Σήμερα Δευτέρα 30 Οκτωβρίου η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Αγίου Ζηνοβίου και Ζηνοβίας των Ιερομαρτύρων και του Αγίου Θεράποντος εν Λυθροδόντα. Σύμφωνα με το εορτολόγιο, γιορτάζουν οι: Απολλωνία, Απολλώνιος, Αστέριος, Αστέρης, Άστρης, Αστρινός, Αστερινός, Αστρινή, Αστέρω, Αστερία, Αστρούλα, Αστερινή, Ζηνοβία, Ζήνα, Τζήνα, Τζίνα, Ζελίνα, Ζηνόβιος, Ζηνοβής, Ζήνος, Τζήνος, Κλαύδιος, Κλαυδία, Κλεόπας, Πάκης, Κλεόπιος, Κλεοπάκης, Κλεοπία, Κρόνος, Κρονίων, Κρονίωνας, Κρονίος, Κρονία, Μαρκιανός, Μαρκίνος, Νεονίλλα, Νέων, Τέρτιος, Τέρτος, Τέρτης, Τερτίνος, Τέρτια, Τέρτα, Τέρτη και Τερτίνα.
Εορτολόγιο 30 Οκτωβρίου: Άγιοι Ζηνόβιος και Ζηνοβία
Οι Άγιοι Ζηνόβιος και Ζηνοβία έζησαν και μαρτύρησαν την εποχή του Διοκλητιανού. Τα δύο αδέρφια ήταν από τις Αίγες της Κιλικίας, από οικογένεια πλούσια και ευσεβή. Όταν πέθαναν οι γονείς τους, μοίρασαν όλη την περιουσία τους στους ξένους . Και δεν κράτησαν τίποτα για τον εαυτόν τους. Ο Ζηνόβιος ήταν ιατρός και εξασκούσε την επιστήμη του αφιλοκερδώς. Τα δύο αδέρφια ασκούσαν μεγάλο φιλανθρωπικό έργο. Και αυτό προκάλεσε την οργή των ειδωλολατρών και συγκεκριμένα του ηγεμόνα Λυσία, ο οποίος διέταξε τη σύλληψη του Ζηνόβιου.
Βασιλιάς ήταν εκείνη την περίοδο ο Διοκλητιανός και είχε έπαρχο σε εκείνη την περιοχή τον Λυσία. Ο Λυσίας ήταν ειδωλολάτρης και αυτός και έτρεφε μίσος κατά των χριστιανών όπως και ο Διοκλητιανός. Αυτός λοιπόν ο Λυσίας δεν ήθελε καθόλου τους Χριστιανούς ενώ ο καλός και ευσεβής Ζηνόβιος ζούσε ήσυχα με τούς χριστιανούς, διότι ο Κύριος τον πρόσταξε με θεία αποκάλυψη να γίνει επίσκοπος των Κιλίκων. Πρώτον ήταν στα σώματα γιατρός, ύστερα τις ψυχές επιμελείτο με σοφία Θεού.
Κηρύττοντας τον έναν και μοναδικό Θεό
Όταν άκουσε ο έπαρχος Λυσίας, για τον ιερό Ζηνόβιο, ότι κηρύττει ένα και μοναδικό Θεό και θεραπεύει στο όνομά Του κάθε ασθένεια, και ότι δίδει άπειρη ελεημοσύνη στους πτωχούς, θύμωσε για την τόσην πολλή φιλανθρωπία του Αγίου, διέταξε και του έφεραν τον Άγιο μπροστά του και του είπε: «Πολλά άκουσα για σένα Ζηνόβιε. Αλλά εγώ δεν πιστεύω αυτά αν δεν τα δω με τα ίδια τα μάτια μου. Γι’ αυτό σε έφερα εδώ. Γι’ αυτό λοιπόν διάλεξε ένα από τα δύο, ή να θυσιάσεις μαζί μου στους θεούς, οπότε θα ζήσης ζωή με πλούτο και λαμπρότητα, ή θα πεθάνεις με μεγάλα βάσανα και μαρτύρια».
Ο Άγιος απάντησε: «Εγώ έχω έναν Θεό αληθινό, τον Ιησού Χριστό. Αυτός με έπλασε και μου χάρισε τη ζωή και επιθυμώ να θυσιαστώ γι’ αυτόν». Όταν άκουσε αυτά ο τύραννος, διέταξε να τον κρεμάσουν. Όταν γινόταν αυτά έφτασε η αδελφή του Αγίου, Ζηνοβία και όταν είδε στο ξύλο να κρέμεται ο αδελφό της, δεν δείλιασε καθόλου, αλλά έλεγξε με θάρρος τον έπαρχο και του είπε: Κακέ και υπερήφανε τύραννε, ποια κακουργία έκανε ο αδελφός μου;
Το τέλος των Αγίων
Τότε τούς έβαλαν και τούς δυο σε κρεβάτι και κάτω από αυτό έβαλαν κάρβουνα αναμμένα πού έκαιγαν αυτό. Αλλά οι μάρτυρες υπέμεναν με καρτερία. Μετά τους έβαλαν σε καζάνι γεμάτο βραστό νερό και τους έριξαν μέσα να βράσουν. Εις μάτην όμως ο δύστυχος κοπίαζε, διότι όσον έβραζε το νερό τόσο αυτοί έψαλλαν με χαρά. Αφού δεν είχε άλλη ελπίδα ο τύραννος, έλαβε την τελική απόφαση να τούς θανατώσει με ξίφος, έξω από την πόλη.
Όταν έφθασαν εκεί, έκαναν προσευχή οι Άγιοι λέγοντας: «Σε ευχαριστούμε Χριστέ μας πού μας αξίωσες να τελέσουμε τον δρόμο του Μαρτυρίου, και να φυλάξουμε την πίστη μας καθαρή. Σε παρακαλούμε, φιλάνθρωπε Κύριε, να μας αξιώσεις του χαρίσματος της αιωνίου Βασιλείας σου. Και να μας συναριθμήσεις με τούς Αγίους δούλους σου». Έκοψαν λοιπόν οι δήμιοι στις 30 Οκτωβρίου του 285 μ.Χ. τα κεφάλια των Μαρτύρων σύμφωνα με τη διαταγή. Τα άγια δε λείψανά τους ήταν έξω από την πόλη.
Τα μεσάνυχτα πήγαν δύο πρεσβύτεροι, ο Ερμογένης και ο Γάιος. Έλαβαν κρυφά τα λείψανα και τα ενταφίασαν μαζί. Έτσι οι Άγιοί μας όπως είχαν κοινούς γονείς και κοινή διαβίωση, έτσι έλαβαν κοινής αθλήσεως και κοινής ενταφιάσεως. Κατ’ άλλη εκδοχή ο Ζηνόβιος μαρτύρησε επί Διοκλητιανού. Γεννήθηκε από γονείς ευσεβείς τον Ζηνόδοτο και τη Θέκλα. Και όταν μεγάλωσε έγινε επίσκοπος Αιγών, επιτελώντας πολλά θαύματα.