Το ζωΐκό αίμα – συνήθως αυτό της αγελάδας, του χοίρου, του κατσικιού, του αρνιού, του κοτόπουλου, της πάπιας και της χήνας – έχει χρησιμοποιηθεί σε βάθος χρόνου στην παραδοσιακή έθνικ μαγειρική σε όλο τον κόσμο.
Το αίμα – χάρη στην αλβουμίνη, η οποία πήζει πάνω από τους 75 βαθμούς Κελσίου – αποτελεί παραδοσιακό πηκτικό στη γαλλική κουζίνα, ιδιαίτερα σε ορισμένες σάλτσες. Στη νότια Ινδία, το τηγανισμένο με κρέας και μπαχαρικά αίμα αρνιού αποτελεί πολύ συνηθισμένο πιάτο, ενώ σούπες από αίμα μπορεί κανείς να βρεί σε όλο τον κόσμο, όπως η πολωνική czernina (γίνεται με το αίμα πάπιας), η σουηδική svartsoppa (αίμα χήνας), η βιετναμέζικη tiê´t canh (ωμό αίμα πάπιας) και η κορεάτικη haejangguk (αίμα βοδιού).
Τα λουκάνικα από αίμα, φτιάχνονται εδώ και χιλιάδες χρόνια σε μεγάλο αριθμό πολιτισμών. Αναμφισβήτητα το πιο γνωστό λουκάνικο αίματος στις Η.Π.Α προέρχεται από το Ηνωμένο Βασίλειο και δεν είναι άλλο από τη μαύρη πουτίγκα (αίμα χοίρου). Άλλα παραδοσιακά λουκάνικα αίματος είναι το ιταλικό biroldo (αίμα χοίρου ή αγελάδας αναμειγνύεται με σταφίδες και ξηρούς καρπούς), το ιρλανδικό drisheen (αίμα προβάτου με κρέμα, δημητριακά και μπαχαρικά), το ισπανικό morcilla (αίμα χοίρου, ρύζι και κρεμμύδια), το θιβετιανό gyurma (βουβαλίσιο αίμα) και το χριστουγεννιάτικο εσθονικό verivorst (αίμα χοίρου, σίκαλη και αλεύρι, σερβίρεται με μαρμελάδα ή ξινή κρέμα).
Μερικοί πολιτισμοί, και συγκεκριμένα ο κινέζικος, ο βιετναμέζικος και ο ταϊλανδέζικος, χρησιμοποιούν το πηγμένο αίμα από κοτόπουλο, πάπια, χήνα ή αγελάδα που είναι κομμένο σε τεμάχια, γνωστό και ως «blood tofu». Επιπλέον, το αίμα έχει ρίζες στην ιστορία των τροφίμων των ΗΠΑ. Σύμφωνα με την τρίτη έκδοση του OxfordCompanion to Food, (Oxford University Press, 2014), «η αιμορραγία των αλόγων ήταν επίσης συνηθισμένη κατά την αποίκηση της Αμερικής». Το αίμα αλόγου καταναλωνόταν είτε υγρό είτε διατηρημένο σε αλάτι και κοβόταν σε κύβους.
Ενώ λίγα στοιχεία είναι διαθέσιμα σχετικά με την περιεκτικότητα του αίματος σε θρεπτικά συστατικά, ορισμένες πηγές υποστηρίζουν την κατανάλωση του αίματος ως μέσου αντιμετώπισης της αναιμίας χάρη στην υψηλή βιοδιαθεσιμότητας του σε σιδήρο. Υπάρχουν επίσης λίγες πληροφορίες σχετικά με θέματα ασφάλειας μαγειρέματος τροφίμων με αίμα. Το ζωΐκό αίμα θεωρείται «υποπροϊόν του κρέατος»σύμφωνα με την Υπηρεσία Θεώρησης της Ασφάλειας Τροφίμων USDA. Το χοιρινό αίμα για να πιστοποιηθεί ως «βρώσιμο»πρέπει να προέρχεται από υγιή ζώα (επιθεώρηση πριν και μετά τη σφαγή), να υποβάλλεται σε επεξεργασία από επίσημους φορείς ελέγχου και να υποστεί θερμική επεξεργασία. Το αίμα από γουρούνι πρέπει επίσης να προέρχεται από χώρα που δεν εμφανίζει κρούσματα της γρίπης των χοίρων.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, σε περιοχές όπου ξέσπασε ο ιός της γρίπης των πτηνών H5N1, αναφορές για «λίγα ανθρώπινα κρούσματα» πιθανώς συνδέουν τη γρίπη των πτηνών με την κατανάλωση ωμών πουλερικών, συμπεριλαμβανομένων πιάτων με ωμό αίμα.