Ο Άγιος Θωμάς ήταν ένας από τους Δώδεκα Αποστόλους, μαθητές του Ιησού Χριστού. Ήταν Ιουδαίος στην καταγωγή και, όπως και άλλοι μαθητές, ασκούσε το επάγγελμα του ψαρά. Εγκατέλειψε το επάγγελμά του και ακολούθησε το Χριστό, όταν εκείνος του το ζήτησε. Ήταν από τους ένθερμους μαθητές, όμως μετά την ανάσταση ολιγοπίστησε και δεν πίστεψε ότι ο Χριστός αναστήθηκε, παρά μόνον όταν ψηλάφισε στα χέρια Του τα σημάδια της Σταύρωσης, στη δεύτερη εμφάνιση του Χριστού στους μαθητές μετά την ανάσταση Του (αναφέρεται ότι κατά την πρώτη εμφάνιση του Ιησού στους μαθητές, ο Θωμάς απουσίαζε). Τότε λοιπόν είπε ο Κύριος: «ότι εώρακάς με, πεπίστευκας, μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες». Δηλαδή, λέει ο Κύριος στο Θωμά, πίστεψες επειδή με είδες. Μακαριότεροι και περισσότερο καλότυχοι είναι εκείνοι, που αν και δεν με είδαν, πίστεψαν.
Μετά την Πεντηκοστή και την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, ο Θωμάς ακολούθησε το «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη», όπως και οι υπόλοιποι απόστολοι, και ταξίδεψε σε μακρινούς τόπους μεταφέροντας τον Θείο Λόγο. Κατά τη χριστιανική παράδοση, μετά από Θεία Παρέμβαση ταξίδεψε ως την Ινδία, όπου ξεκίνησε το ιεραποστολικό του έργο, προσηλυτίζοντας και βαπτίζοντας Χριστιανούς πολλούς ειδωλολάτρες.
Κατόπιν ταξίδεψε ανατολικότερα, όπου βασίλευε κάποιος με το όνομα Μίσδιος. Εκεί ο Θωμάς συνέχισε την ιεραποστολή, όταν βάπτισε όμως τη γυναίκα και τα παιδιά του Μίσδιου, εκείνος οργίστηκε και έδωσε εντολή να θανατωθεί ο Άγιος. Το σώμα του έθαψαν οι Χριστιανοί της περιοχής και κατά την παράδοση στον τάφο του γίνονταν πολλά θαύματα. Το ιερό λείψανο του Αγίου Θωμά παρέμεινε εκεί έως ότου ο γιος του Μεγάλου Κωνσταντίνου το μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη. Το 1204 το λείψανο μεταφέρθηκε στη Ρώμη, μαζί με τα λείψανα άλλων Αγίων που εκλάπησαν ως λάφυρα κατά την Δ’ Σταυροφορία.
Σύμφωνα με τη χριστιανική παράδοση της Συρίας, ο Άγιος Θωμάς φέρεται να μαρτύρησε στο όρος Αγ. Θωμάς στην Τσεννάι της Ινδίας στις 3 Ιουλίου το 72 μ.Χ. Ο Εφραίμ ο Σύρος δηλώνει ότι ο Απόστολος σκοτώθηκε στην Ινδία και ότι τα λείψανα του μεταφέρθηκαν τότε στην Έδεσσα. Αυτή είναι η παλαιότερη γνωστή καταγραφή του θανάτου του.