Οι ειδικοί στη δημόσια υγεία αποδίδουν τη σταθερή πτώση της καρδιαγγειακής υγείας στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα στις ιατρικές προόδους και τις βελτιώσεις σε σημαντικούς παράγοντες κινδύνου. Ωστόσο, στοιχεία από τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων δείχνουν στασιμότητα σε αυτές τις τάσεις, ακόμη και αύξηση των θανάτων από καρδιακές παθήσεις, ειδικά μεταξύ των μεσήλικων ενηλίκων.
Νέα έρευνα με επικεφαλής τους ερευνητές στο Ιατρικό Κέντρο Beth Israel Deaconess (BIDMC) εξηγεί την πρόσφατη αντιστροφή της καρδιαγγειακής θνησιμότητας σε αυτόν τον πληθυσμό και υπογραμμίζει την ανάγκη αντιμετώπισης των κοινωνικών καθοριστικών παραγόντων της υγείας που συμβάλλουν σε αυτήν. Τα ευρήματα, που παρουσιάστηκαν στο American Heart Association Scientific Sessions και δημοσιεύτηκαν στο Annals of Internal Medicine, καταδεικνύουν σημαντική αύξηση των παραγόντων καρδιαγγειακού κινδύνου στους μεσήλικες ενήλικες, καθώς και διαρκή ανισότητες μεταξύ ατόμων υψηλότερου και χαμηλού εισοδήματος.
«Η εμφάνιση των παραγόντων καρδιαγγειακού κινδύνου νωρίτερα στη ζωή αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακής νόσου και την εμφάνιση απειλητικών για τη ζωή καρδιαγγειακών συμβάντων», δήλωσε ο αντίστοιχος συγγραφέας Rishi K. Wadhera, MD, MPP, MPhil, Section Head of Health Policy and Equity στο Richard A. and Susan F. Smith Center for Outcomes Research στο BIDMC και αναπληρωτής καθηγητής ιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ. «Η μελέτη μας υπογραμμίζει μια σιγοκαίει καρδιαγγειακή κρίση υγείας μεταξύ του νεότερου τμήματος του πληθυσμού των ΗΠΑ που δικαιολογεί επείγουσες απαντήσεις για τη δημόσια υγεία και την πολιτική».
Ο Wadhera και οι συνεργάτες του αξιολόγησαν τις τάσεις στον επιπολασμό, τη θεραπεία και τον έλεγχο των καρδιαγγειακών παραγόντων κινδύνου όπως η υπέρταση, η παχυσαρκία και το κάπνισμα περισσότερων από 20.000 ενηλίκων ηλικίας 40-64 ετών που συμμετείχαν σε μια εθνική αντιπροσωπευτική έρευνα για την υγεία το 1999 και το 2020. Η ομάδα αξιολόγησε επίσης πώς κοινωνικοί καθοριστικοί παράγοντες της υγείας, συμπεριλαμβανομένων των επιπέδων εισοδήματος, της ασφαλιστικής κάλυψης και της πρόσβασης σε συνήθη φροντίδα συνδέθηκαν με την καρδιαγγειακή υγεία.
Μεταξύ των ενηλίκων μέσης ηλικίας, οι ενήλικες χαμηλού εισοδήματος παρουσίασαν σταθερά υψηλότερα ποσοστά υπέρτασης, διαβήτη και χρήσης τσιγάρου από τους ομολόγους τους με υψηλότερο εισόδημα τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Η επιβάρυνση αρκετών παραγόντων καρδιαγγειακού κινδύνου είτε επιδεινώθηκε είτε παρέμεινε αμετάβλητη για τους μεσήλικες ενήλικες, με διαφορετικές τάσεις ανά επίπεδο εισοδήματος. Η ομάδα χαμηλού εισοδήματος παρουσίασε σημαντική αύξηση στην υπέρταση, ενώ η ομάδα υψηλότερου εισοδήματος παρουσίασε σημαντική αύξηση του διαβήτη και της παχυσαρκίας.
«Παρατηρήσαμε ότι η κακή καρδιαγγειακή υγεία παραμένει συγκεντρωμένη σε ενήλικες μέσης ηλικίας με χαμηλό εισόδημα», δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας Michael Liu, MPhil, του HMS. «Αυτές οι ανισότητες παρέμειναν ακόμη και αφού λάβαμε υπόψη την ασφαλιστική κάλυψη, την πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη και την επισιτιστική ανασφάλεια. Αυτά τα αποτελέσματα υπογραμμίζουν τη σημασία της αντιμετώπισης αυτών και άλλων καθοριστικών παραγόντων της υγείας που συμβάλλουν στη σχέση μεταξύ εισοδήματος και καρδιαγγειακής υγείας, όπως π.χ. σταθερή στέγαση, χώρος πρασίνου για τακτική σωματική δραστηριότητα, οικονομικά προσιτή τιμή φαρμάκων, περιβαλλοντικές επιβαρύνσεις και επαρκής κοινωνική υποστήριξη».