Σύμφωνα με νέα έρευνα από το Penn State College of Medicine, τα 150 λεπτά (ή 2,5 ώρες) μέτριας έως σοβαρής αερόβιας δραστηριότητας την εβδομάδα που προτείνονται από το Υπουργείο Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών των ΗΠΑ μπορούν να μειώσουν δραματικά το ηπατικό λίπος. Η μετα-ανάλυση 14 προηγούμενων μελετών της ομάδας επιβεβαιώνει ότι η άσκηση οδηγεί σε κλινικά σημαντικές μειώσεις του ηπατικού λίπους για ασθενείς με μη αλκοολική λιπώδη νόσο του ήπατος. Ενώ προηγούμενες έρευνες υποδεικνύουν ότι η σωματική δραστηριότητα ήταν ευεργετική, δεν είχε καθορίσει τη συγκεκριμένη ποσότητα άσκησης που απαιτείται για να κάνει κλινικά σημαντική βελτίωση.
«Η στοχευμένη ποσότητα σωματικής δραστηριότητας θα είναι χρήσιμη για τους επαγγελματίες υγείας και άσκησης να αναπτύξουν εξατομικευμένες προσεγγίσεις καθώς βοηθούν τους ασθενείς να τροποποιήσουν τον τρόπο ζωής τους και να γίνουν πιο σωματικά δραστήριοι». Η μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος (NAFLD) επηρεάζει σχεδόν το 30% του παγκόσμιου πληθυσμού και με την πάροδο του χρόνου μπορεί να οδηγήσει σε κίρρωση, γνωστή και ως ηπατική ουλή, και καρκίνο. Δεν υπάρχουν εγκεκριμένες φαρμακευτικές θεραπείες ή αποτελεσματική θεραπεία για αυτήν την κοινή πάθηση. Ωστόσο, η έρευνα έχει δείξει ότι η άσκηση μπορεί να βελτιώσει το ηπατικό λίπος, τη φυσική κατάσταση, τη σύνθεση του σώματος και την ποιότητα ζωής των ασθενών.
Σύμφωνα με τον Stine, προηγούμενη έρευνα δεν είχε συμπεράνει ποια ήταν η απαιτούμενη «δόση» άσκησης για να βοηθήσει τους ασθενείς με NAFLD να επιτύχουν κλινικά σημαντική βελτίωση — που ορίζεται ως τουλάχιστον 30% σχετική μείωση του ηπατικού λίπους, μετρούμενη με μαγνητική τομογραφία (MRI). Ο Stine εξέτασε 14 μελέτες με συνολικά 551 άτομα που είχαν NAFLD και συμμετείχαν σε τυχαιοποιημένες, ελεγχόμενες δοκιμές που αφορούσαν παρεμβάσεις άσκησης. Η ομάδα του αξιολόγησε δεδομένα που συγκεντρώθηκαν από όλες τις μελέτες, συμπεριλαμβανομένης της ηλικίας, του φύλου, του δείκτη μάζας σώματος, της αλλαγής στο σωματικό βάρος, της τήρησης του σχήματος άσκησης και του λίπους του ήπατος που μετρήθηκε με μαγνητική τομογραφία.
Ο πρωταρχικός στόχος των ερευνητών στη μελέτη ήταν να εξετάσουν τη συσχέτιση μεταξύ της προπόνησης άσκησης και μιας κλινικά σχετικής βελτίωσης στο ηπατικό λίπος. Ανεξάρτητα από την απώλεια βάρους, η ομάδα διαπίστωσε ότι η προπόνηση άσκησης είχε 3 1/2 φορές περισσότερες πιθανότητες να επιτύχει κλινικά σημαντική ανταπόκριση στη θεραπεία (μεγαλύτερη ή ίση με 30% σχετική μείωση του λίπους ήπατος που μετρήθηκε με μαγνητική τομογραφία) σε σύγκριση με την τυπική κλινική φροντίδα. Στη δευτερεύουσα ανάλυσή της, η ομάδα προσδιόρισε ποια ήταν η βέλτιστη «δόση» της άσκησης για την επίτευξη κλινικά σημαντικών βελτιώσεων στο ηπατικό λίπος.
Βρήκαν ότι το 39% των ασθενών που συνταγογραφήθηκαν περισσότερες από ή ίσες με 750 μεταβολικά ισοδύναμα εργασίας (για παράδειγμα, 150 λεπτά την εβδομάδα γρήγορο περπάτημα) πέτυχαν σημαντική ανταπόκριση στη θεραπεία σε σύγκριση με μόνο το 26% αυτών που συνταγογραφήθηκαν μικρότερες δόσεις άσκησης. Αυτή είναι η ίδια ποσότητα σωματικής δραστηριότητας που συνιστάται από την Αμερικανική Γαστρεντερολογική Εταιρεία και την Ευρωπαϊκή Ένωση για τη Μελέτη του Ήπατος. Τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν στο American Journal of Gastroenterology.
Σύμφωνα με τον Stine, όταν συνταγογραφήθηκε αυτή η ποσότητα άσκησης, επιτεύχθηκαν κλινικά σχετικές μειώσεις στο λίπος του ήπατος που μετρήθηκε με μαγνητική τομογραφία με ρυθμό παρόμοιο με εκείνον που αναφέρθηκε σε δοκιμές φαρμάκων NASH πρώιμης φάσης που αξιολογούσαν φάρμακα που εμποδίζουν την παραγωγή λίπους. “Η άσκηση είναι μια τροποποίηση του τρόπου ζωής , επομένως το γεγονός ότι μπορεί να ταιριάζει με την ικανότητα των θεραπευτικών μεθόδων υπό ανάπτυξη να επιτύχουν το ίδιο αποτέλεσμα είναι σημαντικό”, δήλωσε ο Stine, ερευνητής του Ινστιτούτου Καρκίνου του Penn State.
“Οι κλινικοί γιατροί που συμβουλεύουν ασθενείς με NAFLD θα πρέπει να συστήσουν αυτή την ποσότητα δραστηριότητας στους ασθενείς τους. Το γρήγορο περπάτημα ή το ελαφρύ ποδήλατο για 1/2 την ώρα την ημέρα πέντε φορές την εβδομάδα είναι μόνο ένα παράδειγμα ενός προγράμματος που πληροί αυτά τα κριτήρια.” Ο Stine είπε ότι χρειάζεται περισσότερη έρευνα, ιδιαίτερα ελεγχόμενες τυχαιοποιημένες δοκιμές, για να επικυρωθούν τα ευρήματά τους και να συγκριθεί ο αντίκτυπος των διαφορετικών δόσεων άσκησης κατά μέτωπο.