Διαβήτης: Νέα έρευνα που θα παρουσιαστεί στη φετινή ετήσια συνάντηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη Μελέτη του Διαβήτη (EASD) στο Αμβούργο της Γερμανίας (2-6 Οκτωβρίου) δείχνει ότι μεταξύ των ατόμων με διαβήτη τύπου 1 και τύπου 2, το διαζύγιο σχετίζεται με τα δύο τρίτα υψηλότερο κίνδυνο ακρωτηριασμού των κάτω άκρων (LLA) (ακρωτηριασμοί κάτω από το επίπεδο του γόνατος) κατά δύο τρίτα σε σύγκριση με το να είσαι παντρεμένος και να είσαι άνδρας σχετίζεται με 57% υψηλότερο κίνδυνο ακρωτηριασμού των κάτω άκρων LLA σε σύγκριση με το να είσαι γυναίκα. Η μελέτη είναι από τον Δρ. Stefan Jansson, Πανεπιστήμιο Örebro, Örebro, Σουηδία, και τους συναδέλφους του. Η επιδείνωση της δομής τόσο των μεγάλων όσο και των μικρών αιμοφόρων αγγείων (μακροαγγειακές και μικροαγγειακές επιπλοκές) είναι συχνή μεταξύ των ατόμων με διαβήτη, ειδικά μεταξύ εκείνων που είναι λιγότερο προσκολλημένοι στα φάρμακα για τον διαβήτη για τη μείωση του σακχάρου στο αίμα, των λιπών και της αρτηριακής πίεσης.
Τα ποσοστά του κινδύνου ακρωτηριασμού των κάτω άκρων LLA μειώνονται εδώ και πολλά χρόνια, καθώς η θεραπεία και ο έλεγχος του διαβήτη έχουν βελτιωθεί. Οι παράγοντες κινδύνου για τον ακρωτηριασμό των κάτω άκρων (LLA) σε άτομα με διαβήτη δεν έχουν μελετηθεί επαρκώς. Σε αυτή τη μελέτη, οι συγγραφείς εξέτασαν πώς οι δημογραφικοί και κοινωνικοοικονομικοί ιατρικοί παράγοντες και παράγοντες κινδύνου του τρόπου ζωής μπορεί να σχετίζονται με τον κίνδυνο ακρωτηριασμού των κάτω άκρων LLA σε άτομα με πρόσφατα διαγνωσμένο διαβήτη. Οι συγγραφείς χρησιμοποίησαν δεδομένα που συνδέονται με το σουηδικό εθνικό μητρώο και αναγνώρισαν, μέσω του σουηδικού εθνικού μητρώου διαβήτη, όλα τα άτομα 18 ετών και άνω με περιστατική διάγνωση διαβήτη και χωρίς προηγούμενο ακρωτηριασμό από το 2007 έως το 2016. Αυτά τα άτομα παρακολουθήθηκαν από την ημερομηνία της διάγνωσης έως ακρωτηριασμό, μετανάστευση, θάνατο ή λήξη της μελέτης το 2017, όποιο από τα δύο συνέβη πρώτο. Σε αυτή τη μελέτη, το 98% των συμμετεχόντων είχαν διαβήτη τύπου 2 και το 2% διαβήτη τύπου 1. Πολλά εθνικά σουηδικά μητρώα χρησιμοποιήθηκαν για τη λήψη δεδομένων σχετικά με το περιστατικό κινδύνου ακρωτηριασμού των κάτω άκρων LLA και πιθανούς παράγοντες κινδύνου, συμπεριλαμβανομένων δημογραφικών και κοινωνικοοικονομικών, ιατρικών μεταβλητών και μεταβλητών του τρόπου ζωής. Οι μεταβλητές με περισσότερα από 40% ελλείποντα δεδομένα εξαιρέθηκαν από την ανάλυση. Η κοόρτη αποτελούνταν από 66.569 άτομα, εκ των οποίων τα 133 υπέστησαν ακρωτηριασμό κατά τη διάμεση παρακολούθηση των τεσσάρων ετών. Χρησιμοποιήθηκε μοντελοποίηση υπολογιστή για τον εντοπισμό συσχετίσεων των πιθανών παραγόντων κινδύνου με τη συχνότητα εμφάνισης του κινδύνου ακρωτηριασμού των κάτω άκρων LLA. Οι συγγραφείς διαπίστωσαν ότι το διαζύγιο σε σύγκριση με το να είσαι παντρεμένος συσχετίστηκε με 67% υψηλότερο κίνδυνο ακρωτηριασμού των κάτω άκρων LLA και το να είσαι άνδρας σε σύγκριση με το να είσαι γυναίκα σχετιζόταν με 57% υψηλότερο κίνδυνο κίνδυνο ακρωτηριασμού των κάτω άκρων LLA.
