Ο διεθνώς αναγνωρισμένος αρχιτέκτονας Χρήστος Παπούλιας πέθανε το Σάββατο 8 Ιουνίου, σε ηλικία 71 ετών.
Χρήστος Παπούλιας: «Είναι δυνατόν να κάνεις αρχιτεκτονική και να μην είσαι ασκητής;» Ο Χρήστος Παπούλιας σπούδασε αρχιτεκτονική στη Βενετία από το 1971 έως το 1976, μια περίοδο κατά την οποία η σχολή είχε μερικούς από τους καλύτερους καθηγητές της Ιταλίας, όπως τον Κάρλο Σκάρπα και τον Άλντο Ρόσι.
Σε συνέντευξή του στην Athens Voice, ο Παπούλιας είχε αναφέρει: «Εκείνη η εποχή και οι άνθρωποι που συναντήσαμε, πιστεύω πως διαμόρφωσαν την επιθυμία μας να είμαστε πάντα στην πρωτοπορία της αρχιτεκτονικής και να εξελίσσουμε την τέχνη. Δεν έχω σταθεροποιήσει ένα συγκεκριμένο αρχιτεκτονικό ύφος που θα με έκανε αναγνωρίσιμο και θα μου έφερνε συνεχώς πελάτες. Κάθε κτίριο που έχτισα ή κάθε πρόταση που έκανα, νομίζω ότι είχε κάτι διαφορετικό να πει, που δεν ήταν απλά ανεκδοτολογικό, αλλά είχε αναφορές στην ιστορία, στη φιλοσοφία και στον τρόπο που η αρχιτεκτονική μπορεί να ξεπεράσει τα εγγενή όριά της».
Όταν τον ρώτησαν αν είναι αλήθεια η φήμη ότι είναι ένας ασκητής στην πόλη, ο Παπούλιας απάντησε: «Θα απαντούσα με ένα ερώτημα: είναι δυνατόν να κάνεις αρχιτεκτονική και να μην είσαι ασκητής; Η κοινωνική ζωή υπάρχει για να γνωρίζεις ανθρώπους και να παίρνεις δουλειές. Εμένα οι πολλές δουλειές δεν με ενδιαφέρουν. Ζω χωρίς πολυτέλειες – φτωχικά. Η ζωή μου περιστρέφεται γύρω από την αρχιτεκτονική. Δεν είναι απλά μια απασχόληση που μου επιτρέπει να εξασφαλίζω τα προς το ζειν. Ζω διαφορετικά από κάποιον που εργάζεται για 7-8 ώρες και μετά ξεχνά την εργασία του. Για μένα, η αρχιτεκτονική είναι παρούσα και τη νύχτα – και όχι μόνο στα όνειρά μου, αλλά και με το φως αναμμένο για να συνεχίζω να σχεδιάζω. Την παίρνω μαζί μου στις διακοπές. Είναι η ζωή μου. Επέλεγα τα έργα που θα έκανα και γι’ αυτό δεν άνοιξα ποτέ γραφείο με ταμπέλα απ’ έξω».