Η τακτική αερόβια άσκηση συνδέεται με σημαντικά χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου από γρίπη ή πνευμονία, ακόμη και σε εβδομαδιαία επίπεδα χαμηλότερα από τα συνιστώμενα, διαπιστώνει αμερικανική έρευνα που δημοσιεύτηκε στο British Journal of Sports Medicine. Ωστόσο, μπορεί να υπάρχει ένα επίπεδο πάνω από το οποίο οι επιδράσεις είναι σημαντικές ή –στην περίπτωση των δραστηριοτήτων μυϊκής ενδυνάμωσης– γίνονται δυνητικά επιβλαβείς, προτείνουν τα ευρήματα.
Συνιστάται στους ενήλικες να παρακολουθούν τουλάχιστον 150 λεπτά/εβδομάδα μέτριας έντασης, ή 75 λεπτά έντονης έντασης, αερόβιας σωματικής δραστηριότητας ή ισοδύναμο συνδυασμό, συν δραστηριότητα μυϊκής ενδυνάμωσης μέτριας ή μεγαλύτερης έντασης τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα. Η αερόβια άσκηση, η οποία περιλαμβάνει γρήγορο/ταχύ περπάτημα, κολύμπι, τρέξιμο και αναρρίχηση σκαλοπατιών, είναι διαρκής, αυξάνοντας τον καρδιακό ρυθμό και ιδρώνοντας.
Οι δραστηριότητες μυϊκής ενδυνάμωσης περιλαμβάνουν τη χρήση βαρών και ταινιών αντίστασης. ασκήσεις όπως squats, lunges και press-ups (calisthenics). και βαριά κηπουρική. Εκτός από τη διατήρηση της καλής υγείας και την αποτροπή σοβαρών ασθενειών, η τακτική σωματική δραστηριότητα μπορεί επίσης να προστατεύσει από το θάνατο από γρίπη ή πνευμονία, σύμφωνα με τα στοιχεία. Ως εκ τούτου, οι ερευνητές ήθελαν να ανακαλύψουν εάν συγκεκριμένοι τύποι και ποσότητες σωματικής δραστηριότητας μπορεί να σχετίζονται με αυτόν τον μειωμένο κίνδυνο.
Βασίστηκαν στις απαντήσεις 577.909 ενηλίκων που είχαν λάβει μέρος στην εθνικά αντιπροσωπευτική Έρευνα για τις Συνεντεύξεις Υγείας των ΗΠΑ (NHIS) μεταξύ 1998 και 2018. Οι ερωτηθέντες ρωτήθηκαν πόσο συχνά περνούσαν 10 ή περισσότερα λεπτά σε έντονης έντασης και ελαφριάς ή μέτριας έντασης αερόβιες δραστηριότητες. Και ρώτησαν πόσο συχνά έκαναν δραστηριότητες μυϊκής ενδυνάμωσης.
Στη συνέχεια, κάθε άτομο κατηγοριοποιήθηκε ανάλογα με το πόσο καλά πέτυχε τους προτεινόμενους εβδομαδιαίους στόχους αερόβιας δραστηριότητας + μυϊκής ενδυνάμωσης: δεν επιτεύχθηκε κανένας. επίτευξη του στόχου αερόβιας δραστηριότητας· επίτευξη του στόχου μυϊκής ενδυνάμωσης. και την επίτευξη και των δύο στόχων.
Ορίστηκαν πέντε επίπεδα σωματικής δραστηριότητας: κάτω από 10, 10–149, 150–300, 301–600 και περισσότερα από 600 λεπτά/εβδομάδα μέτριας έως έντονης σωματικής δραστηριότητας. και λιγότερες από 2, 2, 3, 4–6 και 7 ή περισσότερες συνεδρίες/εβδομάδα δραστηριοτήτων μυϊκής ενδυνάμωσης.
Οι μισοί από τους ερωτηθέντες (50,5%) δεν πέτυχαν κανέναν εβδομαδιαίο στόχο. Το πόσο καλά το έκαναν διέφερε σημαντικά ανάλογα με τους κοινωνικοδημογραφικούς παράγοντες και τον τρόπο ζωής, τις υποκείμενες παθήσεις υγείας και το εάν είχαν εμβολιαστεί κατά της γρίπης ή/και της πνευμονίας.