Κάθε έτος πρόσθετης ηλικίας συσχετίστηκε με 8% αυξημένο κίνδυνο ακρωτηριασμού των κάτω άκρων LLA. Οι συγγραφείς προτείνουν ότι ο υψηλότερος κίνδυνος ακρωτηριασμού των κάτω άκρων LLA σε διαζευγμένους ανθρώπους μπορεί να οφείλεται σε μια αλλαγή στην αυτοφροντίδα και στις διατροφικές συνήθειες που παρατηρούνται στα άτομα όταν χωρίζουν και είναι πιο πιθανό να ζουν μόνα. Ειδικά με τους άνδρες, αυτό συχνά σχετίζεται με περισσότερη κοινωνική απομόνωση με δευτερεύουσα επίδραση της χαμηλής φυσικής δραστηριότητας. Άτομα με αυξημένο κίνδυνο ποδιών στην αρχή είχαν υψηλότερο κίνδυνο για ακρωτηριασμό των κάτω άκρων LLA σε σύγκριση με άτομα με υγιή πόδια (νευροπάθεια/αγγειοπάθεια – τέσσερις φορές αυξημένος κίνδυνος, προηγούμενα τραύματα (έλκη) – οκτώ φορές αυξημένος κίνδυνος, συνεχιζόμενη σοβαρή ασθένεια των ποδιών – 11 φορές αυξημένος κίνδυνος . Η θεραπεία με ινσουλίνη σε σύγκριση με τη θεραπεία μόνο με δίαιτα συσχετίστηκε επίσης με διπλάσιο κίνδυνο ακρωτηριασμού των κάτω άκρων LLA. Η υπέρταση και η HbA1c (ένας τρόπος μέτρησης του ελέγχου του σακχάρου στο αίμα) δεν συσχετίστηκαν στατιστικά σημαντικά με τον κίνδυνο ακρωτηριασμού των κάτω άκρων LLA. Τα άτομα με παχυσαρκία είχαν λιγότερο από το μισό κίνδυνο ακρωτηριασμού των κάτω άκρων LLA (46%) σε άτομα με φυσιολογικό βάρος, ενώ οι καπνιστές είχαν διπλάσιο κίνδυνο ακρωτηριασμού των κάτω άκρων LLA σε σύγκριση με τους μη καπνιστές. Τέλος, η χαμηλή φυσική δραστηριότητα (λιγότερο από μία φορά την εβδομάδα) συσχετίστηκε με διπλάσιο κίνδυνο ακρωτηριασμού των κάτω άκρων LLA σε σύγκριση με την καθημερινή φυσική δραστηριότητα. Καθώς πρόκειται για μια μελέτη παρατήρησης, οι συγγραφείς δεν μπορούν να είναι σίγουροι για το γιατί υπάρχει χαμηλότερος κίνδυνος ακρωτηριασμού των κάτω άκρων LLA σε άτομα που ζουν με παχυσαρκία. Οι συγγραφείς λένε ότι αυτό θα μπορούσε να είναι τυχαίο ή πραγματικό αποτέλεσμα επειδή τα άτομα με παχυσαρκία εμφανίζουν περισσότερο έλκος στα πόδια (τα έλκη στα πόδια είναι μακράν ο πιο σημαντικός παράγοντας κινδύνου για τον κίνδυνο ακρωτηριασμού των κάτω άκρων LLA), αλλά μπορεί να έχουν καλύτερη επούλωση πληγών από τα άτομα με χαμηλότερο σώμα μάζας μέσω της καλύτερης κινητοποίησης των ενδοθηλιακών προγονικών κυττάρων, όπως συμβαίνει μεταξύ των ατόμων που ζουν με παχυσαρκία αλλά χωρίς διαβήτη. Επίσης, ορισμένα άτομα κανονικού βάρους μπορεί να έχουν χάσει βάρος λόγω ασθένειας (αντίστροφη αιτιότητα) θέτοντας τα σε υψηλότερο σχετικό κίνδυνο ακρωτηριασμού των κάτω άκρων LLA.
Οι συγγραφείς λένε, «Αυτή η μελέτη βρήκε υψηλότερο κίνδυνο ακρωτηριασμό των κάτω άκρων LLA μεταξύ ατόμων μεγαλύτερης ηλικίας, αρσενικού φύλου, που ήταν διαζευγμένα, που είχαν ομάδα υψηλότερου κινδύνου για τα πόδια, που λάμβαναν θεραπεία με ινσουλίνη, χαμηλότερα επίπεδα φυσικής δραστηριότητας και εκείνων που κάπνιζαν. . Η παχυσαρκία συσχετίστηκε με χαμηλότερο κίνδυνο για ακρωτηριασμό των κάτω άκρων LLA. Έτσι, αυτές οι μεταβλητές μπορεί να έχουν σημαντικό ρόλο στον κίνδυνο ακρωτηριασμού των κάτω άκρων LLA μεταξύ των ατόμων με διαβήτη.” Προσθέτουν «Οι μεταβλητές του τρόπου ζωής έχουν ισχυρή σχέση με τον κίνδυνο ακρωτηριασμού των κάτω άκρων LLA και η αύξηση της φυσικής δραστηριότητας, η αποφυγή του λιποβαρούς και η διακοπή του καπνίσματος μπορεί να είναι αποτελεσματικές παρεμβάσεις για τη μείωση του κινδύνου ακρωτηριασμού των κάτω άκρων LLA. Πρώιμες επιπλοκές των κάτω άκρων μετά από διάγνωση διαβήτη ή επιπλοκές που υπάρχουν σε διάγνωση είναι προειδοποιητικά σημάδια και σε αυτούς τους ασθενείς θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή». «Η διάρκεια του διαβήτη έναντι της μεγαλύτερης ηλικίας έχει συζητηθεί ως παράγοντας κινδύνου για ακρωτηριασμό των κάτω άκρων LLA. Διαπιστώσαμε ότι η μεγαλύτερη ηλικία σχετίζεται με υψηλότερο κίνδυνο για ακρωτηριασμό των κάτω άκρων LLA ακόμη και σε άτομα με μικρή διάρκεια διαβήτη· επομένως, τα ηλικιωμένα άτομα με διαβήτη θα πρέπει να λαμβάνουν ιδιαίτερη προσοχή ακόμη κι αν η διάρκεια της νόσου είναι σχετικά μικρή».