζλ και ορισμένες πτυχές της μεθοδολογίας που χρησιμοποιήθηκε στη νέα μελέτη (και προηγούμενες) μπορεί να βοηθήσουν στην εξήγηση της αντίφασης.
Σημείωσαν επίσης ότι πολλοί ασθενείς επιλέγουν διπλές μαστεκτομές για λόγους άλλους από τον φόβο της επιστροφής του καρκίνου. «Υπάρχουν σίγουρα εκείνοι που, έχοντας καλή κατανόηση των κινδύνων και των προβλημάτων ποιότητας ζωής που σχετίζονται με την αμφοτερόπλευρη μαστεκτομή με ή χωρίς αποκατάσταση, θα προτιμούσαν να αποφύγουν τόσο την απεικονιστική εμπειρία [μαστογραφίας] της επιτήρησης του μαστού όσο και το βάρος της θεραπείας για δεύτερο καρκίνο του μαστού [ακόμη και αν είναι πολύ πιθανό να θεραπευτεί]», έγραψαν.