Μεγάλη Παρασκευή: Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του σταυρικού θανάτου του Χριστού ως αποκορύφωμα της τήρησης του Πάθους Του με το οποίο ο Κύριός μας υπέφερε και πέθανε για τις αμαρτίες μας.
Τη Μεγάλη Παρασκευή η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του σταυρικού θανάτου του Χριστού. Αυτό είναι το αποκορύφωμα της τήρησης του Πάθους Του με το οποίο ο Κύριός μας υπέφερε και πέθανε για τις αμαρτίες μας. Η μνήμη αυτή ξεκινά το απόγευμα της Πέμπτης με τον Όρθρο της Μεγάλης Παρασκευής και ολοκληρώνεται με τον Εσπερινό το απόγευμα της Παρασκευής που τηρεί την αποκαρφίωση του Χριστού από τον Σταυρό και την τοποθέτηση του σώματος Του στον τάφο.
Την ημέρα αυτή μνημονεύουμε τα βάσανα του Χριστού: την κοροϊδία, το ακάνθινο στεφάνι, τη μαστίγωση, τα καρφιά, τη δίψα, το ξύδι και τη χολή, την κραυγή της ερήμωσης, και όλα όσα ο Σωτήρας υπέμεινε στον Σταυρό. Η ημέρα του θανάτου του Χριστού είναι η ημέρα της αμαρτίας. Η αμαρτία που μόλυνε τη δημιουργία του Θεού από την αυγή του χρόνου έφτασε στο τρομακτικό αποκορύφωμά της στο λόφο του Γολγοθά. Εκεί, η αμαρτία και το κακό, η καταστροφή και ο θάνατος ήρθαν στα δικά τους. Οι ασεβείς άνθρωποι Τον είχαν καρφώσει στον Σταυρό, για να Τον καταστρέψουν. Ωστόσο, ο θάνατός Του καταδίκασε αμετάκλητα τον έκπτωτο κόσμο αποκαλύπτοντας την αληθινή και ανώμαλη φύση του.
Στον Χριστό, που είναι ο Νέος Αδάμ, δεν υπάρχει αμαρτία. Και, επομένως, δεν υπάρχει θάνατος. Δέχτηκε τον θάνατο γιατί ανέλαβε όλη την τραγωδία της ζωής μας. Επέλεξε να χύσει τη ζωή Του στον θάνατο, για να την καταστρέψει. και για να σπάσει το αμπάρι του κακού. Ο θάνατός Του είναι η τελική και έσχατη αποκάλυψη της τέλειας υπακοής και αγάπης Του. Υπέφερε για μας τον βασανιστικό πόνο της απόλυτης μοναξιάς και αποξένωσης – “Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες!” (Μάρκος 15:34). Έπειτα, δέχτηκε την απόλυτη φρίκη του θανάτου με την αγωνιώδη κραυγή, «Τετέλεσται» (Ιωάννης 19:30).
Η κραυγή Του ήταν ταυτόχρονα μια ένδειξη ότι είχε τον έλεγχο του θανάτου Του και ότι το έργο της λύτρωσής Του ολοκληρώθηκε, τελείωσε, εκπληρώθηκε. Πόσο περίεργο! Ενώ ο θάνατός μας είναι ριζική ανεκπλήρωση, Του είναι πλήρης εκπλήρωση. Η ημέρα του θανάτου του Χριστού έχει γίνει τα αληθινά μας γενέθλια. Μέσα στο μυστήριο του Χριστού νεκρού και αναστημένου, ο θάνατος αποκτά θετική αξία. Ακόμα κι αν ο φυσικός, βιολογικός θάνατος εξακολουθεί να φαίνεται να βασιλεύει, δεν είναι πλέον το τελικό στάδιο μιας μακράς καταστροφικής διαδικασίας. Έχει γίνει η απαραίτητη πόρτα, καθώς και η σίγουρο σημάδι του απόλυτου Πάσχα μας, το πέρασμά μας από τον θάνατο στη ζωή, παρά από τη ζωή στο θάνατο.
Από την αρχή η Εκκλησία τηρούσε ετήσια ανάμνηση του αποφασιστικού και κρίσιμου τριημέρου της ιερής ιστορίας, δηλαδή της Μεγάλης Παρασκευής, του Μεγάλου Σαββάτου και του Πάσχα. Η Μεγάλη Παρασκευή και το Σάββατο έχουν τηρηθεί ως ημέρες βαθιάς θλίψης και αυστηρής νηστείας από τη χριστιανική αρχαιότητα. Η Μεγάλη Παρασκευή και το Σάββατο στρέφουν την προσοχή μας στη δίκη, τη σταύρωση, τον θάνατο και την ταφή του Χριστού. Είμαστε τοποθετημένοι μέσα στο φοβερό μυστήριο της ακραίας ταπεινοφροσύνης του Θεού μας που υποφέρει. Επομένως, αυτές οι μέρες είναι ταυτόχρονα μέρες βαθιάς θλίψης καθώς και άγρυπνης προσδοκίας.
Λειτουργικά, το βαθύ και φοβερό γεγονός του θανάτου και της εν σάρκα ταφής του Θεού χαρακτηρίζεται από ένα ιδιαίτερο είδος σιωπής, δηλαδή από την απουσία μιας ευχαριστιακής γιορτής. Η Μεγάλη Παρασκευή και το Μεγάλο Σάββατο είναι οι μόνες δύο μέρες του χρόνου που δεν τελείται ευχαριστιακή σύναξη. Ωστόσο, πριν από τον δωδέκατο αιώνα ήταν το έθιμο να τελείται η Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων τη Μεγάλη Παρασκευή. Οι θείες ακολουθίες της Μεγάλης Παρασκευής με τον πλούτο των άφθονων μαθημάτων της Γραφής, την υπέροχη υμνογραφία και τις ζωηρές λειτουργικές δράσεις φέρνουν στο επίκεντρο το πάθος του Χριστού και την κοσμική του σημασία.
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον ΚόσμοΑκολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο κανάλι μας στο YouTube
