Ερευνητές από την Ιατρική Σχολή Irvine του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια ανακάλυψαν ότι μια ένωση που ονομάζεται κερκετίνη και βρίσκεται κατά κύριο λόγο στην κάπαρη, μπορεί να ρυθμίσει τις πρωτεΐνες που απαιτούνται για σωματικές διεργασίες όπως η λειτουργία της καρδιάς, η σκέψη, η μυϊκή συστολή και η εύρυθμη λειτουργία του θυρεοειδούς, του παγκρέατος και του γαστρεντερικού σωλήνα. Η έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Communications Biology, πραγματοποιήθηκε στο εργαστήριο του Geoffrey Abbott, Ph.D., καθηγητή στο Τμήμα Φυσιολογίας και Βιοφυσικής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, με επικεφαλής την Kaitlyn Redford, απόφοιτη του Εργαστηρίου Abbott.
Η ερευνητική ομάδα διαπίστωσε πως η κερκετίνη, ένα βιοφλαβονοειδές φυτικής προέλευσης, ρυθμίζει τους διαύλους ιόντων καλίου στην οικογένεια γονιδίων KCNQ, των οποίων η δυσλειτουργία συνδέεται με πολλές ασθένειες, όπως ο διαβήτης, η καρδιακή αρρυθμία και η επιληψία.
Η μελέτη αποκάλυψε ότι η κερκετίνη μειώνει την έκφραση των διαύλων καλίου, αποκαλύπτοντας έναν απροσδόκητο μηχανισμό σχετικά με τις θεραπευτικές ιδιότητες της κάπαρης. Ο μηχανισμός λειτουργεί και σε άλλες τροφές πλούσιες σε κουερσετίνη και σε συμπληρώματα διατροφής με βάση το συγκεκριμένο βιοφλαβονοειδές. Η ερευνητική ομάδα ελπίζει πως μελλοντικές έρευνες πάνω στα νέα ευρήματα θα βοηθήσουν στην εύρεση νέων θεραπειών.
Σχετικά με την ικανότητα αλλαγής της δραστηριότητας των καναλιών KCNQ , η μελέτη έδειξε πως μόλις 1% εκχυλίσματος κάπαρης συνέβαλε στην ομαλή δραστηριότητα του εγκεφάλου και της καρδιάς, ενεργοποιώντας διαύλους που κανονικά ήταν ανενεργοί. «Η αύξηση της δραστηριότητας των καναλιών KCNQ σε διάφορα μέρη του σώματος είναι δυνητικά επωφελής», δήλωσαν οι ερευνητές.
Η ανακάλυψης των ευεργετικών ιδιοτήτων της κάπαρης δεν είναι καινούργια. Αρχαιολογικές έρευνες στη μεσολιθική απόθεση του εδάφους στη Συρία και σε σπήλαια της ύστερης Λίθινης Εποχής στην Ελλάδα και το Ισραήλ, έδειξαν πως το τρόφιμο αποτελεί διατροφική συνήθεια εδώ και πάνω από 10.000 χρόνια. Η κάπαρη χρησιμοποιείται παραδοσιακά ως γιατροσόφι για εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες χρόνια και, σήμερα, αποτελεί αντικείμενο μελέτης σχετικά με πιθανές αντικαρκινικές, αντιδιαβητικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες, καθώς και πιθανά οφέλη που μπορεί να εξασφαλίζει για την υγεία του κυκλοφορικού και του γαστρεντερικού συστήματος.
