Τουλάχιστον το 50% των παιδιών με αυτισμό βιώνουν κάποια μορφή επιθετικότητας, όπως χτυπήματα, κλωτσιές ή φωνές, ενώ οι γονείς τους έχουν καθήκον να τα βοηθήσουν να αντιμετωπίσουν και να ενσωματωθούν κοινωνικά. Ωστόσο, ο επιπολασμός και ο χαρακτηρισμός των επιθετικών συμπεριφορών σε όλη την αυτιστική ανάπτυξη είναι ελάχιστα κατανοητοί. Για να αντιμετωπίσουν αυτό το κενό γνώσης, ερευνητές στο Family and Community Intervention Lab στο Πανεπιστήμιο του Αρκάνσας συνέκριναν αυτιστικά παιδιά με μη αυτιστικά παιδιά σε διαφορετικούς τύπους επιθετικών συμπεριφορών σε τρεις κρίσιμες αναπτυξιακές περιόδους.
Διαπίστωσαν ότι οι γονείς αυτιστικών παιδιών ανέφεραν συχνότερη επιθετικότητα σε μεγαλύτερες εντάσεις από τα μη αυτιστικά παιδιά. «Η επιθετικότητα αντιπροσωπεύει ένα διάχυτο και σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι αυτιστικοί νέοι και οι οικογένειές τους», δήλωσε η Lauren Quetsch, επίκουρη καθηγήτρια ψυχολογίας και επικεφαλής συγγραφέας του βιβλίου «Κατανόηση της επιθετικότητας στον αυτισμό κατά την παιδική ηλικία: Συγκρίσεις με ένα μη αυτιστικό δείγμα».
«Ενώ η γνώση μας για τις μοναδικές ανάγκες των αυτιστικών παιδιών έχει αυξηθεί εκθετικά τις τελευταίες δεκαετίες, έχουμε ακόμη πολύ δρόμο μπροστά μας», είπε. «Και η κατανόηση του ρόλου που παίζει η επιθετικότητα στη ζωή των αυτιστικών νέων μπορεί να μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε καλύτερα τα κενά μας στη φροντίδα». Μεταξύ Δεκεμβρίου 2020 και Μαρτίου 2021, η Quetsch και οι συνεργάτες της συγκέντρωσαν ποσοτικά και ποιοτικά δεδομένα για 450 αυτιστικά και 432 μη αυτιστικά παιδιά.
Τα δεδομένα αναλύθηκαν σε τρεις ομάδες αντιστοίχισης ηλικίας—νεότερες από 6, 6 έως 12 ετών και 13 έως 17 ετών. Τα παιδιά συγκρίθηκαν σε πολλαπλές μετρήσεις επιθετικής και διασπαστικής συμπεριφοράς από τους φροντιστές σε αυτές τις βασικές αναπτυξιακές περιόδους. Η ανάλυση των δεδομένων από τους ερευνητές αποκάλυψε υψηλότερα επίπεδα λεκτικής επιθετικότητας και έντασης διασπαστικής συμπεριφοράς για αυτιστικά παιδιά και στα τρία στάδια ανάπτυξης. Τα αυτιστικά παιδιά κάτω των έξι ετών είχαν πιο σημαντικά επίπεδα σωματικής επιθετικότητας από τα μη αυτιστικά συνομήλικά τους.
Ωστόσο, αυτά τα επίπεδα έγιναν ίσα με τους μη αυτιστικούς συνομηλίκους καθώς τα παιδιά γερνούσαν. Στην ποιοτική μελέτη, τα μη αυτιστικά παιδιά εξέφραζαν συχνότερα θυμό με ελεγχόμενο τρόπο, σύμφωνα με τους γονείς, ενώ τα αυτιστικά παιδιά ήταν πιο ικανά να χάσουν γρήγορα την ψυχραιμία τους. «Υποθέτουμε ότι αυτό μπορεί να αποδοθεί σε διάφορους παράγοντες», είπε ο Quetsch.
«Η απογοήτευση από την τακτική παρεξήγηση, οι προκλήσεις με την αναγνώριση των συναισθημάτων σε άλλους ή η έκφραση των δικών τους συναισθημάτων στους άλλους, η αισθητηριακή υπερδιέγερση, ακόμη και οι συνυπάρχουσες προκλήσεις υγείας, όπως η σωματική δυσφορία από γαστρεντερικά προβλήματα και η εξάντληση λόγω ακανόνιστων προτύπων ύπνου, όλα πιθανώς συμβάλλουν στην επιθετικότητα».