Η χορήγηση υψηλής δόσης από βιταμίνη D3 είναι ασφαλής για τα άτομα με σκλήρυνση κατά πλάκας και μπορεί να τα βοηθήσει στη ρύθμιση της ανοσολογικής αντίδρασης του οργανισμού, σύμφωνα με μια πιλοτική μελέτη που δημοσιεύθηκε από τους γιατρούς του νοσοκομείου Johns Hopkins στη διαδικτυακή έκδοση του ιατρικού περιοδικού της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας.
«Αυτά τα αποτελέσματα είναι συναρπαστικά καθώς η βιταμίνη D3 έχει τη δυνατότητα να είναι μια φθηνή, ασφαλήw και εύκολη θεραπεία για τα άτομα με σκλήρυνση κατά πλάκας», λέει ο συντάκτης της μελέτης. Peter Calabresi, διευθυντής του Johns Hopkins. «Περισσότερη έρευνα απαιτείται για να επιβεβαιώσει αυτά τα ευρήματα με μεγαλύτερες ομάδες ανθρώπων και να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τους μηχανισμούς. Aλλά τα αποτελέσματα είναι ενθαρρυντικά» πρόσθεσε.
Τα χαμηλά επίπεδα της βιταμίνης D3 στο αίμα συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο εκδήλωσης σκλήρυνσης κατά πλάκας. Οι άνθρωποι που έχουν σκλήρυνση κατά πλάκας και χαμηλά επίπεδα της βιταμίνης D3 είναι πιο πιθανό να έχουν μεγαλύτερη αναπηρία και περισσότερη «δραστηριότητα» της νόσου.
Για τη μελέτη, 40 άτομα με υποτροπιάζουσα-διαλείπουσα σκλήρυνση κατά πλάκας έλαβαν είτε 10.400 ΙU (σ.σ. μονάδα μέτρησης βιταμινών) είτε 800 ΙU συμπληρώματα βιταμίνης D3 ημερησίως για έξι μήνες (σ.σ. η τρέχουσα συνιστώμενη ημερήσια δόση της βιταμίνης D3 είναι 600 IU). Ασθενείς με σοβαρή ανεπάρκεια βιταμίνης D3 δεν συμπεριελήφθησαν στη μελέτη.
Οι εξετάσεις αίματος κατά την έναρξη της μελέτης και πάλι σε τρεις και έξι μήνες μέτρησαν την ποσότητα της βιταμίνης D3 στο αίμα και την απόκριση στα Τ κύτταρα (σ.σ. λεμφικά κύτταρα από τον μυελό των οστών) του ανοσοποιητικού συστήματος, τα οποία διαδραματίζουν βασικό ρόλο στην σκλήρυνση κατά πλάκας.
Οι συμμετέχοντες που λάμβαναν την υψηλή δόση της βιταμίνης D3 έφθασαν σε επίπεδα εντός στόχου (40-60 ng/ml βιταμίνης D3 στο αίμα τους), ενώ η ομάδα που έλαβε τη χαμηλή δόση δεν πέτυχε το στόχο.
Οι παρενέργειες από τα συμπληρώματα βιταμινών ήταν ήσσονος σημασίας και δεν ήταν διαφορετική μεταξύ των ανθρώπων που πήραν την υψηλή δόση και τα άτομα που πήραν τη χαμηλή δόση. Ένα άτομο από κάθε ομάδα υποτροπίασε.
Τα άτομα που έλαβαν την υψηλή δόση είχαν μια μείωση του ποσοστού των φλεγμονωδών κυττάρων Τ. Τα άτομα που έλαβαν τη χαμηλή δόση δεν είχαν σημαντικές αλλαγές στα ποσοστά των υποσυνόλων των κυττάρων Τ τους.
«Ελπίζουμε ότι αυτές οι αλλαγές στις φλεγμονώδεις αντιδράσεις κυττάρων Τ μεταφράζονται σε μειωμένη σοβαρότητα της νόσου. Άλλες κλινικές μελέτες βρίσκονται σε εξέλιξη για να αποσαφηνιστεί το θέμα» ανέφεραν οι ερευνητές.