Το ένα τρίτο (34%) ήταν αερόβια ανενεργά και περισσότερα από τα τρία τέταρτα (78%) ανέφεραν λιγότερες από 2 εβδομαδιαίες συνεδρίες μυϊκής ενδυνάμωσης. Κατά τη διάρκεια μιας μέσης περιόδου παρακολούθησης 9 ετών, πέθαναν 81.431 συμμετέχοντες. 1.516 από αυτούς τους θανάτους αποδόθηκαν σε γρίπη και πνευμονία. Όσοι εκπλήρωναν και τους δύο συνιστώμενους στόχους εβδομαδιαίας σωματικής δραστηριότητας είχαν σχεδόν το μισό (48%) κίνδυνο θανάτου από γρίπη ή πνευμονία σε σχέση με τους συνομηλίκους τους που δεν κάλυπταν κανέναν, αφού έλαβαν υπόψη τους πιθανούς παράγοντες επιρροής.
Η επίτευξη μόνο του στόχου αερόβιας δραστηριότητας συσχετίστηκε με 36% χαμηλότερο κίνδυνο, αφού συνυπολογίστηκαν πιθανώς σημαντικοί παράγοντες, ενώ η επίτευξη μόνο του στόχου μυϊκής ενδυνάμωσης δεν συσχετίστηκε με καμία σημαντική διαφορά στον κίνδυνο. Όσον αφορά την ποσότητα, η αερόβια σωματική δραστηριότητα κατά 10–149, 150–300 και 301–600 λεπτά/εβδομάδα συσχετίστηκε με, αντίστοιχα, 21%, 41% και 50% χαμηλότερους κινδύνους, σε σύγκριση με κανέναν. Αλλά δεν παρατηρήθηκε κανένα πρόσθετο όφελος πάνω από 600 εβδομαδιαία λεπτά.
«Αν και το [10-150 λεπτά/εβδομάδα] χαρακτηρίζεται συχνά «ανεπαρκές» επειδή πέφτει κάτω από τη συνιστώμενη διάρκεια, μπορεί να προσφέρει οφέλη για την υγεία σε σχέση με τη σωματική αδράνεια», προτείνουν οι ερευνητές. Όταν επρόκειτο για δραστηριότητες μυϊκής ενδυνάμωσης, σε σύγκριση με λιγότερες από 2 εβδομαδιαίες συνεδρίες, η επίτευξη του εβδομαδιαίου στόχου των 2 συσχετίστηκε με 47% χαμηλότερο κίνδυνο, αλλά 7 ή περισσότερες συνεδρίες συσχετίστηκαν με 41% υψηλότερο κίνδυνο.
«Ενώ πέρα από το πεδίο αυτής της μελέτης, οι εύλογες εξηγήσεις [για αυτήν τη διχοτόμηση] κυμαίνονται από ανακριβείς απαντήσεις (όπως η αναφορά επαγγελματικής σωματικής δραστηριότητας, η οποία μπορεί να μην προσφέρει το ίδιο προστατευτικό αποτέλεσμα με τη σωματική δραστηριότητα στον ελεύθερο χρόνο) έως αιμοδυναμικές προεκτάσεις συχνών, υψηλών -ένταση [δραστηριότητα μυϊκής ενδυνάμωσης]», εξηγούν οι ερευνητές.
Αυτή είναι μια μελέτη παρατήρησης, και ως εκ τούτου, δεν μπορεί να προσδιορίσει την αιτία, στην οποία οι ερευνητές αναγνωρίζουν διάφορους περιορισμούς. Για παράδειγμα, η μελέτη βασίστηκε στην προσωπική ανάκληση και σε μια χρονική στιγμή. η έρευνα NHIS κατέγραψε μόνο τη σωματική δραστηριότητα στον ελεύθερο χρόνο σε περιόδους 10 ή περισσότερων λεπτών, ούτε έκανε διάκριση μεταξύ ελαφριάς και μέτριας έντασης δραστηριοτήτων.
Ωστόσο, οι ερευνητές καταλήγουν στο συμπέρασμα: «Οι προσπάθειες για τη μείωση της θνησιμότητας από γρίπη και πνευμονία μεταξύ των ενηλίκων μπορεί να επικεντρωθούν στη μείωση του επιπολασμού της αερόβιας αδράνειας και στην αύξηση του επιπολασμού της επίτευξης 2 επεισοδίων/εβδομάδα δραστηριότητας μυϊκής ενδυνάμωσης».