Μια σειρά γενετικών, συμπεριφορικών και περιβαλλοντικών παραγόντων προκαλεί άνοια, η οποία επηρεάζει εκατομμύρια ανθρώπους, κυρίως άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Σε μια νέα μελέτη, οι ερευνητές ανακάλυψαν μια σχέση μεταξύ αυξημένης αδυναμίας και υψηλότερου κινδύνου άνοιας.
Υπήρχε μια σχέση μεταξύ των επιπέδων αδυναμίας και του κινδύνου άνοιας, ακόμη και για τα άτομα που διατρέχουν γενετικά κίνδυνο άνοιας. Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο Journal of Neurology, Neurosurgery and Psychiatry, παρέχει περαιτέρω πληροφορίες στους επιστήμονες για να ενισχύσουν την κατανόησή τους για τις περίπλοκες αιτίες της άνοιας.
Δεν υπάρχει καμία γνωστή θεραπεία για τη νόσο του Αλτσχάιμερ. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ένας συνδυασμός γενετικών, συμπεριφορικών και περιβαλλοντικών παραγόντων είναι υπεύθυνος για την πάθηση. Ως εκ τούτου, οι κλινικοί γιατροί εστιάζουν στην πρόληψη της εμφάνισης της νόσου στους ανθρώπους και στη βοήθεια τους να διαχειριστούν τα συμπτώματά της. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) ζήτησε μεγαλύτερη δέσμευση από τις κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο για την αντιμετώπιση της άνοιας όπως και της νόσου του Αλτσχάιμερ.
Η ευθραυστότητα είναι παράγοντας κινδύνου για άνοια
Στην παρούσα μελέτη, οι ερευνητές εστίασαν στο επίπεδο αδυναμίας ενός ατόμου. Ο όρος Frailty (ευπάθεια-ευθραυστότητα-αδυναμία) περιγράφει μια σειρά ζητημάτων υγείας και μπορεί να είναι χρήσιμος στους κλινικούς γιατρούς να προσδιορίσουν εάν ένα άτομο έχει άνοια ή είναι πιθανό να την αναπτύξει. Οι επιστήμονες της μελέτης άντλησαν δεδομένα από τη UK Biobank, μια μεγάλης κλίμακας βάση δεδομένων γενετικής και υγείας στο Ηνωμένο Βασίλειο. Χρησιμοποίησαν δεδομένα από 196.123 άτομα, εξετάζοντας τον γενετικό κίνδυνο κάθε συμμετέχοντα για άνοια, αδυναμία και συμπεριφορές τρόπου ζωής. Στη συνέχεια έλεγξαν ποια άτομα εμφάνισαν άνοια σε μια περίοδο 10 ετών. Οι ερευνητές συμπεριέλαβαν μόνο άτομα ηλικίας άνω των 60 ετών στην αρχή που δεν είχαν άνοια και είχαν διαθέσιμα πλήρη δεδομένα σχετικά με τους κινδύνους άνοιας και αδυναμίας.
Αδυναμία που συνδέεται με την άνοια
Κατά τη διάρκεια της περιόδου της μελέτης, 1.762 συμμετέχοντες εμφάνισαν άνοια. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι αυτοί οι συμμετέχοντες είχαν περισσότερες πιθανότητες να έχουν μεγαλύτερο επίπεδο αδυναμίας από τους ανθρώπους που δεν εμφάνισαν άνοια. Οι πιο αδύναμοι συμμετέχοντες είχαν 3,68 φορές περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν άνοια σε σύγκριση με τους λιγότερο αδύναμους συμμετέχοντες, ανεξάρτητα από τον γενετικό κίνδυνο. Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι η αδυναμία αύξανε τον κίνδυνο άνοιας ακόμη και για άτομα που είχαν ήδη γενετική προδιάθεση να αναπτύξουν την πάθηση.