«Όταν έχεις ένα παιδί δεν ρισκάρεις να μην μπορείς να του πάρεις γάλα για να πληρώσεις το νοίκι. Συγκατοικούμε κι όσο κι αν συμπαθιόμαστε είναι πάρα πολύ παράδοξο. Έχουμε ένα παιδί κι είμαστε πάνω κάτω. Είναι κάπως διαμορφωμένο που δεν είμαστε τελείως μαζί, έχουμε και κοινούς χώρους. Δεν θα φέρουμε κάποιον καινούριο σύντροφο. Τα προβλήματα που προκύπτουν είναι πολύ περισσότερο από αυτό που ρωτάς.
Είναι πολύ δύσκολο γιατί όταν αποφασίζεις να τελειώσεις μία κοινή ζωή με κάποιον, πρέπει να την τελειώσεις. Μένουμε μαζί για πάρα πολλούς πρακτικούς κι οικονομικούς λόγους και γιατί μας βρήκαν καταστροφές με όλα αυτά που συνέβησαν και δεν μπορούμε να το υποστηρίξουμε. Όταν έχεις ένα παιδί δεν ρισκάρεις να μην μπορείς να του πάρεις γάλα για να πληρώσεις το νοίκι» ανέφερε η Βαλέρια Κουρούπη μιλώντας στον ΑΝΤ1.
Μιλώντας για τον Γιάννη Μπέζο ανέφερε πως «σαν συνεργάτης είναι φανταστικός. Είναι αυστηρός για να γίνει σωστά η δουλειά, έχει συγκρατημένα τα λουριά, αλλά με πολύ κέφι. Δεν ξέρω πώς τα συνδυάζει. Πας με χαρά στη δουλειά, αισθάνεσαι τρομερά ασφαλής που υπάρχει αυτό το πλαίσιο, είναι τρομερά δίκαιος και τρομερά γενναιόδωρος. Όταν μου είχε πει να πάω στο “Εκείνες κι εγώ” έλεγα όχι θα λένε ότι είσαι θείος μου. Τότε μου είχε πει σοφά “Αν είσαι καλή δεν θα λένε τίποτα, αν δεν είσαι φυσικά και θα λένε”».
Έχει γνωρίσει τον Παύλο Σιδηρόπουλο, καθώς η μικρή της θεία είχε σχέση μαζί του. «Πήγαινα σπίτι του αλλά ήμουν 8 χρονών, τον θυμάμαι πολύ γλυκά».
Ο ρόλος της «Λίλης» από το «Εκείνος κι εγώ» δεν θα φύγει ποτέ από πάνω της. «Ακόμα στην τράπεζα μου δίνουν οι άνθρωποι τη σειρά τους γιατί φοβούνται μην τα κάνω λαμπόγυαλο».
Για το αν θα ήθελε ο γιος της να γίνει ηθοποιός ή τραγουδιστής: «Η μάνα μέσα μου λέει ότι θα ήθελα το παιδί μου να βγάζει απλά λεφτά. Θα πεθάνω ήσυχη αν ξέρω ότι το παιδί μου θα έχει να βιοποριστεί και να ζήσει. Ο ιδεολόγος και οραματιστής άνθρωπος που θέλω και να είμαι λέει άσε το παιδί να κάνει ότι θέλει. Είναι 16 χρονών, πάει σε μουσικό σχολείο, είναι μουσικός αλλά εγώ δεν θα ήθελα καθόλου αν με ρωτάς. Θα ήθελα να είναι το χόμπι του, όχι η δουλειά του. Ντρέπομαι που το λέω».