Ο Θάνος Μικρούτσικος έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα πριν από ένα χρόνο, στις 28 Δεκεμβρίου 2019, σε ηλικία 72 ετών, αφήνοντας έναν τεράστιο πλούτο τραγουδιών, μουσικών, ιδεών συντελεσμένων, κληρονομιά σε όλους τους Έλληνες. Στη μεγάλη μουσική διαδρομή του, το έργο του δεν έπαψε ποτέ να επικοινωνεί με την κοινωνία και να ταυτίζεται με διαφορετικές γενιές, όπως είχε δηλώσει και ο ίδιος σε συνέντευξή του: «Το χαρακτηριστικό μου, για το οποίο χαίρομαι πάρα πολύ είναι ότι τα έργα μου αντανακλούν τη δραματική συγκυρία της εποχής».
Η καριέρα του ασύγκριτη και η μουσική παρακαταθήκη που μας άφησε τεράστια. Οι δίσκοι του «Καντάτα για τη Μακρόνησο», «Φουέντε Οβεχούνα», «Τροπάρια για Φονιάδες», «Μουσική πράξη στον Μπρεχτ», είναι χαρακτηριστικοί του ριζοσπαστικού κλίματος των πρώτων μεταπολιτευτικών χρόνων. Ειδικά η «Καντάτα για τη Μακρόνησο», έργο πρωτοποριακό για την εποχή του, όπου ο συνθέτης πειραματίζεται πάνω στην ατονική μουσική, γνώρισε διακρίσεις σε διεθνή φεστιβάλ.
Ασχολήθηκε με όλα σχεδόν τα είδη της μουσικής. Συνέθεσε όπερες, συμφωνική μουσική, μουσική δωματίου, μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο, πειραματική μουσική. Παράλληλα ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς του κινήθηκε στο χώρο του έντεχνου ελληνικού τραγουδιού με εκατοντάδες τραγούδια σε στίχους Ελλήνων και ξένων ποιητών.
Ο Δημήτρης Κουτσούμπας, γ.γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ, σε χθεσινή του συνέντευξη δήλωσε για το Θάνο Μικρούτσικο: «Ο Θάνος θα είναι “παρών” με το έργο του, με αυτά που έλεγε, με αυτά που άφησε ως τεράστια παρακαταθήκη στην ελληνική κοινωνία και βεβαίως τον αγώνα που έδωσε, όχι μόνο τον προσωπικό αγώνα για την υγεία του, με παλικαριά και θάρρος, αλλά κυρίως στον τομέα του Πολιτισμού, στον τομέα των κοινωνικών διεκδικήσεων και το ότι ήταν “παρών” μέχρι την τελευταία ώρα του, σε όλες τις δράσεις, τις κινητοποιήσεις, τις δραστηριότητες του κινήματος».
Ο Θάνος Μικρούτσικος, μάχιμος μέχρι τέλους, είχε αναρτήσει κάποτε με γενναιότητα: «Ποτέ δεν κρύφτηκα. Μηνύματα έρχονται από πολλούς φίλους που ρωτάνε για την κατάσταση της υγείας μου. Ενάμιση μήνα τώρα βρίσκομαι σ΄ ένα δωμάτιο του νοσοκομείου παλεύοντας μ΄ ένα ανόητο πυρετό που επιμένει. Σας γράφω σήμερα γιατί αισθάνομαι πιο δυνατός κι είμαι σίγουρος ότι θα σας συναντήσω σύντομα. ”Το ζήτημα δεν είναι να είσαι αιχμάλωτος. Το να μην παραδίνεσαι αυτό είναι” που λέει και ο αγαπημένος μου Χικμέτ».