Η Ελένη Ράντου, που αυτό το διάστημα κάνει τα γυρίσματα της νέας κωμικής σειράς μυθοπλασίας της ΕΡΤ1, «Ζακέτα να πάρεις», μίλησε για την περιοχή που γεννήθηκε και την αίσθηση που υπήρχε όταν ξεκινούσε, ότι «το ταβάνι ήταν πολύ συγκεκριμένο για κάποιον που προερχόταν από μια εργατική συνοικία του Αιγάλεω city», όπως είπε χαρακτηριστικά.
Πολλοί οι ρόλοι που έχει επωμιστεί τα τελευταία χρόνια. Πρωταγωνίστρια, συγγραφέας, θιασάρχης, παραγωγός, σύζυγος, μητέρα, κόρη. «Στη φάση που βρίσκομαι τώρα ως κόρη, είμαι μαμά… Γιατί η μητέρα μου χρειάζεται πλέον μια μαμά. Δεν ξέρω αν είναι από κεκτημένη ταχύτητα που ακούω το όνομά μου. Κάποιες φορές, μου τίθεται η ερώτηση ποιά είμαι…».
Η Ελένη Ράντου αναφέρθηκε και στις δυσκολίες που αντιμετώπισε στο θέατρο, προκειμένου να βρει ηθοποιούς για τους ανδρικούς πρωταγωνιστικούς ρόλους, στα έργα που ανεβάζει: «Κάποιοι προτιμούν να μη δουλεύουν με γυναίκες κι αυτό το βλέπω την τελευταία δεκαετία. Μαζεύονται πάρα πολλοί άνδρες και παίζουν έργα για να μας αποφεύγουνε. Προφανώς αισθάνονται πιο άνετα μεταξύ τους. Παλιά, ο χώρος του θεάτρου ήταν γυναικοκρατούμενος, ενώ σήμερα είναι νομίζω ανδροκρατούμενος. Έτσι κι αλλιώς σε οποιονδήποτε τομέα, η εξουσία φοράει πάντα παντελόνια. Ανδρικά παντελόνια. Και η κατάχρηση της εξουσίας κι αυτή φοράει ανδρικά παντελόνια. Γιατί αναγκαστικά πρέπει να έχεις εξουσία για να κάνεις κατάχρηση».
Και συνέχισε λόγοντας: «Και ποιος δεν έχει δεχτεί παρενόχληση; Σε όλους τους χώρους. Η κατάχρηση εξουσίας, η παρενόχληση, η παιδοφιλία υπάρχει σε όλη την κοινωνία. Το θέατρο έχει ενοχοποιηθεί σαν ο χώρος που συμβαίνουν μόνο αυτά. Η τωρινή κατάσταση με έπιασε αδιάβαστη. Ήξερα για συμπεριφορές που είναι ανάρμοστες εργασιακά, ότι υπάρχουν δύσκολοι άνθρωποι. Αυτές τις λεπτομέρειες που διαβάζω, δεν τις ήξερα. Προσπαθώ να πάρω απόσταση και βλέπω πώς ένα ολόκληρο σύστημα επιβραβεύει την κατάχρηση εξουσίας. Το σύστημα έχει δώσει πολλά μπράβο σε αυτούς τους ανθρώπους και τους έχει παραδώσει τα κλειδιά».
«Γιατί πρέπει να είσαι ένας αρρωστημένος άνθρωπος και αυτό το πράγμα να το εμπιστεύεται το σύστημα; Επομένως σε ενθαρρύνει και σου δίνει θέσεις εξουσίας επειδή σε αναγνωρίζει σαν δικό του παιδί.». Για τα περιστατικά κακοποίησης που καταγγέλλονται τον τελευταίο καιρό στον καλλιτεχνικό χώρο, τόνισε: «Για πρώτη φορά, ακούγοντας τέτοια περιστατικά, η κοινωνία αντέδρασε χωρίς να ενοχοποιήσει το θύμα. Δεν του το καταλογίζει, “α, τα ήθελες κι εσύ, καλά να πάθεις”. Υπάρχει μεγαλύτερη ευαισθησία στο σοκ που παθαίνει το θύμα. Ίσως κι αυτός είναι ένας λόγος “γιατί τώρα;”».