Νίκος Πορτοκάλογλου: Καλεσμένος στο Νίκο Χατζηνικολάου ο αγαπημένος τραγουδιστής [vid]

Your browser does not support the video tag. https://grx-obj.adman.gr/grx/creatives/sanofi/20876/better-understanding-insulin.mp4

Ο αγαπημένος τραγουδιστής Νίκος Πορτοκάλογλου ήταν χτες καλεσμένος στο Νίκο Χατζηνικολάου και την εκπομπή Ενώπιος Ενωπίω. Μίλησε για την καλλιτεχνική του πορεία, τον λόγο για τον οποίο έγινε τραγουδιστής αλλά και για την καρμική του σχέση με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, ενώ ιδιαίτερα συγκινητική ήταν η αναφορά της Μαρίας Κλάρας, κόρης του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, στον φίλο του.

Τι δήλωσε ο Νίκος Πορτοκάλογλου

Για την αρχή της καριέρας του: “Πήγα κόντρα στον εαυτό μου και στις ανασφάλειές μου να ανέβω στη σκηνή. Οι γονείς μου ζορίστηκαν να αποδεχθούν ότι θα γίνω τραγουδιστής. Μετά τη διάλυση των “Φατμέ” σκέφτηκα τα να τα παρατήσω. Είχα και φίλους μου που είχαν πάει στην Πάρο και είχαν ανοίξει μαγαζιά και σκέφτηκα μέχρι και αυτό. Τότε έγραψα το “Τα καράβια μου καίω”. Το τραγούδι γράφτηκε για αυτή την εσωτερική πάλη που είχα για τα επαγγελματικά μου”.

Για την σχέση του με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα: “Δεν είναι εύκολο να κάνεις φιλίες μέσα στον χώρο όταν είσαι στην ίδια αρένα και παλεύεις και παλεύει και ο άλλος για τον δικό του στόχο. Δεν είναι πολύ εύκολο. Θυμάμαι πολύ καλά προς την προηγούμενη συνέντευξη την είχαμε κάνει μαζί με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Με τον Λαυρέντη αυτό που συνέβη, συνέβη μόνο και μόνο γιατί βρεθήκαμε μετά από 40 χρόνια παράλληλης πορείας, σε φάση ωριμότητας και δεν είχαμε να αποδείξουμε κάτι ο ένας στον άλλον, οπότε έγινε ένα μαγικό πράγμα εκείνη τη χρονιά. Εγώ όταν το σκέφτομαι όλο αυτό, λέω κάλλιο αργά παρά ποτέ”.

https://www.youtube.com/watch?v=j28UWX2z_QA

Η συγκκινητική αναφορά της Μαρίας Κλάρας: “Ο πατέρας μου με τον Νίκο είχε μια πολύ έντονη σχέση. Ήταν κάτι σαν μια συμπαντική συμφωνία. Θέλανε από πάντα να δουλέψουν μαζί. Δε γινόταν ποτέ όμως. Ήταν πολύ καρμικό όταν έγινε όλο αυτό. Ήταν τελείως αντίθετοι, τελείως διαφορετικοί ο ένας από τον άλλον, αλλά νομίζω πως αλληλοσυμπληρώνονταν. Ήταν ένα πολύ συναισθηματικό πρόγραμμα. Σου δημιουργούσε μια νοσταλγία. Εγώ θυμάμαι να με παίρνει με το αμάξι και πάντα ακούγαμε τραγούδια του Νίκου. Δηλαδή υπήρχε πάντα στην καθημερινότητα μας. Όταν μεγαλώνεις το παιδί σου με έναν καλλιτέχνη κάτι σημαίνει αυτό. Και επίσης θυμάμαι πολύ έντονα να υπάρχει μια κοινή αναφορά στις γυναίκες τους, στις οικογένειες του, οπότε έμεινε αυτό και μετά που έφυγε”.