Ο Andy Rourke, ο μπασίστας των indie θρύλων των Smiths, πέθανε σε ηλικία 59 ετών. Την είδηση ανακοίνωσε ο κιθαρίστας Johnny Marr στα social media, ο οποίος έγραψε: «Με βαθιά θλίψη ανακοινώνουμε τον θάνατο του Andy Rourke μετά από μια μακρά ασθένεια με καρκίνο στο πάγκρεας. Ο Andy θα μείνει στη μνήμη ως μια ευγενική και όμορφη ψυχή από όσους τον γνώρισαν και ως έναν εξαιρετικά προικισμένο μουσικό από τους λάτρεις της μουσικής. Ζητάμε απόρρητο αυτή τη θλιβερή στιγμή.»
Ο Ρουρκ έπαιξε στον κλασικό κατάλογο των Smiths, συμπεριλαμβανομένων επιτυχιών όπως το This Charming Man και το There Is a Light That Never Goes Out – και τα δύο κλασικά παραδείγματα του συχνά τολμηρού μελωδικού του στυλ – καθώς και σε σόλο τραγούδια για τον frontman Morrissey μετά τη διάλυση του γκρουπ.
Ο Morrissey απέτισε φόρο τιμής, γράφοντας: «Δεν θα πεθάνει ποτέ όσο ακούγεται η μουσική του. Δεν ήξερε ποτέ τη δύναμή του και τίποτα από αυτά που έπαιξε δεν είχε παίξει κάποιος άλλος. Η διάκρισή του ήταν τόσο φοβερή και αντισυμβατική και απέδειξε ότι μπορούσε να γίνει. Ήταν επίσης πολύ, πολύ αστείος και πολύ χαρούμενος, και μετά τον Σμιθ, διατήρησε μια σταθερή ταυτότητα – ποτέ καμία κατασκευασμένη κίνηση. Υποθέτω ότι, στο τέλος όλων, ελπίζουμε να νιώσουμε ότι μας εκτιμούσαν. Ο Άντι δεν χρειάζεται να ανησυχεί γι’ αυτό».
Ο Rourke έπαιξε επίσης στο supergroup Freebass με δύο άλλους διάσημους Μανκούνιους μπάσο κιθαρίστες, τους Peter Hook των New Order και Mani των Stone Roses, και ηχογράφησε με τους Sinéad O’Connor, τους Pretenders, Ian Brown και ήταν στο γκρουπ DARK με την τραγουδίστρια των Cranberries, Dolores. Ο’ Ρίορνταν.
Οι Smiths σχηματίστηκαν γύρω από τη συνεργασία του Marr και του Morrissey το 1982. Ο μπασίστας Steve Pomfret προσχώρησε, αντικαταστάθηκε από τον Dale Hibbert, ο οποίος έπαιξε την πρώτη συναυλία των Smiths αλλά στη συνέχεια αντικαταστάθηκε από τον Rourke, σχολικό φίλο του Marr από την ηλικία των 11 ετών – το ζευγάρι είχε δημιουργήσει ένα βραχύβιο παλαιότερο συγκρότημα, το Freak Party.
«Ήμασταν καλύτεροι φίλοι, πηγαίναμε παντού μαζί», είπε ο Μαρ σε ένα γραπτό αφιέρωμα στον Ρουρκ. «Όταν ήμασταν 15 μετακόμισα στο σπίτι του μαζί του και τα τρία αδέρφια του και σύντομα συνειδητοποίησα ότι ο σύντροφός μου ήταν ένας από εκείνους τους σπάνιους ανθρώπους που δεν αρέσει σε κανέναν. Ο Άντι και εγώ ξοδέψαμε όλο μας τον χρόνο μελετώντας μουσική, διασκεδάζοντας και δουλεύοντας για να γίνουμε οι καλύτεροι μουσικοί που θα μπορούσαμε να γίνουμε».
