Μια νέα μελέτη αποκάλυψε τις καλύτερες μορφές άσκησης για ασθενείς με διαβήτη τύπου 1, δείχνοντας ότι η επιλογή της κατάλληλης άσκησης μπορεί να επηρεάσει σημαντικά τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα και την καρδιαγγειακή υγεία. Η έρευνα, η οποία διεξήχθη από το Ομοσπονδιακό Πανεπιστήμιο του Αγίου Φραγκίσκου της Βραζιλίας σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο του Staffordshire, δημοσιεύθηκε στο The American Journal of Cardiology.
Σύμφωνα με τον Dr. Pooya Soltani, η μελέτη έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς οι διαβητικοί συχνά αποφεύγουν τη σωματική άσκηση λόγω της πιθανότητας πτώσης των επιπέδων σακχάρου στο αίμα, γεγονός που προκαλεί δυσφορία και μείωση του κινήτρου για άσκηση. Στη μελέτη συμμετείχαν 19 άτομα με διαβήτη τύπου 1, τα οποία υποβλήθηκαν σε δύο τυχαιοποιημένες δοκιμές για τη μέτρηση των γλυκαιμικών και καρδιαγγειακών αντιδράσεων μετά από διαλειμματική και συνεχή αερόβια άσκηση. Όλοι οι συμμετέχοντες έκαναν 30 λεπτά μέτριας αερόβιας άσκησης σε διάδρομο.
Η διαλειμματική άσκηση περιελάμβανε εναλλαγή 1 λεπτού στα 40% και 60% της μέγιστης κατανάλωσης οξυγόνου (VO2max), ενώ η συνεχής άσκηση γινόταν στο 50% του VO2max. Μετρήθηκαν ο καρδιακός ρυθμός, η αρτηριακή πίεση και τα επίπεδα γλυκόζης πριν, αμέσως μετά, και 20 λεπτά μετά τις συνεδρίες. Επίσης, αξιολογήθηκαν τα επίπεδα αντιλαμβανόμενης κόπωσης και απόλαυσης. Η έρευνα ανέδειξε διαφορές στα επίπεδα γλυκόζης μεταξύ ανδρών και γυναικών, με τους άνδρες να παρουσιάζουν μεγαλύτερες μειώσεις στα επίπεδα γλυκόζης τόσο μετά τη διαλειμματική άσκηση όσο και μετά τη συνεχή άσκηση. Οι γυναίκες εμφάνισαν μειώσεις μόνο μετά τη συνεχή άσκηση. Αυτά τα αποτελέσματα τονίζουν τη σημασία των διαφορών μεταξύ των φύλων όταν συνταγογραφείται άσκηση σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 1, για να αποφευχθούν επεισόδια υπογλυκαιμίας.
Συγκεκριμένα, οι άνδρες ασθενείς επωφελούνται περισσότερο από τη διαλειμματική άσκηση όταν τα επίπεδα γλυκόζης είναι χαμηλά, ενώ η συνεχής άσκηση είναι καταλληλότερη όταν τα επίπεδα γλυκόζης είναι υψηλά. Για τις γυναίκες, και οι δύο τύποι αερόβιας άσκησης φαίνεται να είναι αποτελεσματικοί. Η έρευνα προτείνει ότι οι συστάσεις για αερόβια άσκηση θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τις διαφορές μεταξύ των φύλων, ειδικά για τους άνδρες με ακανόνιστα επίπεδα φυσικής δραστηριότητας, για να βελτιωθεί η διαχείριση του διαβήτη τύπου 1.