Οι γυναίκες με μεγαλύτερο στήθος τείνουν να ασκούνται λιγότερο συχνά και να αποφεύγουν την άσκηση υψηλής έντασης και μια νέα μελέτη έχει βρει πολύ βελτιωμένη συμμετοχή σε ψυχαγωγικές ομαδικές ασκήσεις μετά από χειρουργική επέμβαση μείωσης στήθους. Η νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο JPRAS Open ενισχύει περαιτέρω τις εκκλήσεις για πιο προσιτές, χρηματοδοτούμενες από το κράτος μείωση του μαστού και άλλες παρεμβάσεις σε ορισμένες περιπτώσεις.
Βασισμένο σε έρευνα στο Πανεπιστήμιο Flinders, το ερωτηματολόγιο διεξήχθη με την υποστήριξη της δωρεάν κοινότητας Parkrun UK Research Board, ενός οργανισμού που στοχεύει να προωθήσει εκδηλώσεις τρεξίματος και πεζοπορίας 5 χιλιομέτρων σε όλο τον κόσμο—για όλες τις ηλικίες και τα επίπεδα φυσικής κατάστασης. Η έρευνα ολοκληρώθηκε από σχεδόν 2.000 γυναίκες που συμμετείχαν στο πρόγραμμα Parkrun στην Αυστραλία, την Αγγλία και τη Νότια Αφρική και διαπίστωσαν ότι οι γυναίκες με μεγαλύτερο στήθος πιστεύουν ότι η μείωση του μεγέθους του στήθους τους θα βελτιώσει την απόδοση και τη συμμετοχή τους στην άσκηση.
Επίσης, και οι 56 γυναίκες που είχαν υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση μείωσης του μαστού στην ομάδα των γυναικών του 1987 που συμμετείχαν στην έρευνα ανέφεραν ότι ακολουθούσαν πιο υγιεινό και δραστήριο τρόπο ζωής. «Οι γυναίκες που είχαν υποβληθεί σε μείωση του μαστού ανέφεραν αυξημένη συνολική συχνότητα, απόλαυση και προθυμία για άσκηση σε μια ομάδα», λέει η επικεφαλής συγγραφέας Δρ Claire Baxter, κλινική γραμματέας στην επανορθωτική χειρουργική στο Ιατρικό Κέντρο Flinders. «Η μελέτη μας διαπίστωσε ότι το μέγεθος του μαστού επηρεάζει τις συνήθειες άσκησης και ότι η χειρουργική επέμβαση μείωσης στήθους αλλάζει την προθυμία τους για άσκηση».
Εξαιρουμένων των γυναικών με ιστορικό καρκίνου του μαστού, η μελέτη είχε στόχο να διερευνήσει πώς το μέγεθος του μαστού επηρεάζει τις συνήθειες άσκησης των γυναικών και πώς αυτό συγκρίνεται με τις γυναίκες που έχουν υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση μείωσης του μαστού. Η μελέτη της Νότιας Αυστραλίας, συμπεριλαμβανομένης της αναπληρώτριας καθηγήτριας του Πανεπιστημίου Flinders, Nicola Dean, προωθεί τη σημασία της τακτικής άσκησης για το βάρος και την ισχαιμική καρδιακή νόσο και επισημαίνει εμπόδια για τις επιδοτήσεις της Αυστραλιανής Κυβέρνησης για τη μειωτική μαστοπλαστική, όπως καθορίζεται στο Πρόγραμμα Παροχών του Αυστραλιανού Medicare.
«Εκτός από την ανάγκη οι ασθενείς να έχουν μακρομαστία, που νιώθουν πόνο στον αυχένα της περιοχής του ώμου, υπάρχει μια σειρά από κρατικές απαιτήσεις για τη μείωση του στήθους που πρέπει να πραγματοποιηθεί», λέει ο αναπληρωτής καθηγητής Dean. «Για παράδειγμα, υπάρχουν περιορισμοί του δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) στο Κουίνσλαντ, τη Βικτώρια και την Τασμανία που μπορεί να οδηγήσουν σε χρόνους αναμονής 12 μηνών ή περισσότερο». «Στο Ηνωμένο Βασίλειο, η χειρουργική επέμβαση μείωσης στήθους μέσω της Εθνικής Υπηρεσίας Υγείας ποικίλλει ανάλογα με τις τοποθεσίες, με αποτέλεσμα μια «λοταρία ταχυδρομικού κώδικα», καθώς η μείωση του μαστού θεωρείται διαδικασία χαμηλότερης προτεραιότητας».
Εκτός από τις συγκρίσεις μεταξύ των χρόνων αγώνων parkrun 5 χιλιομέτρων και του μεγέθους του σουτιέν, η μελέτη BREAST-Q εξέτασε επίσης τα επίπεδα ικανοποίησης με το μέγεθος του κυπέλλου—τα οποία έδειξαν μεγαλύτερη αυτοικανοποίηση με τα μεγέθη κυπέλλων AA, A, B και C από ό,τι DD, E, F. G και H ή μεγαλύτερο. Επιπλέον, η ικανοποίηση από τη ζωή και η ευτυχία σχετίζονταν σημαντικά με το μέγεθος του σουτιέν, με τα μεγέθη κυπέλλων μεγαλύτερα από το Ε να αναφέρουν αξιόπιστα χαμηλότερα μέσα αποτελέσματα. «Τα οφέλη της χειρουργικής μείωσης του μαστού χρειάζονται περισσότερη ευαισθητοποίηση και ακαδημαϊκή υποστήριξη», καταλήγει ο Δρ Μπάξτερ.