1 στους 10 στο Ηνωμένο Βασίλειο έχει αυτοάνοσες διαταραχές όπως ο διαβήτης τύπου 1 και η ρευματοειδής αρθρίτιδα, δήλωσαν επιστήμονες. Μια μελέτη που αναλύει τα αρχεία υγείας 22 εκατομμυρίων ανθρώπων διαπίστωσε ότι περίπου το 10% του πληθυσμού επηρεάζεται από τουλάχιστον μία αυτοάνοση πάθηση. Αυτό είναι υψηλότερο από τις προηγούμενες εκτιμήσεις, οι οποίες κυμαίνονταν από 3-9%, σύμφωνα με τους ερευνητές. Τα ευρήματα δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό The Lancet και υπογραμμίζουν την επιτακτική ανάγκη να διερευνηθούν οι υποκείμενες αιτίες των αυτοάνοσων ασθενειών, οι οποίες συμβαίνουν όταν το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος επιτίθεται και καταστρέφει τον υγιή ιστό του σώματος κατά λάθος.
Η ανώτερη συγγραφέας της εργασίας, η καθηγήτρια Geraldine Cambridge, από το University College του Λονδίνου, δήλωσε: «Η μελέτη μας υπογραμμίζει τη σημαντική επιβάρυνση των αυτοάνοσων νοσημάτων στα άτομα και στον ευρύτερο πληθυσμό. Η αποσύνδεση των κοινών σημείων και των διαφορών μέσα σε αυτό το μεγάλο και ποικίλο σύνολο συνθηκών είναι ένα πολύπλοκο έργο. Υπάρχει κρίσιμη ανάγκη, επομένως, να αυξηθούν οι ερευνητικές προσπάθειες με στόχο την κατανόηση των υποκείμενων αιτιών αυτών των καταστάσεων, οι οποίες θα υποστηρίξουν την ανάπτυξη στοχευμένων παρεμβάσεων για τη μείωση της συμβολής των περιβαλλοντικών και κοινωνικών παραγόντων κινδύνου».
Οι ειδικοί δεν γνωρίζουν την ακριβή αιτία των αυτοάνοσων διαταραχών, αλλά πιστεύεται ότι γενετικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες όπως η ρύπανση μπορεί να παίζουν ρόλο. Ορισμένες διαταραχές, όπως ο διαβήτης τύπου 1, αναφέρεται ότι έχουν αυξηθεί τις τελευταίες δεκαετίες, είπαν οι ερευνητές, θέτοντας το ερώτημα εάν, γενικά, οι αυτοάνοσες διαταραχές αυξάνονται. Μια ομάδα ειδικών σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο ανέλυσε αρχεία υγείας από 22 εκατομμύρια ανθρώπους για να διερευνήσει 19 από τα πιο κοινά αυτοάνοσα νοσήματα.
Αυτές περιλαμβάνουν:
- διαβήτη τύπου 1 και ρευματοειδή αρθρίτιδα,
- ψωρίαση και σκλήρυνση κατά πλάκας,
- φλεγμονώδη νόσο του εντέρου και κοιλιοκάκη,
- συστηματική σκλήρυνση και συστηματικό ερυθηματώδη λύκο,
- σύνδρομο Sjogren,
- πρωτοπαθή χολαγγειίτιδα των χοληφόρων,
- ρευματική πολυμυαλγία, κακοήθη αναιμία,
- μυασθένεια βαρεία θυρεοειδίτιδα,
- αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα,
- νόσο του Addison,
- λεύκη και αγγειίτιδα.
Διαπίστωσαν ότι το 13% των γυναικών και το 7% των ανδρών επηρεάζονται από τουλάχιστον ένα από αυτά τα αυτοάνοσα νοσήματα. Τα αποτελέσματα δείχνουν επίσης ότι παράγοντες όπως το κάπνισμα, η παχυσαρκία ή το στρες μπορεί να συμβάλλουν στην ανάπτυξη ορισμένων αυτοάνοσων νοσημάτων. Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι, σε ορισμένες περιπτώσεις, ένα άτομο με ένα αυτοάνοσο νόσημα είναι πιο πιθανό να αναπτύξει ένα δεύτερο σε σύγκριση με κάποιον χωρίς αυτοάνοσο νόσημα.
Η συγγραφέας της εργασίας, η Δρ Nathalie Conrad, από το Τμήμα Γυναικείας & Αναπαραγωγικής Υγείας Nuffield του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, είπε: «Παρατηρήσαμε ότι ορισμένες αυτοάνοσες ασθένειες έτειναν να συνυπάρχουν με ένα άλλο πιο συχνά από ό,τι θα περίμενε κανείς τυχαία ή αυξημένη επιτήρηση και μόνο.
Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι ορισμένα αυτοάνοσα νοσήματα μοιράζονται κοινούς παράγοντες κινδύνου, όπως γενετικές προδιαθέσεις ή περιβαλλοντικούς παράγοντες. Αυτό ήταν ιδιαίτερα ορατό στις ρευματικές παθήσεις και στις ενδοκρινικές παθήσεις. Αλλά αυτό το φαινόμενο δεν γενικεύτηκε σε όλες τις αυτοάνοσες ασθένειες – η σκλήρυνση κατά πλάκας, για παράδειγμα, ξεχώριζε ότι είχε χαμηλά ποσοστά συν-εμφάνισης με άλλα αυτοάνοσα νοσήματα, υποδηλώνοντας μια ξεχωριστή παθοφυσιολογία».