“Τα τελευταία χρόνια η μητέρα μου ήταν κατάκοιτη, την είχα υπό την προστασία μου, ήταν το μωρό μου. Της έλεγα σ’ αγαπώ κάθε μέρα”, εξομολογείται με δάκρυα στα μάτια η Ελένη Κοκκίδου. Στην παρέα της Νάνσυς Ζαμπέτογλου και του Θανάση Αναγνωστόπουλου φιλοξενήθηκε η Ελένη Κοκκίδου. Η γνωστή ηθοποιός κάθισε το απόγευμα της Τετάρτης στον καναπέ του Στούντιο 4 και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στις δύο μεγάλες απώλειες της ζωής της, αυτές της μητέρας και του πατέρα της.
«Το βραβείο που πήρα από τα «Ίρις» το έβαλα δίπλα στη φωτογραφία της μητέρας μου, την οποία έχασα πριν από 40 μέρες. Την έχω στο κέντρο του τραπεζιού, ήθελα να της το αφιερώσω», ανέφερε αρχικά η Ελένη Κοκκίδου. «Με τη μητέρα μου δεν είχαμε πολλά κοινά, δεν επαναστάτησα ποτέ να της πω «άντε στο καλό, σηκώνομαι και φεύγω». Δεν θα της το έκανα ποτέ. Και όταν έφυγε ο πατέρας μου, επειδή ήταν κατάκοιτη, την είχα υπό την προστασία μου. Ήταν το κορίτσι μου, το μωρό μου. Της έλεγα σ’ αγαπώ κάθε μέρα», εξομολογείται η Ελένη Κοκκίδου αμέσως μετά στην κάμερα της ΕΡΤ.
«Είναι πολύ νωρίς ακόμα, φυσικά και μου λείπει, «σκάει» μόνο του. Και τώρα έσκασαν δάκρυα μόνο και μόνο επειδή την αναφέραμε. Φεύγω από την πρόβα και, μέχρι να φτάσω στο αυτοκίνητο, αυτό έχει «σκάσει». Η μάνα είναι στο σώμα σου, δεν το ελέγχεις», παραδέχεται στη συνέχεια η δημοφιλής ηθοποιός. «Ο πατέρας είναι αυτός που σε φέρνει σε επαφή με την κοινωνία, είναι αλλιώς. Ήμουν τυχερή γιατί οι γονείς μου «έφυγαν» μεγάλοι, ο πατέρας μου ήταν 80 και η μητέρα μου έκλεισε τα 97 και δεν ταλαιπωρήθηκαν με καρκίνους, νοσοκομεία και τέτοια πράγματα. Θα ήμουν και αχάριστη αν είχα παράπονο», επισημαίνει η Ελένη Κοκκίδου.
«Ο πατέρας μου έφυγε από καρδιά, μπαμ και κάτω. Δεν τον έκλαψα ποτέ… και ποτέ δεν θα τον κλάψω, γιατί νιώθω ότι ήταν πολύ τυχερός που δεν αρρώστησε, που δεν έσβησε, που δεν έλιωσε. Έφυγε άρχοντας», καταλήγει η Ελένη Κοκκίδου.
