Η ηθοποιός Δώρα Χρυσικού μίλησε ανοιχτά για την περιπέτειά της με τον καρκίνο, ενώ εξήγησε τους λόγους για τους οποίους θέλησε να δημοσιοποιήσει το πρόβλημά της. Το έκανε τόσο για εκείνη, όσο και για τις υπόλοιπες γυναίκες που μαστίζονται από το ίδιο πρόβλημα υγείας και νιώθουν απόγνωση. Φέτος πρωταγωνιστεί η ίδια στην σειρά του Mega TV, “Η γη της ελιάς” και γνωρίζει μεγάλη επιτυχία.
Τι δήλωσε η αγαπημένη ηθοποιός Δώρα Χρυσικού
Η Δώρα Χρυσικού ανέφερε χαρακτηριστικά: “Πρωτίστως, ήθελα να δώσω δύναμη και στις υπόλοιπες γυναίκες. Ήταν όμως, και ένας δικός μου τρόπος προς την ίαση και την αποδοχή, ήταν ένας τρόπος να αποδεχτώ την εικόνα μου. Είμαι ένας άνθρωπος καθαρός, δεν θα ήθελα να είμαι κρυψίνος. Δεν ήθελα να κρύβομαι. Ήθελα να τιμήσω τους συνεργάτες μου και να μην χρεωθούν πράγματα που αφορούν την εμφάνισή μου, όπως το γεγονός ότι φορούσα μαντίλι. Κυρίως όμως ήθελα να δώσω ένα μήνυμα ότι μου έχει συμβεί αυτό αλλά συνεχίζω να ζω και να είμαι στις επάλξεις. Έχω πάρει πολλή αγάπη, έχω δώσε αγάπη, μιλάω με τις γυναίκες που έχουν περάσει το ίδιο και μου λένε ότι τους έχω δώσει δύναμη και ασφάλεια!”
Σε προηγούμενη συνέντευξή της, είχε αναφέρει πως αντλεί δύναμη από τον εαυτό της και από τους αγαοημένους ανθρώπους γύρω της: “Από τον εαυτό μου. Από την μάνα μου, την αδερφή μου, τους φίλους μου, από τον σύντροφό μου. Μου ήρθε αυτή η ασθένεια στη ζωή μου και πρέπει να τη διαχειριστώ, να την αντιμετωπίσω. Όταν έμαθα ότι έχω καρκίνο, με πήγαν αμέσως στο χειρουργείο και με άνοιξαν από πάνω μέχρι κάτω» Έχω στο σώμα μου μια μεγάλη τομή. Μετά πέρασα στις χημειοθεραπείες, έπεφταν τα μαλλιά μου, οι βλεφαρίδες μου, τα φρύδια μου. Τώρα που τελείωσαν οι χημειοθεραπείες, βλέπω ξανά τα μαλλιά να βγαίνουν. Όταν έκανα χημειοθεραπείες, είπα στον εαυτό μου: «Μια εβδομάδα τον μήνα, θα είναι δύσκολα για εσένα και οι άλλες θα είναι καλές. Δεν θα ορίσουν τη ζωή σου, ούτε την δουλειά σου, οι χημειοθεραπείες.»”
Συνεχίζοντας, επεσήμανε πως γνωρίζει τις δυσκολίες: “Και φυσικά έχω συναίσθηση του τι έχει συμβεί, ότι δεν θα κάνω παιδιά και φυσικά έκλαψα, πόνεσα και ξέσπασα αλλά μετά τις χημειοθεραπείες. Πριν από τον καρκίνο ήμουν ένας άνθρωπος χωρίς υπομονή και ψυχραιμία. Και όμως, όταν εκδηλώθηκε η αρρώστια, έκανα τα πάντα, τις χημειοθεραπείες, τις δύο εγχειρήσεις μου, με υπομονή και ψυχραιμία. Όταν διαγνώστηκα με καρκίνο, θυμάμαι, πηγαίναμε με το αυτοκίνητο βόλτα στο εξοχικό μας, στο Καπανδρίτι, και παρατήρησα για πρώτη φορά την διαδρομή. Πλέον, ξέρω δέντρο προς δέντρο τον δρόμο, τον κήπο μας, εκεί που νιώθουμε σαν οικογένεια όμορφα, στην φύση, στο εξοχικό μας”.
