Δευτερογενή Μικροπλαστικά: Ο διευθυντής Choi Sungkyun, επικεφαλής του Κέντρου βασικών πρωτεϊνικών πόρων του Ινστιτούτου Επιστήμης και Τεχνολογίας Daegu Gyeongbuk (DGIST) και ο δρ Jinkyu Park, καθηγητής Κτηνιατρικής στο Εθνικό Πανεπιστήμιο Kyungpook, απέδειξαν με επιτυχία τη διαδικασία σε εργαστηριακό επίπεδο μέσω της οποίας τα πλαστικά που εισέρχονται στο περιβάλλον μετατρέπονται σε δευτερογενή μικροπλαστικά. Η πρωτοποριακή έρευνά τους αποκαλύπτει ότι η συνεχής κατανάλωση αυτών των δευτερογενών μικροπλαστικών δρα ως νευροτοξίνες στον εγκέφαλο. Με 8 εκατομμύρια μετρικούς τόνους πλαστικού που απορρίπτονται κάθε χρόνο, η επίδραση των υπεριωδών ακτίνων και των κυμάτων προκαλεί τη διάσπασή του σε μικροσκοπικά θραύσματα, τα οποία μετατρέπονται σε δευτερογενή μικροπλαστικά. Αυτά τα μικροσκοπικά σωματίδια στη συνέχεια προσλαμβάνονται από κατώτερες μορφές ζωής, όπως το πλαγκτόν, και τελικά αποτελούν απειλή για τους ανθρώπους που βρίσκονται στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας.
Ο διευθυντής Choi και ο καθηγητής Park διεξήγαγαν μια μελέτη για να προσδιορίσουν τη βλαβερότητα των δευτερογενών μικροπλαστικών που δημιουργούνται μέσω της φυσικής διάβρωσης των πλαστικών που διαρρέουν στο περιβάλλον. Για να αναπαράγουν τη διαδικασία της φυσικής διάβρωσης, δημιούργησαν τεχνητά δευτερογενή μικροπλαστικά, υποβάλλοντας θρυμματισμένα μικροπλαστικά σε υπεριώδη ακτινοβολία και φυσική επίδραση επτά ημερών, προσομοιώνοντας ένα φυσικό περιβάλλον. Αυτό το εργαστηριακό μοντέλο δημιουργίας μιμείται πιστά τις χημικές και φυσικές αλλαγές που λαμβάνουν χώρα όταν τα πλαστικά εκτίθενται σε περιβαλλοντικούς παράγοντες όπως η υπεριώδης ακτινοβολία και τα κύματα κατά τη διαρροή τους στο περιβάλλον. Για να αξιολογήσει τις βλαβερές επιπτώσεις των δευτερογενών μικροπλαστικών, η ερευνητική ομάδα διεξήγαγε ένα πείραμα με αρουραίους, όπου χορήγησαν από το στόμα μικροπλαστικά μεγέθους 100 μικρομέτρων ή μικρότερου για διάρκεια επτά ημερών. Τα ευρήματα αποκάλυψαν σημαντική αύξηση της έκφρασης φλεγμονωδών πρωτεϊνών που σχετίζονται με νευροεκφυλισμό και κυτταρικό θάνατο, παράλληλα με μείωση της έκφρασης προφλεγμονωδών πρωτεϊνών στον εξωτερικό εγκεφαλικό ιστό των αρουραίων που εκτέθηκαν σε δευτερογενή μικροπλαστικά.
Η ερευνητική ομάδα διεξήγαγε, επίσης, πειράματα χρησιμοποιώντας μια ανθρώπινη κυτταρική σειρά μικρογλοιακών κυττάρων (HMC-3) για να διερευνήσει τις επιπτώσεις των δευτερογενών μικροπλαστικών που έχουν υποστεί φυσική διάβρωση στη μικρογλοία, η οποία διαδραματίζει ζωτικό ρόλο στη ρύθμιση των φλεγμονωδών αντιδράσεων στον εγκέφαλο. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα δευτερογενή μικροπλαστικά προκαλούν φλεγμονώδεις αντιδράσεις στον εγκέφαλο διεγείροντας τη μικρογλοία, τους ρυθμιστές των φλεγμονωδών διεργασιών σε αυτό το ζωτικό όργανο. Η ανακάλυψη αυτή υποδηλώνει έντονα ότι τα δευτερογενή μικροπλαστικά έχουν τη δυνατότητα να δρουν ως νευροτοξικές ουσίες στον εγκέφαλο. Ο διευθυντής Choi τόνισε τη σημασία των ευρημάτων τους, δηλώνοντας: “Μέσω ανάλυσης που βασίζεται στην πρωτεομική, εντοπίσαμε, για πρώτη φορά, ότι τα πλαστικά που διαρρέουν στο περιβάλλον υφίστανται μια επιταχυνόμενη διαδικασία διάβρωσης, μετασχηματιζόμενα σε δευτερογενή μικροπλαστικά που μπορούν να λειτουργήσουν ως νευροτοξικές ουσίες, οδηγώντας σε αυξημένη φλεγμονή και κυτταρικό θάνατο στον εγκέφαλο”. “Οι επιπτώσεις της βλαβερότητας των μικροπλαστικών είναι ιδιαίτερα ανησυχητικές, καθώς τα δευτερογενή μικροπλαστικά που εκτίθενται σε φυσικό περιβάλλον προκαλούν πιο σοβαρή φλεγμονώδη αντίδραση στον εγκέφαλο”.
Τα ευρήματα δημοσιεύονται στο περιοδικό Περιβαλλοντική Έρευνα (Environmental Research).
