Μελέτες έχουν αποδείξει πως η όρεξη για ζάχαρη βρίσκεται στο DNA μας, ενώ είναι ένα τρόφιμο που καταναλώνεται μαζικά εδώ και αιώνες. Κάποιοι ειδικοί υποστηρίζουν ότι η ήπια κατανάλωσή της είναι το καλύτερο καύσιμο για τη σωστή λειτουργία του οργανισμού ενώ κάποιοι άλλοι επισημαίνουν ότι η ίδια μπορεί να αποτελέσει σοβαρή απειλή για την υγεία, την ομορφιά και τη σιλουέτα μας.
Τι ακριβώς όμως ισχύει και τι πραγματικά συμβαίνει στο σώμα μας όταν καταναλώνουμε ζάχαρη;
Ο εγκέφαλός μας υποφέρει
Η φρουκτόζη, η ζάχαρη που εμφανίζεται φυσικά στα φρούτα, είναι ένα συστατικό, με γλυκόζη, από σιρόπι καλαμποκιού υψηλής φρουκτόζης (HFCS) και επιτραπέζιας ζάχαρης, το οποίο ενεργοποιεί το κέντρο ανταμοιβής του εγκεφάλου, αναφέρει ο ενδοκρινολόγος Robert Lustig, MD, του Νοσοκομείου παίδων UCSF Benioff στο Σαν Φρανσίσκο. Αυτό σημαίνει ότι με την πάροδο του χρόνου, μια διατροφή γεμάτη με φρουκτόζη (ειδικά από HFCS) μπορεί σύμφωνα με έρευνα να επηρεάσει τα κέντρα εκείνα του εγκεφάλου που σχετίζονται με τη μνήμη και τη μάθηση.
Μας ανοίγει την όρεξη
Σύμφωνα με έρευνες η φρουκτόζη μπορεί να επηρεάσει σημαντικά το αίσθημα της όρεξης και της πληρότητας. Με απλά λόγια ένα μπισκότο δεν κόβει την όρεξη μας, αλλά αντιθέτως μας την ανοίγει.
Το δέρμα μας γερνά γρηγορότερα
Σύμφωνα με μελέτες, η υπερβολική κατανάλωση ζάχαρης μπορεί να παρεμποδίσει την παρασκευή του κολλαγόνου, της πρωτεΐνης που κρατά το δέρμα φρέσκο και νεανικό. Μία διατροφή που θα εμπεριέχει αρκετή ζάχαρη μπορεί να οδηγήσει σε μειωμένη ελαστικότητα του δέρματος και σε πρόωρες ρυτίδες.
Η περίσσεια ζάχαρη αποθηκεύεται ως λίπος
Το ήπαρ έχει μια έμφυτη ικανότητα να μεταβολίζει τη ζάχαρη και να τη χρησιμοποιούν για ενέργεια, αλλά μόνο σε κάποιο βαθμό, εξηγεί ο Dr. Lustig. Η φρουκτόζη που έχει απομείνει μετατρέπεται σε λίπος στο ήπαρ, αυξάνοντας έτσι τον κίνδυνο για παχυσαρκία, διαβήτη τύπου 2 και καρδιαγγειακών νοσημάτων.
Τα κύτταρα μας πληρώνουν ένα υψηλό τίμημα
Η φρουκτόζη επιταχύνει τη συνήθη διαδικασία οξείδωσης στα κύτταρα μας, αναφέρει ο Dr. Lustig. Το αποτέλεσμα; Οι πρωτεΐνες, οι ιστοί, και τα όργανα μπορούν να υποστούν σοβαρές ζημιές όπως εκείνης της ηπατικής νόσου και της νεφρικής ανεπάρκειας.