Διατροφή

Οργανισμός αντιοξειδωτικά: Ο ρόλος των αντιοξειδωτικών για την υγεία μας

Οργανισμός αντιοξειδωτικά: Ο ρόλος των αντιοξειδωτικών για την υγεία μας
Οργανισμός αντιοξειδωτικά: Το οξειδωτικό στρες φαίνεται να είναι μια από τις πιο επιβλαβείς βλάβες λόγω της εξάντλησης του νερού, επομένως η ανυδροβίωση χρειάζεται επίσης αυστηρό έλεγχο της παραγωγής ROS.

Your browser does not support the video tag. https://grx-obj.adman.gr/grx/creatives/sanofi/20876/better-understanding-insulin.mp4

Αν και η εξέλιξη της ζωής έχει μετατρέψει το οξυγόνο σε μια ζωτική χημική ουσία για τους αερόβιους οργανισμούς, αυτό το στοιχείο μπορεί επίσης να έχει επιβλαβείς επιπτώσεις στα ζωντανά συστήματα μέσω της παραγωγής οξειδωτικού στρες. Αυτή είναι μια διαδικασία που προκύπτει από μια ανισορροπία μεταξύ της υπερβολικής παραγωγής ειδών αντιδραστικού οξυγόνου και της περιορισμένης δράσης των αντιοξειδωτικών άμυνας. Είναι ένας ιδιαίτερα επιβλαβής παράγοντας κινδύνου για την υγεία, που εμπλέκεται στην ανάπτυξη πολλών χρόνιων ανθρώπινων παθολογιών και πιστεύεται ότι παίζει σημαντικό ρόλο στη διαδικασία της γήρανσης. Κατά συνέπεια, ο αερόβιος μεταβολισμός χρειάζεται αυστηρό έλεγχο των επιπέδων οξυγόνου.


Το νερό είναι επίσης απαραίτητο για τη ζωή, αλλά ορισμένοι οργανισμοί ευρέως διαδεδομένοι σε όλη τη φύση έχουν την ικανότητα να επιβιώνουν από την πλήρη αποξήρανση μπαίνοντας σε μια ανυδροβιοτική κατάσταση. Η απώλεια νερού προκαλεί αλλαγές στο μεταβολισμό, την οργάνωση της κυτταρικής μεμβράνης, και μοριακή σύνθεση. Στην ανυδροβιοτική κατάσταση, οι υψηλές θερμοκρασίες, η υψηλή υγρασία, η έκθεση στο φως και η υψηλή μερική πίεση οξυγόνου επηρεάζουν αρνητικά την επιβίωση του οργανισμού και επηρεάζουν άμεσα τον χρόνο που απαιτείται για την επανενεργοποίηση του μεταβολισμού μετά από μια περίοδο αποξήρανσης. Αυτοί οι αβιοτικοί παράγοντες προκαλούν βλάβες που συσσωρεύονται σε αναλογία με τον χρόνο που δαπανάται στην αποξηραμένη κατάσταση, οδηγώντας δυνητικά στο τέλος του οργανισμού.

Το οξειδωτικό στρες φαίνεται να είναι μια από τις πιο επιβλαβείς βλάβες λόγω της εξάντλησης του νερού, επομένως η ανυδροβίωση χρειάζεται επίσης αυστηρό έλεγχο της παραγωγής ROS. Οι ανυδροβιοτικοί οργανισμοί φαίνεται να εφαρμόζουν δύο κύριες στρατηγικές για να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο της τοξικότητας του οξυγόνου, δηλαδή την αυξημένη αποτελεσματικότητα της αντιοξειδωτικής άμυνας και τον μεταβολικό έλεγχο των διαδικασιών παραγωγής ενέργειας και κατανάλωσης ενέργειας. Από όλα τα παραπάνω εύλογα καταλαβαίνουμε το πόσο σημαντικό είναι όλα τα επίπεδα που αφορούν το οξυγόνο, τις βιταμίνες και την εφίδρωση να βρίσκονται σε φυσιολογικά επίπεδα σε κάθε ζωντανό οργανισμό. Διατηρώντας όλα αυτά