Η άσκηση με ασφάλεια και ταυτόχρονα η αποτελεσματική διαχείριση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα μπορεί να αποτελέσει πρόκληση για τα άτομα με διαβήτη τύπου 1. Μια πρόσφατη μελέτη που διεξήχθη μέσω ομάδων κοινωνικής δικτύωσης που περιορίστηκαν σε ενήλικες με διαβήτη τύπου 1 οι οποίοι ασχολούνται με το τρέξιμο, το τζόκινγκ ή το περπάτημα για άσκηση ρίχνει φως στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στην εξεύρεση της σωστής ισορροπίας. Τα ευρήματα της έρευνας, που παρουσιάστηκαν σε συνάντηση της Ενδοκρινικής Εταιρείας στο Σικάγο, παρέχουν πολύτιμες πληροφορίες για την εφαρμογή των κατευθυντήριων γραμμών άσκησης στον πραγματικό κόσμο για τα άτομα με διαβήτη τύπου 1.
Άσκηση για άτομα με διαβήτη τύπου 1
Ο Dr. Joseph Henske, επικεφαλής της έρευνας και ενδοκρινολόγος στο Πανεπιστήμιο του Arkansas for Medical Sciences, υπογραμμίζει τον συνεχή αγώνα της διαχείρισης των επιπέδων σακχάρου στο αίμα κατά τη διάρκεια της αερόβιας άσκησης για τα άτομα που ζουν με διαβήτη τύπου 1. Στη μελέτη συμμετείχαν 102 ενήλικες με διαβήτη τύπου 1, οι οποίοι απάντησαν στην έρευνα. Η σημαντική πλειονότητα (68%) ανέφερε ότι ασκείται τέσσερις ή περισσότερες ημέρες την εβδομάδα, με μέση εβδομαδιαία απόσταση 23 μίλια.
Η έρευνα αποκάλυψε ότι σχεδόν όλοι οι ερωτηθέντες (97%) χρησιμοποιούσαν συνεχείς μετρητές γλυκόζης, ενώ περίπου το 75% χρησιμοποιούσε αντλίες ινσουλίνης. Ο αυτοαναφερόμενος μέσος όρος HbA1C 7,1% υποδεικνύει καλά ελεγχόμενο διαβήτη, ευθυγραμμιζόμενος με τον στόχο 7% ή λιγότερο. Είναι ενδιαφέρον ότι οι περισσότεροι συμμετέχοντες ανέφεραν ότι έμαθαν για τον διαβήτη και την άσκηση μέσω της αυτογνωσίας. Περίπου το 80% βασίστηκε στη δοκιμή και το λάθος, ενώ το 46% έμαθε μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, το 32% από την ιατρική τους ομάδα και το 28% μέσω διαδικτυακών αναζητήσεων. Πολλά άτομα συνδύασαν πολλαπλές μεθόδους για να κατανοήσουν πώς να διαχειρίζονται αποτελεσματικά τον διαβήτη και την άσκηση.
Η υπογλυκαιμία αναδείχθηκε ως σημαντική ανησυχία μεταξύ των ερωτηθέντων, με το 27% να αναφέρει ότι ο συνεχής φόβος της εμφάνισης χαμηλών επιπέδων σακχάρου στο αίμα αποτελεί σημαντικό εμπόδιο για την άσκηση. Περίπου το 36% παρατήρησε αυξημένη μεταβλητότητα στα επίπεδα σακχάρου στο αίμα λόγω της άσκησης. Επιπλέον, το 19% των ερωτηθέντων ανέφεραν ότι δεν είχαν επίγνωση της υπογλυκαιμίας, καθώς δεν είχαν τυπικά συμπτώματα έγκαιρης προειδοποίησης για χαμηλό σάκχαρο στο αίμα.
Η έρευνα αποκάλυψε επίσης ορισμένες αποκλίσεις από τις δημοσιευμένες κατευθυντήριες γραμμές. Για παράδειγμα, το 73% των συμμετεχόντων δήλωσαν ότι ασκούνταν ακόμη και αν είχαν βιώσει σοβαρή υπογλυκαιμία τις τελευταίες 24 ώρες, γεγονός που έρχεται σε αντίθεση με τη συνιστώμενη προσέγγιση. Επιπλέον, το 74% δεν πραγματοποίησε έλεγχο για διαβητική κετοξέωση (DKA), μια σοβαρή επιπλοκή του διαβήτη. Σχεδόν οι μισοί (49%) δεν φορούσαν ταυτότητα διαβήτη κατά τη διάρκεια της άσκησης.
Τα ευρήματα υπογραμμίζουν τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα άτομα με διαβήτη τύπου 1, τα οποία, παρά το γεγονός ότι είναι τεχνολογικά ενημερωμένα και συμμετέχουν ενεργά στην άσκηση, εξακολουθούν να δυσκολεύονται να διατηρήσουν σταθερά επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Ο Dr. Henske υπογραμμίζει τη σημασία της αύξησης της ευαισθητοποίησης σχετικά με τις δημοσιευμένες κατευθυντήριες γραμμές για την άσκηση με διαβήτη και την ανάπτυξη πρακτικών εκπαιδευτικών εργαλείων για την υποστήριξη ασφαλών πρακτικών άσκησης.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι τα ευρήματα που παρουσιάζονται σε ιατρικές συναντήσεις θεωρούνται προκαταρκτικά μέχρι να υποβληθούν σε αξιολόγηση από ομοτίμους και δημοσίευση σε έγκριτο περιοδικό. Παρ’ όλα αυτά, η μελέτη υπογραμμίζει την ανάγκη για περαιτέρω υποστήριξη, εκπαίδευση και ευαισθητοποίηση, ώστε να βοηθηθούν τα άτομα με διαβήτη τύπου 1 να ασκούνται με ασφάλεια και παράλληλα να διαχειρίζονται αποτελεσματικά τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα τους.