«Η κοινωνική απομόνωση είναι ένα σοβαρό αλλά υπο-αναγνωρισμένο πρόβλημα δημόσιας υγείας που συχνά συνδέεται με τα γηρατειά», δήλωσε ο συγγραφέας της μελέτης Jianfeng Feng, Ph.D., από το Πανεπιστήμιο Fudan στη Σαγκάη της Κίνας. “Στο πλαίσιο της πανδημίας του COVID-19, η κοινωνική απομόνωση ή η κατάσταση αποκοπής από τα κοινωνικά δίκτυα έχει ενταθεί. Είναι πιο σημαντικό από ποτέ να εντοπίσουμε άτομα που είναι κοινωνικά απομονωμένα και να παρέχουμε πόρους για να τους βοηθήσουμε να δημιουργήσουν συνδέσεις στα κοινωνικά δίκτυα της κοινότητας.”
Η μελέτη εξέτασε 462.619 άτομα σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο με μέση ηλικία τα 57 έτη στην αρχή της μελέτης. Οι συμμετέχοντες παρακολουθήθηκαν για σχεδόν 12 χρόνια πριν από την πανδημία. Από αυτούς, οι 41.886, ή το 9% ανέφεραν ότι ήταν κοινωνικά απομονωμένοι και οι 29.036, ή το 6% ένιωθαν μόνοι. Κατά τη διάρκεια της μελέτης, 4.998 εμφάνισαν άνοια. Οι ερευνητές συνέλεξαν δεδομένα έρευνας από συμμετέχοντες, μαζί με μια ποικιλία φυσικών και βιολογικών μετρήσεων, συμπεριλαμβανομένων των δεδομένων MRI. Οι συμμετέχοντες έκαναν επίσης τεστ σκέψης και μνήμης για να αξιολογήσουν τη γνωστική τους λειτουργία. Για την κοινωνική απομόνωση, τέθηκαν στους συμμετέχοντες τρεις ερωτήσεις σχετικά με την κοινωνική επαφή: εάν ζούσαν με άλλους. αν είχαν επισκέψεις με φίλους ή οικογένεια τουλάχιστον μία φορά το μήνα· και αν συμμετείχαν σε κοινωνικές δραστηριότητες όπως συλλόγους, συναντήσεις ή εθελοντική εργασία τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα. Οι άνθρωποι θεωρούνταν κοινωνικά απομονωμένοι εάν απαντούσαν όχι σε τουλάχιστον δύο ερωτήσεις.
Από τα 41.886 άτομα με κοινωνική απομόνωση, τα 649 άτομα εμφάνισαν άνοια ή ποσοστό 1,55%, έναντι 4.349 ατόμων από τα 420.733 άτομα που δεν ήταν κοινωνικά απομονωμένα ή 1,03%. Μετά από προσαρμογή για παράγοντες όπως η ηλικία, το φύλο, η κοινωνικοοικονομική κατάσταση, η κατανάλωση αλκοόλ και το κάπνισμα και άλλες καταστάσεις όπως η κατάθλιψη και η μοναξιά, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα κοινωνικά απομονωμένα άτομα είχαν χαμηλότερο όγκο στη φαιά ουσία του εγκεφάλου σε διάφορες περιοχές που εμπλέκονται με τη μάθηση και τη σκέψη. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι άνθρωποι που ήταν κοινωνικά απομονωμένοι είχαν 26% περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν άνοια.
«Τα άτομα που ανέφεραν υψηλά επίπεδα κοινωνικής απομόνωσης είχαν σημαντικές διαφορές στον όγκο του εγκεφάλου, που επίσης σχετίζονται με τη γνωστική λειτουργία και την άνοια», είπε ο Φενγκ. «Δεδομένων των ευρημάτων αυτής της μελέτης, η κοινωνική απομόνωση μπορεί να είναι πρώιμος δείκτης αυξημένου κινδύνου άνοιας». Οι άνθρωποι που ανέφεραν υψηλότερα επίπεδα κοινωνικής απομόνωσης είχαν περισσότερες πιθανότητες να έχουν χαμηλότερο όγκο φαιάς ουσίας σε περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με τη μάθηση και τη σκέψη. Συνολικά, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι χαμηλότεροι όγκοι φαιάς ουσίας συσχετίστηκαν με υψηλότερη κοινωνική απομόνωση. Η μελέτη ήταν μια συνεργασία μεταξύ του Πανεπιστημίου Fudan, του Πανεπιστημίου του Cambridge και του University of Warwick.