Μια πιθανή λύση για τη μείωση του χρόνιου πόνου: Κινηθείτε. Μια νέα νορβηγική μελέτη διαπιστώνει ότι οι σωματικά δραστήριοι άνθρωποι έχουν μεγαλύτερη ανοχή στον πόνο σε σύγκριση με τους καθιστικούς τύπους. Όσοι είχαν υψηλότερα επίπεδα δραστηριότητας είχαν επίσης υψηλότερη ανοχή στον πόνο, σύμφωνα με την έκθεση που δημοσιεύτηκε διαδικτυακά στις 24 Μαΐου στο PLOS ONE.
“Το να γίνετε ή να παραμένετε σωματικά δραστήριοι με την πάροδο του χρόνου μπορεί να ωφελήσει την ανοχή σας στον πόνο. Ό,τι και να κάνετε, το πιο σημαντικό πράγμα είναι να κάνετε κάτι”, δήλωσε ο συγγραφέας της μελέτης Anders Årnes, φοιτητής διδάκτορα στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Βόρειας Νορβηγίας και οι συνεργάτες του σε ένα περιοδικό. Για τη μελέτη, οι ερευνητές ανέλυσαν δεδομένα από περισσότερους από 10.000 ενήλικες που συμμετείχαν σε μια μεγάλη πληθυσμιακή έρευνα που διενεργείται περιοδικά στη Νορβηγία.
Χρησιμοποιώντας δεδομένα από δύο γύρους της μελέτης – 2007 έως 2008 και 2015 έως 2016 – οι ερευνητές εξέτασαν τα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας που ανέφεραν οι ίδιοι τους συμμετέχοντες και τα επίπεδα ανοχής στον πόνο. Η ανοχή στον πόνο δοκιμάστηκε βυθίζοντας το χέρι σε κρύο νερό. Όσοι ανέφεραν ότι ήταν σωματικά δραστήριοι σε κάθε γύρο της μελέτης είχαν υψηλότερη ανοχή στον πόνο από εκείνους που ανέφεραν καθιστική ζωή και στους δύο γύρους.
Επίσης, οι συμμετέχοντες με υψηλότερα επίπεδα συνολικής δραστηριότητας είχαν υψηλότερη ανοχή στον πόνο. Όσοι είχαν υψηλότερη δραστηριότητα στον δεύτερο γύρο από ό,τι στον πρώτο γύρο είχαν υψηλότερο συνολικό επίπεδο ανοχής στον πόνο, έδειξαν τα ευρήματα. Οι ερευνητές δεν βρήκαν στατιστικά σημαντική σχέση μεταξύ του επιπέδου δραστηριότητας και των αλλαγών στην ανοχή στον πόνο μεταξύ των δύο γύρων της μελέτης.
Ωστόσο, είπαν, τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι η παραμονή σε σωματική δραστηριότητα, η ενεργοποίηση ή η τόνωση της δραστηριότητας συνδέεται με υψηλότερη ανοχή στον πόνο. Η ενίσχυση της σωματικής δραστηριότητας θα μπορούσε να είναι μια πιθανή στρατηγική για την ανακούφιση ή την αποφυγή του χρόνιου πόνου, πρότειναν οι συγγραφείς της μελέτης. Μελλοντική έρευνα θα μπορούσε να βοηθήσει να επιβεβαιωθεί εάν υπάρχει πράγματι σχέση αιτίου-αποτελέσματος μεταξύ δραστηριότητας και πόνου, σημείωσαν.