Ο Ατλαντικός Ωκεανός είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος ωκεανός στη Γη. Σε αυτόν οφείλονται πολλά από τα γνωστά μας καρικά μοτίβα, συμπεριλαμβανομένων των τυφώνων, ενώ φιλοξενεί στα νερά του πολλά είδη, από θαλάσσιες χελώνες έως δελφίνια.
Για αιώνες, ο Ατλαντικός Ωκεανός υπήρξε βασικός εμπορικός και ταξιδιωτικός δρόμος. Από τον Αρκτικό Κύκλο προς την Ανταρκτική, ο Ατλαντικός Ωκεανός συνορεύει με την Αμερική στα δυτικά και την Ευρώπη και την Αφρική στα ανατολικά. Δεύτερος μεγαλύτερος ωκεανός στη Γη μετά τον Ειρηνικό Ωκεανό, έχει έκταση πάνω από 41 εκατομμύρια τετραγωνικά μίλια.
Οι επιστήμονες και οι γεωγράφοι χωρίζουν σε γενικές γραμμές τον Ατλαντικό ωκεανό με προοπτική βορρά και νότου. Τόσο ο Βόρειος Ατλαντικός, όσο και ο Νότιος Ατλαντικός έχουν καθένα ξεχωριστά ρεύματα στον ωκεανό που επηρεάζουν τα καιρικά φαινόμενα σε όλο τον κόσμο.
Ο ωκεανός κινείται περισσότερο σαν μεταφορική “εικόνα” ή ¨ταινία” που οδηγείται από αλλαγές που επισυμβαίνουν στην θερμοκρασία και τη συγκέντρωση σε αλάτι σε μεγάλες περιοχές. Τόσο τα γρήγορα κινούμενα επιφανειακά ρεύματα, όσο και τα βραδύτερα ρεύματα βαθέων ωκεανών, πηγάζουν νερό σε όλο τον κόσμο.
Φανταστείτε τη ζωή του ωκεάνιου νερού σαν ένα συνεχές ταξίδι προς αναζήτηση μιας ισορροπίας. Καθώς το ζεστό νερό είναι λιγότερο πυκνό από το κρύο, όταν το νερό ψύχεται, βυθίζεται, και τότε το ζεστό νερό το αντικαθιστά. Το νερό με περισσότερο αλάτι κινείται επίσης προς τα νερά που εμφανίζουν μικρότερη συγκέντρωση αλατιού. Με αυτούς τους τρόπους οδηγείται η θαλάσσια κυκλοφορία.
Το ζεστό νερό θερμαίνεται από το Gulf Stream, ένα ρεύμα ζεστού αέρα που προέρχεται από τον Κόλπο του Μεξικού. Στη συνέχεια, το ζεστό νερό κινείται βόρεια, όπου αναγκάζει το ψυχρότερο νερό να βυθιστεί και να κινηθεί νότια. Καθώς το ρεύμα κινείται προς την Ανταρκτική, σπρώχνει το κρύο νερό πίσω στην επιφάνεια, ωθώντας τον υδατώδη ιμάντα μεταφοράς σε όλο τον κόσμο. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η μεταφορική κυκλοφορία χρειάζεται περίπου 500 χρόνια για να κάνει ένα ταξίδι.