Για χιλιάδες χρόνια, οι άνθρωποι μαζεύουν πιπεριές τσίλι για να προσφέρουν στη διατροφή τους σπιρτάδα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι πιπεριές τσίλι είναι γεμάτες με γεύση. Παρέχουν επίσης λίγες φυτικές ίνες χωρίς αλάτι, ζάχαρη, κορεσμένα λιπαρά ή πολλές θερμίδες, είπε η καθηγήτρια Linda Van Horn, επικεφαλής του τμήματος διατροφής στην Ιατρική Σχολή Feinberg του Πανεπιστημίου Northwestern στο Σικάγο. Πράγματι, σύμφωνα με το Υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ, μια ακατέργαστη, κόκκινη πιπεριά τσίλι έχει μόλις 18 θερμίδες. Αλλά οι πιπεριές τσίλι ως λαχανικό έχουν σχετικά χαμηλή θρεπτική αξία. “Προσφέρουν λίγη βήτα καροτίνη, αλλά τίποτα σε σχέση με τα καρότα“.
Είναι αλήθεια ότι μια πιπεριά έχει περισσότερη βιταμίνη C από ένα πορτοκάλι. Όμως, είπε η Van Horn, η βιταμίνη C συνήθως δεν αποτελεί θρεπτικό συστατικό που προκαλεί ανησυχία στις Ηνωμένες Πολιτείες. Και ακόμη και σε πολιτισμούς όπου τα τσίλι παίζουν μεγαλύτερο ρόλο, άλλα λαχανικά (ντομάτες, κρεμμύδια, λάχανο, λάχανο, σπανάκι) μπορεί να είναι εύκολες πηγές. Εάν προτιμάτε τις πιπεριές σας ως νιφάδες ή σκόνες, να γνωρίζετε ότι οι ωμές τροφές τείνουν να είναι πιο ισχυρές, διατροφικά μιλώντας, από τις αποξηραμένες εκδοχές, είπε η Van Horn.
Το τσίλι είναι στην πραγματικότητα ένα μείγμα από κόκκινο τσίλι, άλλα μπαχαρικά και αλάτι. Έτσι, παρόλο που μια κουταλιά της σούπας εξακολουθεί να παρέχει βήτα καροτίνη (την οποία το σώμα σας χρησιμοποιεί για να παράγει βιταμίνη Α), προσθέτει 230 χιλιοστόγραμμα νατρίου. Η American Heart Association συνιστά όχι περισσότερα από 2.300 χιλιοστόγραμμα την ημέρα, με ιδανικό όριο τα 1.500 mg για τους περισσότερους ενήλικες. Οι περισσότερες κόκκινες πιπεριές που καλλιεργούνται στο εμπόριο είναι του είδους Capsicum annuum. Αυτός ο λατινικός όρος καλύπτει εκατοντάδες κοινά ονόματα, συμπεριλαμβανομένου του πιπεριού καγιέν, αλλά και των πιπεριών jalapenos και ταϊλανδέζικων.
Οι ρίζες των σύγχρονων πιπεριών τσίλι είναι μπερδεμένες, με στοιχεία ότι ένα κοινό πρόγονο φυτό εξελίχθηκε στη Νότια Αμερική και στη συνέχεια εξημερώθηκε πριν από 10.000 χρόνια σε πολλές τοποθεσίες σε όλο το ημισφαίριο. Ωστόσο, οι κόκκινες πιπεριές δεν σχετίζονται με το μαύρο πιπέρι. Για αυτή τη μικρή γλωσσική σύγχυση, μπορούμε να ευχαριστήσουμε τον Χριστόφορο Κολόμβο, που εισήγαγε τις πιπεριές στην Ευρώπη. Από εκεί εξαπλώθηκαν γρήγορα σε όλο τον κόσμο. Το πραγματικά φλέγον ζήτημα με τις πιπεριές είναι η ουσία καψαϊκίνη. Στην πραγματικότητα δεν σας καίει, αλλά ξεγελάει τον εγκέφαλό σας για να νιώσει αυτή την αίσθηση. Είναι αυτό που ξεχωρίζει μια γλυκιά πιπεριά από μια καυτερή.
Μια νέα ανάλυση που δημοσιεύτηκε στο American Journal of Preventive Cardiology συνδύασε τα αποτελέσματα προηγούμενων μελετών για τα οφέλη της καψαϊκίνης και διαπίστωσε ότι η τακτική κατανάλωση πιπεριών τσίλι συσχετίστηκε με σημαντικά χαμηλότερα ποσοστά συνολικής θνησιμότητας, συμπεριλαμβανομένων θανάτων από καρδιαγγειακές παθήσεις και καρκίνο, σε σύγκριση με σπάνια ή καθόλου κατανάλωση.
Η Van Horn είπε ότι άλλες έρευνες εξέτασαν την πιθανή χρήση της καψαϊκίνης ως βοήθημα απώλειας βάρους. Αλλά η προσθήκη επιπλέον πιπεριών σε μια πιατέλα Tex-Mex ή το πασπαλισμό με νιφάδες στο κοτόπουλο σας δεν θα κάνει πολύ καλό, είπε. Η κατανάλωση πολλών πιπεριών, επεσήμανε, μπορεί ακόμη και να προκαλέσει φλεγμονώδη απόκριση και προβλήματα στο στομάχι σε ευαίσθητα άτομα. Για αυτήν, οι πιπεριές τσίλι πρέπει να χρησιμοποιούνται καλύτερα για να προσθέσουν γεύση σε υγιεινά πράγματα που διαφορετικά δεν θα απολαμβάνατε, όπως γκουακαμόλε, τσίλι χωρίς κρέας και άλλα πιάτα με φασόλια.