Αισθητική Αύξηση του Μαστού: Οι επιπλοκές μετά την αισθητική αύξηση του μαστού είναι πιο συχνές από ό,τι άλλες αισθητικές πλαστικές επεμβάσεις, ωστόσο, πολλές γυναίκες που υποβάλλονται σε τέτοιες επεμβάσεις βρίσκονται συχνά στο σκοτάδι σχετικά με τους σχετικούς κινδύνους, λένε ερευνητές του Πανεπιστημίου QUT. Οι συγγραφείς μιας νέας μελέτης υποστηρίζουν την ανάγκη για μεγαλύτερη έγκαιρη γνωστοποίηση (και με πολύ απλούστερους όρους) αυτών των κινδύνων και της μεγάλης πιθανότητας να απαιτηθεί αναθεωρητική χειρουργική επέμβαση, ώστε όταν οι γυναίκες δίνουν τη συγκατάθεσή τους, να έχουν μεγαλύτερη κατανόηση του τι μπορεί να συμβεί. “Η αυστραλιανή βιομηχανία αισθητικής χειρουργικής αξίζει δισεκατομμύρια, αλλά υπάρχουν ανησυχίες στο εσωτερικό της βιομηχανίας σχετικά με πιθανά ζητήματα που αφορούν το κατά πόσον οι ασθενείς ενημερώνονται πλήρως”, δήλωσε ο Δρ Stephen Whyte, επικεφαλής συγγραφέας, οικονομολόγος συμπεριφοράς, ανώτερος ερευνητής και αναπληρωτής διευθυντής του Κέντρου Συμπεριφορικών Οικονομικών, Κοινωνίας και Τεχνολογίας (BEST Center) του Πανεπιστημίου QUT. “Η έρευνα δείχνει ότι σχεδόν μία στις πέντε γυναίκες πιστεύει ότι οι προεγχειρητικές προσδοκίες της δεν αντιστοιχούσαν στην εμπειρία και τα μετεγχειρητικά αποτελέσματα”.
Η εργασία με τίτλο “Factors impacting informed consent in cosmetic breast augmentation” (Παράγοντες που επηρεάζουν τη συγκατάθεση μετά από ενημέρωση στην κοσμητική αυξητική στήθους), η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό The Breast, συνυπογράφεται από τους αναπληρωτές καθηγητές Laura Bray, Martin Brumpton, Dr. Ben (Ho Fai) Chan, Dr. Timothy S Peltz (UNSW), Manisha Tamar, τον καθηγητή Uwe Dulleck και τον διακεκριμένο καθηγητή Dietmar W Hutmacher. Οι ερευνητές διεξήγαγαν ένα τυχαιοποιημένο πείραμα με βιντεοσκοπημένη εγγραφή με 178 γυναίκες ηλικίας 18-40 ετών που συμμετείχαν σε μια υποθετική “πρώτη διαβούλευση” με δύο πραγματικούς, έμπειρους χειρουργούς μαστού με έδρα την Αυστραλία. Οι ερωτήσεις που τέθηκαν στις συμμετέχουσες περιλάμβαναν την ηλικία, το ύψος και το βάρος τους, την αντίληψη του μεγέθους του στήθους τους, την οικογενειακή κατάσταση, το επίπεδο εκπαίδευσης και το αν είχαν παιδιά. Οι ερευνητές μέτρησαν επίσης τον κοινωνικο-σεξουαλικό προσανατολισμό τους χρησιμοποιώντας την απογραφή κοινωνικο-σεξουαλικού προσανατολισμού, μια αυτοαναφερόμενη κλίμακα έρευνας που χρησιμοποιείται για τη μέτρηση των ατομικών διαφορών στον σεξουαλικό φιλελευθερισμό. Διαπίστωσαν ότι οι γυναίκες που θεωρούν τους εαυτούς τους πιο υγιείς, βρίσκονται σε κάποια μορφή δεσμευμένης σχέσης, είναι συναισθηματικά σταθερές και με υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο είναι πιο διατεθειμένες να κατανοήσουν τους κινδύνους που σχετίζονται με την αισθητική αυξητική στήθους και είναι λιγότερο πιθανό να την αναλάβουν ή να τη συστήσουν σε μια φίλη τους. Οι μικροί κίνδυνοι από την αυξητική στήθους μπορεί να περιλαμβάνουν αιμορραγία κατά τη διάρκεια ή μετά τη χειρουργική επέμβαση, μόλυνση, παρεμβολές σε μελλοντικές μαστογραφίες, συλλογή υγρών γύρω από το εμφύτευμα και αλλαγή στην αίσθηση της θηλής και του στήθους. Οι υψηλότεροι κίνδυνοι μπορεί να περιλαμβάνουν ρήξη και ξεφούσκωμα του εμφυτεύματος, συστολή της κάψας και δευτερογενή χειρουργική επέμβαση με νέο συχνά μεγάλο άμεσο οικονομικό κόστος. “Για τις ασθενείς που υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση αυξητικής στήθους σε σχετικά νεαρή ηλικία, όπως στα μέσα της δεκαετίας των 20, η πιθανότητα αναθεωρητικής χειρουργικής επέμβασης κατά τη διάρκεια της ζωής τους είναι κοντά στο 100%”, δήλωσε ο Δρ Whyte. “Υπάρχει μια αυξανόμενη συναίνεση μεταξύ των πλαστικών χειρουργών ότι κατά τις φάσεις συναίνεσης της διαβούλευσης ασθενούς/ιατρού, υπάρχει ένα πιθανό ζήτημα γύρω από το αν οι ασθενείς ενημερώνονται πλήρως για τους βραχυπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους κινδύνους είτε πρόκειται για ιατρικούς είτε για οικονομικούς.
“Υπάρχουν αυστηρά νομικά έγγραφα που επισημαίνουν ρητά όλους τους πιθανούς κινδύνους, αλλά τα έγγραφα αυτά μπορεί να είναι ασαφή, περίπλοκα ή ανεπαρκή ως προς τη ρητή απεικόνιση της πιθανότητας εμφάνισης τέτοιων συμβάντων για τους πιθανούς ασθενείς. Έτσι, οι δυνητικοί ασθενείς μπορεί να αποδίδουν παράλογα πολύ μικρές πιθανότητες σε αρνητικά χειρουργικά αποτελέσματα. “Ορισμένα από τα έγγραφα είναι δύσκολο να ερμηνευθούν και να επικοινωνηθούν ακόμη και από ιατρικά εκπαιδευμένους ειδικούς. Τα ευρήματά μας αναδεικνύουν την ανάγκη για σαφέστερη προεγχειρητική ενημέρωση και έντυπα συγκατάθεσης που να έχουν συνταχθεί σε απλούστερη γλώσσα. “Προηγούμενες μελέτες έχουν προτείνει τα έντυπα συγκατάθεσης να συντάσσονται μόνο σε επίπεδο γλώσσας 6ου έτους, επειδή οι ασθενείς μπορεί να μην κατανοούν ή πιθανότατα να ξεχνούν πολλές από τις πληροφορίες που τους γνωστοποιούνται από τον ιατρικό εμπειρογνώμονα”.
