Οι κάρτες έκπτωσης για επώνυμα φάρμακα που παρασχέθηκαν στους ασθενείς αύξησαν το κόστος των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών κατά 46% και διέφεραν στις επιπτώσεις των πληρωμών των ασθενών, σύμφωνα με νέα έρευνα στο CMAJ ( Canadian Medical Association Journal ). “Για τα ιδιωτικά ασφαλιστικά προγράμματα , αυτά τα χαρτιά ήταν καθολικά κακά”, λέει ο Δρ Μάικλ Ντονγκ, Καθηγητής της Καναδικής Έρευνας στη Σχολή Πληθυσμού και Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου της Βρετανικής Κολομβίας στο Βανκούβερ. “Από τις 89 διαφορετικές κάρτες που μελετήσαμε, καθένα από αυτά οδήγησε σε ιδιωτικά ασφαλιστικά προγράμματα που πληρώνουν περισσότερα.”
Οι φαρμακευτικές εταιρείες μάρκας έχουν εισαγάγει κάρτες έκπτωσης ασθενών τα τελευταία χρόνια για να διατηρήσουν το μερίδιο αγοράς τους καθώς πολλές γενικές εκδόσεις έχουν καταστεί διαθέσιμες εξαιτίας της λήξης ισχύος των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας. Αυτές οι κάρτες προσφέρουν στους ασθενείς μια έκπτωση σε φαρμακευτικά προϊόντα με επώνυμα φάρμακα με γενικά ισοδύναμα για να προσελκύσουν τους ασθενείς να αγοράσουν το εμπορικό σήμα. Οι ερευνητές ανέλυσαν δεδομένα από 2,8 εκατομμύρια συνταγές για 89 διαφορετικά φάρμακα για τα οποία χρησιμοποιήθηκαν κάρτες έκπτωσης μάρκας. Στη συνέχεια συνέκριναν το κόστος αυτών των συνταγών σε αντίστοιχα γενικά ισοδύναμα.
Οι κάρτες έκπτωσης επωνυμίας είχαν μικρή επίδραση στα δημόσια ασφαλιστικά προγράμματα, αλλά στην περίπτωση ιδιωτικών σχεδίων, το κόστος ήταν πάντα μεγαλύτερο για όλα τα 89 φάρμακα. Για τα 15 πιο δημοφιλή φάρμακα, οι ιδιωτικοί ασφαλιστές πληρώθηκαν μεταξύ 2,90 και 46,91 δολ. Περισσότερο ανά συνταγή φαρμάκων σε σχέση με τα γενόσημα φάρμακα.
“Μόνο περίπου το ήμισυ των ιδιωτικών σχεδίων για ναρκωτικά στον Καναδά έχουν κανόνες σύμφωνα με τους οποίους θα πληρώνουν μόνο το ποσό της αντίστοιχης γενικής χρήσης όταν υπάρχει κάποιος,” γράφουν οι συγγραφείς. “Η μελέτη μας παρέχει εμπειρικές αποδείξεις ότι οι κάρτες έκπτωσης φαρμάκων αντιπροσωπεύουν έναν τρόπο για τις φαρμακευτικές εταιρείες να εκμεταλλευτούν αυτήν την ασυμφωνία, ενώ παράλληλα κάνουν τις αποζημιώσεις των ασθενών σχεδόν ισοδύναμες, ώστε να μην τους αποθαρρύνουν από το να πληρώσουν τις συνταγές τους με επώνυμα φάρμακα”.
“Δεδομένου ότι η ανάλυσή μας έδειξε μεγάλες αυξήσεις για τα ιδιωτικά σχέδια, οι εργοδότες θα μπορούσαν να εξετάσουν το ενδεχόμενο θέσπισης αυστηρότερων πολιτικών γενικής υποκατάστασης για να εξασφαλίσουν αξία για τα χρήματα στις δαπάνες για τα ναρκωτικά”, γράφουν οι συγγραφείς. Ο αντίκτυπος στις πληρωμές εκτός τσέπης από τους ασθενείς διέφερε πολύ στη μελέτη. Ενώ τα άτομα με ιδιωτική ασφάλιση και καμία ασφάλιση δεν εξοικονομούσαν $ 0,12 και $ 3,49 ανά συνταγή, αντίστοιχα, όσοι χρησιμοποιούν δημόσια προγράμματα φαρμάκων πλήρωσαν 1,86 δολάρια περισσότερο. Αυτά τα ποσά διαφέρουν σημαντικά, ωστόσο, από μια εξοικονόμηση 13,44 δολάρια σε μια αύξηση 11,71 δολάρια για τις πιο δημοφιλείς κάρτες.
“Αγοραστής beware,” λέει ο Δρ Law. “Οι άνθρωποι μπορεί να πιστεύουν ότι θα πληρώσουν λιγότερα, αλλά συχνά καταλήγουν να πληρώνουν περισσότερα. Είναι μια μικτή τσάντα όσον αφορά τα οφέλη για τους ασθενείς.” Οι συγγραφείς καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι «ανεξάρτητα από το αν κατέχουν ασφάλιση, τα άτομα θα πρέπει να ελέγχουν τις σχετικές τιμές στο φαρμακείο τους μεταξύ της μάρκας με κάρτα έκπτωσης και την αντίστοιχη γενική, δεδομένου ότι ενδέχεται να είναι χειρότερα οικονομικά εάν χρησιμοποιούν μια κάρτα».
Σε ένα συσχετισμένο σχόλιο , ο Δρ Marc-André Gagnon, Σχολή Δημόσιας Πολιτικής και Διοίκησης του Πανεπιστημίου Carleton, Ottawa, Οντάριο, γράφει ότι “(κάρτες συν-πληρωμής) μπορεί να επηρεάσουν τους επαγγελματίες της υγείας για να προωθήσουν το μήνυμα ότι τα προϊόντα επωνυμίας (με την αύξηση των ασφαλίστρων τους) και μπορεί ακόμη και να ενθαρρύνουν τους ασθενείς να πιέσουν για φάρμακα επώνυμων φαρμάκων μέσω ενός μηχανισμού ότι πολλοί θα μπορούσαν να θεωρήσουν ότι συνορεύουν με την θεσμοθετημένη δωροδοκία ». Αυτές οι κάρτες επιτρέπουν επίσης τη μεταφορά των εμπιστευτικών κλινικών πληροφοριών των ασθενών σε εταιρείες φαρμάκων , κάτι που έχει προκαλέσει σοβαρές ανησυχίες.