Ελένη Γλύκατζη -Αρβελέρ: Η πρώτη γυναίκα πρύτανης μιλά για την ζωή της. Η διακεκριμένη ιστορικός, η πρώτη γυναίκα πρύτανης του Πανεπιστημίου της Σορβόννης, μίλησε για τα παιδικά χρόνια της στην Αθήνα, την βαριά κληρονομιά της Κατοχής και την ένταξή της στη Αντίσταση.
Θυμήθηκε τα χρόνια εκείνα και από τα πρώτα της βήματα στην ακαδημαϊκή καριέρα στο Παρίσι, αλλά και για τα ελληνοτουρκικά, ένα θέμα που διακεκριμένη βυζαντινολόγος κατέχει σε βάθος -από την κλιμάκωση της κρίση στις σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας ως την μετατροπή της Αγιάς Σοφιάς σε τζαμί.
Στην εκπομπή Ενώπιος- Ενωπίω μίλησε για την φιλία που διατηρούν και ο πρωθυπουργός της χώρας, Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος μεταξύ άλλων είπε: ¨Η προσωπικότητα και το έργο της Ελένης δεν περιγράφονται σε λίγες γραμμές, γιατί ανήκει σε εκείνους τους ανθρώπους των οποίων η ζωή και η προσφορά γίνονται μέρος της ιστορίας, ενώ ταυτόχρονα τη γράφουν. Ξεπερνούν τόπους και καιρούς, συνεπώς ασφυκτιούν μέσα στις λέξεις.Αρκούμαι λοιπόν, σε ένα και μόνο χαρακτηρισμό: οικουμενική Ελληνίδα, μια γυναίκα με μικρασιατικές ρίζες που από τις γειτονιές του Βύρωνα αναδείχθηκε πρύτανης της Σορβόννης.” και συμπλήρωσε: “Είμαι πολύ χαρούμενος που τη γνωρίζω προσωπικά και με τιμά με τη φιλία της. Με εμπνέει η περιπέτεια της ζωής της, με τη συμμετοχή της στην Αντίσταση και με τη σταθερή της παρουσία στο μέτωπο της Δημοκρατία. Θαυμάζω τον κοσμοπολιτισμό της, που είναι η άλλη όψη του πατριωτισμού της”
Η Ελένη Γλύκατζη – Αρβελέρ θυμήθηκε και μια χαρακτηριστική παιδική ανάμνηση: «Τα παιδικά χρόνια είναι πρώτα από όλα η εποχή. Είμαι 10 χρονών με τη Δικτατορία του Μεταξά. Το πρώτο που έμαθα από εκεί ήταν η αυτολογοκρισία» είπε χαρακτηριστικά. Και πρόσθεσε: «Από παιδί μάζευα τις φωτογραφίες του Βενιζέλου από τις εφημερίδες και κάποτε είχα μια εφημερίδα και μάζευα τα παιδιά της γειτονιάς για να βγάλω πολιτικό λόγο. Κράταγα την εφημερίδα ανάποδα και περνάει ο πατέρας μου και μου λέει «βρε βλάκα, αν είχε φωτογραφία του Βενιζέλου, θα καταλάβαινες ότι κρατάς την εφημερίδα ανάποδα». Εγώ έκανα ότι διάβαζα υπέρ του Βενιζέλου, οπότε λογοκρισία το ‘36».
Σχετικά με την ηλικία της χαριτολογώντας είπε: ¨Στα εννενήντα περπατώ, στα εκατό θα φτάσω και τότε μόνο θα σκεφτώ αν πρέπει να γεράσω”
