Ο Μεγαλομάρτυρας Άγιος Χριστόφορος προερχόταν από μια αναξιόπιστη φυλή και είχε το παράξενο όνομα “Ρεμπρόβος”, που σημαίνει απορριμμένος ή καταδικασμένος. Πιθανότατα έζησε κατά τη διάρκεια της αυτοκρατορίας του Δεκίου (249 – 251 μ.Χ.), εποχή κατά την οποία ο Άγιος Ιερομάρτυρας Βαβύλας υπηρετούσε ως Επίσκοπος στην Αντιόχεια. Ο Άγιος Χριστόφορος είχε στο πρόσωπο δυσμορφίες στην εμφάνισή του, γεγονός που τον οδήγησε να τον αποκαλούν “κυνοπρόσωπο”.
Η μεταστροφή του στο Χριστό ήταν θαυμαστή. Έπειτα από την αιχμαλώτευσή του σε μάχη μεταξύ του λαού του και των Ρωμαϊκών στρατευμάτων, τον ενσωμάτωσαν στο Ρωμαϊκό στρατό. Αγωνίστηκε εναντίον των Περσών κατά τη διάρκεια των βασιλειών του Γορδίου και του Φιλίππου.
Ενώ ήταν ακόμα σε διαδικασία μάθησης για τον Χριστό, επέλεξε να εγκατασταθεί σε μια επικίνδυνη διέλευση ποταμού, βοηθώντας εκείνους που ήθελαν να περάσουν το ποτάμι δωρεάν, με τον ώμο του ως γέφυρα. Μια μέρα, ένα παιδί προσήλθε και τον παρακάλεσε να το περάσει στην άλλη όχθη.
Ο Ρεμπρόβος το έβαλε επάνω του με χαρά και, στηριζόμενος στο ραβδί του, μπήκε στο νερό. Καθώς προχωρούσε, το βάρος του παιδιού έγινε όλο και μεγαλύτερο, και με μεγάλη προσπάθεια κατάφερε να φτάσει στην άλλη όχθη. Όταν φτάσει, κατακοπιασμένος, είπε στο παιδί ότι και αν το έκανε ξανά, δεν θα ένιωθε πιο βαρύτερο.
Τότε το παιδί του απάντησε:
“Μην εκπλήσσεσαι, γιατί δεν μετέφερες μόνο εμένα, αλλά και τον Δημιουργό μου. Εγώ υπηρετώ τον Κύριο, τον οποίο ανέβασες επάνω σου, και για αυτό φύτεψες το ραβδί σου. Αύριο, θα είχε βγάλει φύλλα”. Και αμέσως εξαφανίστηκε.
Ο Ρεμπρόβος φύτεψε το ραβδί του, και την επόμενη μέρα το βρήκε να έχει βλαστήσει πραγματικά. Μετά από αυτό το γεγονός, αποδέχθηκε τον Χριστιανισμό από τον Άγιο Ιερομάρτυρα Βαβύλα, ο οποίος τον μετονόμασε σε Χριστόφορο. Η θεία χάρη που έλαβε κατά τη διάρκεια της βάπτισής του μετέτρεψε όλη του την ύπαρξη, και ακόμα και η δυσμορφία του φαινόταν πλέον φωτεινή και όμορφη.