Μια νέα μελέτη ανέπτυξε προφίλ κινδύνου για να βοηθήσει τους γιατρούς να εντοπίσουν ποια παιδιά και έφηβοι διατρέχουν τον υψηλότερο κίνδυνο αυτοτραυματισμού. Πρόκειται για μια σημαντική εξέλιξη, καθώς αυτή τη στιγμή υπάρχει έντονη έλλειψη νοσοκομειακών κλινών για παιδιά με προβλήματα ψυχικής υγείας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η μελέτη διαπίστωσε ότι τα αγόρια ηλικίας 10 έως 13 ετών με ΔΕΠΥ, διπολική διαταραχή, διαταραχή του φάσματος του αυτισμού ή άλλη αναπτυξιακή διαταραχή είχαν 80% περισσότερες πιθανότητες να εμπλακούν σε σοβαρή αυτοτραυματική συμπεριφορά που απαιτεί νοσηλεία. Από την άλλη πλευρά, τα έφηβα κορίτσια ηλικίας 14 έως 17 ετών με κατάθλιψη και άγχος, διαταραχές που σχετίζονται με ουσίες και τραύματα, καθώς και διαταραχές προσωπικότητας και διατροφικές διαταραχές διέτρεχαν επίσης υψηλό κίνδυνο σοβαρού αυτοτραυματισμού. Οι απόπειρες αυτοκτονίας αποτελούσαν την πλειονότητα των σοβαρών συμπεριφορών αυτοτραυματισμού στη μελέτη.
Ποια παιδιά οδηγούνται στον αυτοτραυματισμό;
Οι αυτοτραυματικές συμπεριφορές είναι συχνά κρυφές και μπορεί να μην είναι πάντα εύκολο να εντοπίσει κανείς τα σημάδια αυτοτραυματισμού στα παιδιά. Τα παιδιά μπορεί να κρύβουν τα στοιχεία φορώντας μακριά μανίκια για να καλύψουν τις ουλές στα χέρια τους ή με άλλες μεθόδους. Αλλά κάποια σημάδια που πρέπει να προσέξετε περιλαμβάνουν ένα συνήθως εξωστρεφές και κοινωνικό παιδί που ξαφνικά αποσύρεται ή ένα παιδί με ακαδημαϊκή φιλοσοφία και επιδόσεις που σταματά να ολοκληρώνει εργασίες για ένα παρατεταμένο χρονικό διάστημα. Είναι σημαντικό να αξιολογούνται οι συμπεριφορές αυτοτραυματισμού σε όλες τις διαγνωστικές και έμφυλες παρουσιάσεις.
Η διαπίστωση ότι το προφίλ υψηλότερου κινδύνου χαρακτηρίζεται από αγόρια ηλικίας 10-13 ετών με άγχος και κατάθλιψη, καθώς και άλλες ψυχιατρικές διαταραχές, συμπεριλαμβανομένων συμπεριφορών εξωτερίκευσης όπως η ΔΕΠΥ και η διαταραχή συμπεριφοράς, υπογραμμίζει τη σημασία της αξιολόγησης για συμπεριφορές αυτοτραυματισμού τόσο στα αγόρια όσο και στα κορίτσια.
Εάν ανησυχείτε ότι το παιδί σας επιδίδεται σε αυτοτραυματισμό, επικοινωνήστε με έναν ψυχολόγο, κοινωνικό λειτουργό ή παιδίατρο για βοήθεια. Η Διαλεκτική Συμπεριφορική Θεραπεία (DBT) βοηθά τα άτομα να κατανοήσουν ποιοι παράγοντες συμβάλλουν σε αυτοτραυματικές συμπεριφορές και διδάσκει δεξιότητες για την αποτελεσματικότερη διαχείριση των συναισθημάτων. Η DBT είναι μια θεραπεία που έχει αποδειχθεί αποτελεσματική στη θεραπεία αυτών των συμπεριφορών και έχει προσαρμοστεί για τους εφήβους και τις οικογένειές τους.
Συμπερασματικά, η ανάπτυξη προφίλ κινδύνου αποτελεί σημαντικό βήμα για την αντιμετώπιση της κρίσης ψυχικής υγείας που αντιμετωπίζουν τα παιδιά και οι έφηβοι στις Ηνωμένες Πολιτείες. Με τον εντοπισμό εκείνων που διατρέχουν τον υψηλότερο κίνδυνο αυτοτραυματισμού, οι περιορισμένοι πόροι μπορούν να αξιοποιηθούν καλύτερα για την παροχή της απαραίτητης φροντίδας και υποστήριξης. Οι γονείς, οι φροντιστές και οι πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης πρέπει να επαγρυπνούν για τα σημάδια αυτοτραυματισμού και να αναζητούν βοήθεια εάν υποπτεύονται ότι ένα παιδί μπορεί να επιδίδεται σε αυτοτραυματικές συμπεριφορές. Με την έγκαιρη παρέμβαση και την κατάλληλη θεραπεία, τα παιδιά και οι έφηβοι μπορούν να λάβουν τη φροντίδα και την υποστήριξη που χρειάζονται για να ξεπεράσουν αυτές τις προκλήσεις και να ζήσουν υγιείς και ευτυχισμένες ζωές.